Sætindi, plast, Mjólkursamsalan og önnur matvælafyrirtæki

Ég er alinn upp á mjólk eins og flestir Íslendingar. Faðir minn var með 40-50 kýr í fjósi þegar mest var og fengum við því stundum kýrslátur sem er öllu slátri betra. Einkum þóttu mér nýsoðnar kýrvambir hreinasta lostæti þegar ég var barn.
Enn eru Íslendingar mikil mjólkurneysluþjóð og Mjólkursamsalan sér til þess að afurðirnar séu fjölbreytilegar. Fyrirtækið leggur ríka áherslu á hollustu ýmissa gerla svo sem abt-gerla, enda er abt-mjólk hreinasta lostæti.
Ekki skal því neitað að efasemdir hafa sótt á marga vegna tvenns: Mjólkursamsalan framleiðir einatt of sætar afurðir með því að úða í þær sykri eða öðrum efnum. Síðan eru það neytendaumbúðirnar. Þær eru úr plasti - einhverjum mesta ógnvaldi mannkyns um þessar mundir.
Ég gerði mér grein fyrir því hversu varasamt þetta er þegar ég varð hvað eftir annað fyrir því að mjóir þræðir virtust losna úr plastbauknum sem ég át úr með plastskeið og hefði ég auðveldlega getað kyngt þeim. Ef til vill hefði ekki munað mikið um þessar plastagnir miðað við hvað plastefnin eru algeng. En allur er varinn góður.
Er ekki kominn tími til að Mjólkursamsalan og aðrir framleiðendur matvæla taki á þessum málum - of miklum sætindum í flestum tegundum mjólkurvara og plastumbúðunum?