Hverjir skulda Þjóðverjum?

Komið hefur fram að Íslendingar skuldi þýskum lánastofnunum um 23 milljarða króna. Það er dágóð upphæð. Hverjir eru skuldunautarnir og verða þeir látnir sæta ábyrgð?

Endurnýjun stjórnmálamanna

Það heyrist nú hvarvegna að Íslendingar hafi misst trú á stjórnmálamönnum og í raun séu fáir saklausir vegna þess ástands sem ríkir nú í þjóðfélaginu.

Ýmsir, sem ég hef rætt við, segjast ætla að sitja heima þegar kosið verður næst til Alþingis. Í raun er slík afstaða afleit því að með því móti firra menn sig allri ábyrgð og taka þátt í að fljóta sofandi að feigðarósi.

Stjórnálaumræða, sem byggð er á rökum þar sem rædd verða ný viðmið, er líklegri til að skila árangri en upphlaup og upphrópanir. Komið hefur fram tillaga um Þingvallafund. Hún er ekki svo afleit. Þingvallafundur gæti orðið til þess að skýra línur í íslenskum þjóðmálum og til Þingvalla hefur þjóðin litið á sínum merkustu stundum.

Skítalaun bankastarfsmanna

Þetta er ekki skemmtileg fyrirsögn en því miður rétt eftir höfð.

Eitthvað urðu vinkonur hennar hissa á þessari afstöðu og síðan reiðar. Leystist saumaklúbburinn upp í kjölfar þess að aðrar konur voru ekki sáttar við skítalaun vinkonu sinnar.

Vafalaust þykir ýmsum sárt að þurfa að horfa fram á launalækkun. Laun bankastarfsmanna, a.m.k. þeirra, sem eru yfir almenna starfsmenn hafnir, hafa verið úr samhengi við alla þróun hér á landi. Það er í engu samræmi við tíðarandann að leyna launum nýrra bankastjóra, jafnvel þótt þeir séu konur. Þeirri spurningu hefur verið varpað fram hvort það sé gert vegna þess að konurnar, sem stýra Landsbankanum og Glitni, séu á lægri launum en karlmaðurinn sem stýrir Kaupþingi.

Þjóðin kallar eftir upplýsingum og hefur skömm á leynimakki. Laun bankastjóra eru ekki þess eðlis að um þau eigi að ríkja leynd.

Bölvað í Ríkisútvarpið fyrir hönd þjóðarinnar - södd þjóð gerir aldrei byltingu

Mikið djöfull er Eiríkur Guðmundsson í Víðsjá Ríkisútvarpsins orðinn leiður á sjónvarpsmyndum af sumarhúsum, snekkjum og öðru því um líku. Ég hef ekki heyrt virðulegan útvarpsmann bölva síðan Magnús Bjarnfreðsson fékk hnerra í´þættinum "Efst á baugi" á 7. áratugnum og sagði þá: Djöfulsins, helvítis, andskotans andskoti. Þetta þótti hraustlega mælt og hefur e.t.v. verið lesið í beinni útsendingu. Rétt væri að spyrja Björgvin Guðmundsson að þessu, en hann var einn umsjónarmanna þáttarins.

Ég skil hins vegar Eirík mætavel og ég hef einnig fullan skilning á tillögu Vinstri-grænna um að frysta eignir stóreignamanna íslenskra í útlöndum.Ég skil Sigurð Kára Kristjánsson og undanslátt hans sem svo að hætt sé við að Sjálfstæðisflokkurinn verði við sama heygarðshornið um að enginn megi sæta ábyrgð. Engar reglur, aðeins einhver siðferðileg viðmið. Svo er undir hverjum og einum komið hvaða viðmið tekst að setja hverju sinni.

