Fremur óspennandi framhaldsleikrit

Í dag var fluttur fjórði þáttur leikritsins "Dauði trúðsins" sem gert er eftir sögu Árna Þórarinssonar.

Ég hef fylgst með leikritinu frá upphafi. Því er ágætlega leikstýrt og margt vel gert. Þó eru nokkrir smáhnökrar sem stafa e.t.v. af því að leikhljóðasafn Ríkisútvarpsins vantar viðeigandi leikhljóð. Sem dæmi má nefna að þegar tvær manneskjur ganga saman og spjalla heyrist einungis skóhljóð annarrar og sama skóhljóðið er notað inni sem úti. Það rýrir gildi leikmyndarinnar.

Söguþráðurinn er eins og Don sem streymir áfram lygn. Ekki tekst höfundi að ná upp neinni spennu. Það er einhvern veginn orðið afskaplega óspennandi að vita hvers vegna þær Viktoría og Pálína Halldóra voru drepnar. Ég ætla nú samt að hlusta á síðasta þáttinn. Kannski verður þá lokadómur minn annar og betri.

Ágætur dagur

Í morgun fórum við Ólafur Egilsson að hitta sendinefnd frá Shanghai. Fræddi Ólafur nefndarmenn af stakri snilld um íslensk þjóðfélagsmál og hlaut góðar viðtökur fyrir.

Anna María Sveinsdóttir, opinber fylgikona mín, heimsótti okkur í morgun. Eftir hádegi renndum við hjónin okkur á Orminum bláa hring á Nesinu og héldum síðan út í Bónus að ná okkur í rjómaís og sitthvað fleira gott fyrir kvöldið, en þá var von á gestum. Einn þeirra, Birgir Þór, Árnason, varð eftir og gistir nú hjá ömmu og afa. Hann er orðinn svo stór að hann sefur nú á dýnu í stað barnarúms sem hann komst ekki sjálfur upp úr. Svona líður tíminn. Bróðir hans, unglingurinn Hringur, gisti hjá okkur í fyrri nótt. Alltaf er jafngott að vita þá bræður alla þrjá hé rí húsinu.

Það var fremur svalt að hjóla úti í dag enda sýndi mælirinn á hjólinu 3-4 stig. Gott var það þó.

Eiga Íslendingar einhverja bandamenn?

Íslendingar hafa lært að undanförnu, hver með sínum hætti, að sumar þjóðir eru bandamenn okkar þegar þeim hentar.

Bretar hafa jafnan sýnt Íslendingum ásælni frá því að þeir fóru að sigla um heimshöfin.

•

Má nefna ágang þeirra á 15. öld,

•

þeir hrundu sjálfstæði Jörundar hundadagakonungs (það var að vísu ekki burðugt),

•

Danir urðu að semja við Breta um þriggja mílna landhelgi við Ísland árið 1902 til þess að koma dönskum landbúnaðarafurðum inn á breskan markað,

•

í fyrri heimsstyrjöldinni var hér breskur erindreki sem ráðskaðist með allt og alla,

•

þeir hernáum landið 1940 og hrökkluðust síðan héðan og ofurseldu okkur Bandaríkjamönnum,

•

þeir settu löndunarbann á íslenskar sjávarafurðir þegar landhelgin var færð í fjórar mílur og fjörðum og höfnum lokað,

•

þeir hófu vopnuð átök gegn okkur árið 1958, aftur 1972 og síðan árið 1976 þegar landhelgin var færð í 12, 50 og 200 mílur.

Ýmislegt fleira mætti tína til sem sannar að Bretar hafa oftast sýnt Íslendingum eigingirni og yfirgang. Og nú síðast sýndu þeir af sér ragmennsku sem fáheyrð er og breski sendiherrann hjá SÞ aumkar sig síðan yfir Íslendinga með því að þykjast vorkenna þeim.

Í fjölskyldu minni ganga enn sögur af samskiptum föður míns, Helga Benediktssonar, við breska herinn. Þau mörkuðust af fádæma ósvífni og yfirgangi breska hersins sem enduðu með því að faðir minn sá ástæðu til að kæra yfirmenn setuliðsins hér á landi fyrir yfirmanni breska flotans á Norður-Atlantshafi. Í raun fékkst engin eða lítil leiðrétting þessara mála.