Ég ætla ekki að láta það eftir mér að bölva einum né neinum. Helgi Benediktsson, faðir minn, taldi það vott um heimsku að bölva. Eftir því að dæma er ég einn heimskasti maður landsins því að ég bölva oft ýmsu í sand og ösku, t.d. skáphurðum og hornum sem ég rekst á ásamt kyrrstæðum bifreiðum á gangstéttum eða bílstjórum sem brjóta á gangandi vegfarendum við gangbrautir. Þá langar mig einatt að vera með hlaupstýfða haglabyssu. Meiri er nú ekki þroski minn. Þegar ég verð sem reiðastur yfir ranglæti samfélagsins fer ég inn í stofu og sem eins og einn byltingarmars sem ég ímynda mér að einhver kór syngi einhvern tíma við undirleik sinfóníuhljómsveitar í útsetningu kínversks tónskálds. En þessir byltingarmarsar hverfa jafnóðum út í himingeiminn öllum að meinalausu.

fyrirgefi mér nú allar góðar vættir. Stefán Jónsson, sem þá var fréttamaður, sagði við mig haustið 1969 að södd þjóð gerði aldrei byltingu. Ætli við Íslendingar séum orðnir nógu svangir til að breyta einu eða neinu í stjórnmálum þessa skers?

Þunglyndur læknir og gleðivísa

Ég hitti lækni í morgun og fór vel á með okkur. Ræddum við efnahagsástandið og sagðist læknirinn vera kvíðnari en nokkru sinni fyrr. Hann efaðist um að við kæmum okkur upp úr þessum öldudal.

Ég hélt því fram að við sem myndum 120% verðbólgu og gjaldeyrisskort þættumst vissir um að hrista þetta af okkur og fóru leikar svo að læknirinn sagðist vera sýnu hressari eftir samræður okkar.

Á leiðinni heim datt mér í hug þessi húsgangur af Seltjarnarnesinu:

Vér skulum hlæja hátt

og henda að öllu gaman.

Vinnum nú saman í sátt

því að sundrungin leikur oss grátt.

Ekki meira hanaat

Ég varð fyrir vonbrigðum með viðtalið við Geir Haarde í gær. Sigmar spurði ýmissa spurninga sem þjóðin hefði viljað fá svör við en fátt varð um svör.

Vissulega á Geir erfitt með að svara ýmsu sem spurt var um. Mistök Sigmars stöfuð af því að hann fylgdi spurningum sínum ekki eftir með ákveðnum hætti og vinsaði ekki úr þau atriði sem líkleg voru til árangurs.

Ég velti fyrir mér hvort Ríkissjónvarpið þurfi ekki að breyta um spyrla þegar stjórnmálamenn eru annars vegar. Viðmælendur þurfa að vera betur heima um ýmis atriði eins og þau svið samnningsins um EES sem öllu máli skipta vegna þeirra mála sem efst eru á döfinni. Þá virðist enginn gera sér grein fyrir Tryggingasjóði bankanna eða spyrja hvernig hann sé á vegi staddur.

Ég legg til að Kastljós leggist nú í dálitla rannsóknavinu og leiti síðan svara út frá þeim niðurstöðum sem fást. Einn eða tveir dagar gætu skilað umtalsvert betri árangri og önnur aðferðafræði en hálfgert hanaat viðælanda og spyrils gæfu stjórnmálamönnum annars konar tækifæri til að svara fyrir sig.

Það eru gömul og ný sannindi að hinn reiði verður jafnan undir. Slíkt má ekki henda spyril þótt hann sé reiður fyrir hönd þjóðarinnar.

Það, sem Geir lét ósagt, leiðir hugann að því að sennilega sé ástandið mun verra en hann lætur í veðri vaka og þess vegna spurn hverjar skuldbindingar okkar verða fyrir borna sem óborna afkomendur.

Það kom vel á vondan

Í gær var ég kynntur fyrir ungri og skarpgreindri konu. Sú sem kynnti mig fyrir henni sagði mér að hún væri í Framsóknarflokknum.

Eins og fyrri daginn stóðst ég ekki mátið og fjallaði dálítið um flokkinn og sagðist hafa gengið úr honum 1. desember 1998. Sagði hún að það hefði verið um svipað leyti og hún gekk í flokkinn.

Því næst vék málinu að ályktun flokksins sem ég bloggaði um í gær og sagðist hún vera höfundur hennar. Ég bætti þá enn í og varð úr þessu snörp, pólitísk umræða.

Ég sat við minn keip en hún hélt því fram að ástandið væri Jóni Baldvin að kenna, því að þeir Davíð hefðu leitt okkur inn á Evrópska efnahagssvæðið.