Í öllu því fárviðri sem gengið hefur yfir hefur verið merkilegt að fylgjast með skrifum þeirra sem óttast lántöku Íslendinga hjá Rússum. Eins og vikið hefur verið að á þessum síðum hafa Íslendingar átt áratuga farsæl viðskipti við Rússa en þeir komu okkur til hjálpar þegar breska ljónið (þeir kalla sig þetta sjálfir) sýndi vígtennarnar árið 1952.

Þá ber þess einnig að minnast að Rússar viðurkenndu fljótlega útfærslu landhelginnar árin 1952, 1958, 1972 og 1976. Það er því fátt sem ætti að valda Íslendingum ótta við að eiga samskipti við Rússland.

Á kaldastríðsárunum varð það fyrst og fremst Morgunblaðið sem magnaði upp Rússagrýluna og það svo mjög að sumu geðveilu fólki varð um megn. Var stundum haft á orði á þeim árum að rétt væri að Mogginn greiddi sjúkrakostnað sumra sem þurftu að leita geðlækna vegna ótta við Rússagrýluna. Þessir tímar eru sem betur fer horfnir enda engin blöð lengur ofurseld stjórnmálaflokkum.

Þá minni ég einnig á að Kínverjar hafa ævinlega sýnt okkur vinsemd. Okkur þóknaðist ekki að brjótast undan ofurvaldi Bandaríkjamanna og viðurkenna Kínverska alþýðulýðveldið fyrr en haustið 1971 og minnist ég enn þeirrar almennu gleði sem þá greip um sig. Þá var Sjálfstæðisflokkurinn ekki lengur við völd enda viðreisnin fallin. Og Kínverjar studdu útfærslu landhelginnar árin 1972 og 1976.

Menn ættu því að velta alvarlega fyrir sér hverjir séu bandamenn okkar í raun.

Það er óheppilegt að þeir Össur og Geir skuli ekki vera samhljóma í málflutningi sínum. Þótt Geir vilji halda öllum dyrum opnum hygg ég þó að Össur hafi mælt fyrir munn flestra þegar hann lýsti því yfir í gær að það samræmdist ekki þjóðarstolti Íslendinga að þiggja breskt loftferðareftirlit. Og í raun ætti að lágmarka öll samskipti við bresk stjórnvöld á meðan unnið er að lausn fjármálavandans og leitað skaðabóta.

Að lokum er skylt að geta þess að margir breskir þegnar hafa sest hér að og gerst nýtir borgarar. Ómaklegt er að þeir gjaldi heimsku breskra stjórnvalda enda hygg ég að þeir skammist sín flestir fyrir forystumenn sína hina bresku.

Enginn grætur auðkýfing

Jón Ingvar Jónsson, maður norðlenskur og skáld, yrkir einatt snilldarlegar vísur og nýtur til þess aðstoðar Jónasar Heitins Hallgrímssonar frá Hrauni í Öxnadal. Í kvöld birtist á leirnum þessi kveðlingur:

Meðan okkar þjóðar þing

þarf að halda á lausnum

enginn grætur auðkýfing

einan sér á hausnum.

Yndislegt sakleysi og trúnaðartraust

Hér er slóð á pistilinn um Birgi Þór, Kristu Sól og börnin í Tjarnarási. Njótið þessara yndislegu frásagna og söngsins.

http://dagskra.ruv.is/streaming/ras1/?file=4416420/4

Martröðin á enda

Ýmsir álitu framboðsbrölt Íslendinga óráðsflan hjá þeim H og D. Þeim hinum sömu hlýtur að vera létt þegar úrslitin eru ljós.

Bretar hafa verið þekktir fyrir annað gagnvart Íslendingum en að vera aumingjagóðir. Því dettur engum í hug að gráta af þakklæti vegna vorkunnar breska sendirherrans hjá SÞ.