Svona lítur hver á silfrið. Sennilega er skynsamlegast fyrir mig og Framsóknarflokkinn að velta sér ekki lengur upp úr fortíðinni heldur hyggja að því sem framundan er. Í öllum flokkum er innan um og saman við gott og skynsamt fólk. Samráð og samræða hlýtur að skila okkur áleiðis í þeim þrengingum sem við þurfum nú að þola. Munum það sem Mao formaður sagði að hugmyndirnar koma frá fjöldanum. Þessi orð eiga einnig við um þá sem standa utan flokka.

Hinn saklausi eða sakbitni Framsóknarflokkur

Framsóknarmenn í Reykjavík lýsa ábyrgð á hendur ríkisstjórninni fyrir ráðleysi og vingulshátt, ef skilja má frétt mbl.is af samþykkt þeirra, sem birtist í dag. Það er satt. Framsóknarmenn eru ábyrgir, einkum þeir í Reykjavík. En í einfeldni minni spyr ég: 1. Hverjir fóru með málefni bankanna þegar útrásin hófst og allt fram á árið 2007? 2. Hvaða ráðstafanir gerðu framsóknarmenn til að hemja útrás bankanna? 3. Lagði bankamálaráðherra Framsóknarflokksins áherslu á að auka bindiskyldu bankanna? 4. Tók ekki bankamálaráðherrann þátt í að hrósa bönkunum eins og forsætisráðherrann, fjármálaráðherrann, forsetinn og flestir sem réðu einhverju, meira að segja landbúnaðarráðherrann? 5. Hver fékk að verða forsætisráðherra haustið 2005 og í hvaða kjördæmi sat hann?

Þó að bankamálaráðherra Framsóknarflokksins sé ekki úr Reykjavík geta framsóknarmenn í Reykjavík ekki firrt sig þeirri ábyrgð sem þeir bera á ástandinu. Eða hverjir tóku þátt í því á 10. áratugnum af öllum sínum mætti að eyðileggja kerfi almannatrygginga? Spyr sá sem ekki veit. Það er holur hljómur í þessari ályktun.

Sigurður Einarsson gefi þjóðinni nýtt fangelsi

Í morgun greindi DV frá því að Sigurður Einarsson, fyrrum stjórnarformaður Kaupþings, reisi nú stórhýsi í Borgarfirði. Einhverjum þykir það víst bera vott um siðblindu að berast svo á þegar kreppa er skollin á sem Sigurður ber vissulega nokkra ábyrgð á. Í raun er eins og að hann hæðist að þjóðinni með þessu tiltæki sínu.

Sigurður er hugmyndaríkur og hefur gengið afar vel að skara eld að eigin köku. Hann hefur enn tækifæri til að söðla um og reisa sér óbrotgjarnan minnisvarða.

Sigurðurmyndi sýna stórhug gæfi hann íslensku þjóðinni húsið undir fangelsi. Sagt er að salerni fylgi hverju herbergi og í kjallaranum sé víngeymsla á stærð við meðalíbúð.

Gjöfinni fylgi að nauðsynlegar breytingar verði gerðar á húsinu á kostnað gefanda og verði séð svo um að sem best fari um fangana.

Þar með gætu Íslendingar kennt öðrum þjóðum hvernig á að reisa fangelsi sem eru öllum samboðin.

Brjálað fjármálasiðferði

Nú berast þær fréttir að Glitnir hafi verið kærður fyrir óeðlilega viðskiptahætti í Noregi. Milljörðum virðist hafa verið stungið undan sennilega til að halda áfram að velta þeim í kerfinu og ávaxta.

Hugsanlega er hér um saknæmt atferli að ræða og því enn eitt vitni um brjálað viðskiptasiðferði þar á bæ. Sjálfsagt er að þetta mál verði leitt til lykta og sá eða þeir, sem ábyrgðina bera, látnir svara til saka.

Það gengur ekki að dæma fólk í fangelsi fyrir að hnupla einu brauði á meðan stórþjófarnir sleppa. Helgi Benediktsson sagði einhvern tíma við einhvern kunningja sinn að hann skyldi aldrei stela neinu nema það væri þess virði að stela því. Sjö milljarðar íslenskra króna nálgast kannski að vera þess virði að þeim sé stolið ef menn eru á annað borð þannig hugsandi.