Bretar vorkenna Íslendingum

Ísland í kínverskum fjölmiðlum

Ísland hefur talsvert verið í fréttum kínverska alþjóðaútvarpsins, China Radio International.
Fjallað hefur verið um íslenskar íþróttir og einnig greint frá lokun íslenskra banka í Bretlandi. Frá því er greint að sparifjáreigendur séu öruggir um eigur sínar og sé þetta haft eftir Alister Darling, en hann beri fyrir sig yfirlýsingu íslenskra stjórnvalda. Ekki er minnst á þá hetjudáð breskra yfirvalda að knésetja Kauping með lögum um varnir gegn hryðjuverkamönnum.
Ekki fann ég neitt í Dagblaði alþýðunnar um þessi mál. Þar greinir frá því að 15. þing Kínverska verkalýðssambandsins hefjist í dag og eru verkamenn hvattir af forystu Kommúnistaflokksins til þess að tryggja áframhaldandi vöxt velferðarríkisins í Kína.
Þá greinir frá því að fyrirtækið Smart Union í Kanton, sem framleiðir leikföng fyrir Vesturlandamarkað, sé nú farið á hausinn, en það tapaði 25 milljónum Bandaríkjadala á fyrri hluta ársins. Ekki náðist í forstjórann sem virtist horfinn af yfirborði jarðar. Þúsundir verkamanna hafa misst vinnuna.
Blaðið greinir einnig frá því að aðsókn vestrænna kaupsýslumanna að vörusýningunni í Kanton sé nú miklu minni en áður og að mörg kínversk fyrirtæki, sem skipta að mestu við Bandaríkin og Evrópusambandið, horfi fram á gríðarlegan samdrátt. Hið sama verði þó ekki sagt um þau fyrirtæki sem framleiða tæknivarning handa innanlandsmarkaði.
Þá segir blaðið frá því að Kínverjar séu nú komnir í alþjóðlega staðlaráðið og er það talið munu bæta kínverska framleiðslu.
Í gær var haldinn handsápudagur í Kína. Þar var fólk hvatt til að þvo sér með handsápu eftir salernisferðir og á undan máltíðum. Segir Dagblað alþýðunnar að fjöldi barna deyi úr niðurgangi og lungnabólgu áður en þau ná 5 ára aldri vegna skorts á hreinlæti.
Að lokum er greint frá því að 80% kínverskra unglinga hafi nú aðgang að Netinu.

Jákvætt framlag mbl.is

Nú geta notendur mbl.is faðmað hver annan. Það er gott því að með þeim hætti geta þeir tjáð vinum og vandamönnumhug sinn. Og í morgun var aðgerðinni breytt þannig að nú geta notendur skjálesara faðmað aðra bloggara á mbl.is.

Breytt staða varnarmála

Í Morgunblaðinu kemur fram í dag að Bretar eigi að verja okkur í desember. Spyr blaðið hvort það geti talist eðlilegt? Við erum skilgreindir hryðjuverkamenn og Bretar eru eigingjarnir heimsvaldasinnar (skoðun mín).

Nú vænta margir þess að eitthvað gott komi út úr þeim vanda sem við erum stödd í. Hvernig væri að brydda upp á nýskipan öryggismála á norðurslóðum. Ísland sækist eftir vernd nokkurra ríkja: Norðurlandanna, Rússlands og Kanada. Þar með yrði viss einangrun Rússa rofin og nýr grunnur lagður að betri heimsskipan. Verði forseta Íslands falið að vinna þessum hugmyndum brautargengi enda á hann vini víða.

Reynsla okkar af Bretum er löng og oft slæm. Bandaríkjamenn sviku meira að segja Davíð vin sinn í tryggðum og fóru þegar þeim hentaði. Ekki grét ég þann flutning eins og Garðar Harðarson frá Stöðvarfirði, þegar Guðjón Smári, framkvæmdastjóri á Stöðvarfirði, flutti brott af staðnum. Orti þá Garðar í raunum sínum þessa harmi þrungnu rímspellsvísu:

"Í dag við grátum Guðjón Smára,

genginn burt til Norðfjarðar.

Hrynja af hvörmum tonnin tára

er tætir hann upp Oddsskarðið."

Atvinnumál

Í gær sótti ég um stöðu símavarðar hjá opinberu fyrirtæki. Fyllti ég út eyðublað á netinu. Þar sem það var ekki að öllu leyti aðgengilegt fyllti ég ekki út alla reiti en gat þess í frekari athugasemdum hver ástæðan væri. Fróðlegt verður að vita hvort eitthvað kemur út úr þessu.