Ennþá að leita mér að atvinnu

Um daginn tók ég mig til og sótti um stöðu upplýsingafulltrúa hjá Umhverfisstofnun. Undanfarinn mánuð lenti ég í þremur viðtölum vegna starfsins og voru þau hin ánægjulegustu. Var mér tjáð að um starfið hefðu sótt 20 manns, 11 fóru í annað viðtal og fjórir í það þriðja.

Í dag komu síðan úrslitin. Ég er vissulega ánægður með að hafa komist þó þetta langt, en betur má ef duga skal. Atvinnuleitin heldur því áfram.

Útkjálkapólitík Seltirninga - aukinni þjónustu hafnað!

Í gær mun bygginga- og skipulagsnefnd ´Seltjarnarness hafa ákveðið að hafna beiðni Þyrpingar um að fá að gera landfyllingu út frá Norðurströnd til móts við bensínstöðina og reisa á henni verslunar- og þjónustumiðstöð. Voru fulltrúar víst einróma um þessa ákvörðun, hvar í flokki sem þeir stóðu.

Ákvörðun þessi vekur upp ýmsar spurningar og til að mynda þá hvort lengur sé réttlætanlegt að Seltjarnarnes sé sjálfstætt sveitarfélag. Vitað er að fjöldi fólks úr vesturbæ Reykjavíkur hefur sótt þjónustu til þeirra fyrirtækja sem eru á Seltjarnarnesi. Með þessari höfnun má leiða líkur að því að Bónus flytji héðan og hver veit hvað Hagkaup treystast til þesss að hýrast lengi á þessu ólánlega Eiðistorgi sem aldrei hefur þjónað hlutverki sínu.

Um leið er hafnað þeirri hugmynd að breyta torginu í menningar- og stjórnsýslumiðstöð og skapa þannig vettvang fyrir enn frekari þjónustu á þessu svæði. Sú röksemd, sem m.a. hefur komið fram frá fulltrúum Neslistans, um að landfyllingar hafi ekki verið á dagskrá framboðanna fyrir síðustu bæjarkosningar á ekki við í þessu máli. Hvort sem menn eru andstæðir þessari umsókn eður ei hefði verið rétt að skoða hana í víðara samhengi og efna til rökrænnar umræðu í bæjarfélaginu þar sem ýmsar hliðar þessa máls hefðu verið kynntar. Greinilegt er að koma á í veg fyrir lýðræðislega umræðu á meðal íbúanna og skýtur það skökku við yfirlýsingar sem heyrðust fyrir kosningar.

Þau furðulegu rök heyrast og um þessa fyrirhuguðu framkvæmd og aðrar framkvæmdir, sem áhugi er á að stofna til, að þær muni auka umferð annarra en Seltirninga inn í bæinn. Hið sama geta Reykvíkingar sagt. Við Seltirningar sækjum gjarnan austur í Nauthólsvík þar sem gerð hefur verið skemmtileg aðstaða til sólskins- og sjóbaða. Á Seltjarnarnesi eigum við okkar Seltjörn sem gaman er að synda í. Þar hefur allri aðstöðu verið haldið í lágmarki, sennilega til þess að Reykvíkingar séu ekki að flækjast fyrir okkur Seltirningum.

Hvað er útkjálkapólitík ef ekki þessi hugsunarháttur meiri- og minnihluta bæjarstjórnar?

Enn um Fréttaauka

Ég fann kynningu á hljómplötu Árna Johnsen í þættinum Popplandi frá 8. nóvember. Margt virðist þar vel gert. Að vísu er ekki farið með lagið "Ég veit þú kemur" eins og Oddgeir kenndi mér það, en e.t.v. hefur það verið skrifað með þeim hætti sem Árni syngur það. Þarf að athuga það.

Lagið Fréttaauka söng Árni allvel og af tilfinningu. Hjörleifur Valsson lék vel á fiðlu og Óskar Einarsson á flygil af öryggi, en ekki af mikilli tilfinningu enda hafði hann víst aldrei heyrt lagið fyrr en kvöldið áður en hann hljóðritaði það. En útsetningin var smekkleg.

Árni komst prýðilega frá hálftónunum en breytti örlítið viðlaginu. Ef til vill var það til bóta. Textinn féll aldrei almennilega að því, en nú eru áherslur réttar þótt laglínan hafi breyst örlítið.

Það sem ég hef heyrt af hljómplötunni virðist mér það besta sem Árni hefur gert fram að þessu og því óhætt að fullyrða að fólki fari ekki ætíð aftur með aldrinum. Það er full ástæða til að óska honum til hamingju með framtakið.

Fréttaauki

Í dag hringdi Árni Johnsen til mín og spurði hvort ég hefði heyrt lagið Fréttauka við ljóð Ása í Bæ, en Árni hefur nýlega gefið lagið út á hljómdiski. Sagði ég sem satt er að ég hefði ekki heyrt lagið í hans flutningi.

Eftir að við Árni lukum samtalinu ákvað ég að forvitnast á netinu um það hvort ég fyndi eitthvað um ljóðið. Á síðu nokkurri, þar sem fjallað er um nokkur, meint þjóðhátíðarlög Vestmannaeyja, er ljóð Ása birt með þeim orðum að það hefði hlotið þann heiður að verða bannað í ríkisútvarpinu. Hér er um mikinn misskilning að ræða og þykir mér því rétt að segja sköpunarsögu lagsins:

Haustið 1966 kom Helgi Hermannsson, söngvari hljómsveitarinnar Loga í Vestmannaeyjum, að máli við mig og spurði hvort ég vildi semja handa hljómsveitinni lag, en Logar hugðust gefa út hljómplötu þá um sumarið. Einn þeirra hafði samið nokkur, ágæt danslög og hafa þau vafalítið átt að prýða hljómplötuna. Var ákveðið að ég tæki þetta að mér og Ási í Bæ, þjóðskáld Vestmannaeyinga, yrði fenginn til að semja textann.

Mér þótti óumræðilega vænt um að hafa verið beðinn þessarar bónar og hófst þegar handa við að móta stef í huga mér. Ég átti upphaf að lagi, sem ég hafði sett saman á leið til vinnu minnar í Reykjavík haustið 1965 og í febrúarbyrjun 1967 kom b-kaflinn. Við tvíburarnir æfðum lagið og fórum síðan á fund þeirra Loga og urðu þeir undir eins ánægðir með lagið. Fóru þeir með það til Ása.

Síðan leið og beið og engar fréttir komu af laginu. Mig minnir að vísu að ég hafi samið handa þeim tvö lög og völdu þeir annað þeirra enda verður að segja sem er að hitt lagið var vonlaust.

Einhvern tíma um vorið hittum við Helga Hermannsson á götu og innti ég hann eftir því hvort eitthvað væri að frétta. Sagði hann þá að Ási hefði ort texta um "einhvern helvítis draum" sem þeir gætu ekki og vildu ekki syngja. Reyndar varð ekkert af útgáfunni og Logar gáfu ekki út hljómplötu fyrr en árið 1973 og þar var lagið ekki.

Vonbrigðn urðu mikil. Við tvíburarnir mönnuðum okkur þó upp og fórum á fund Ása. Kynnti hann fyrir okkur ljóðið sem hann kallaði Fréttaauka. Áttaði ég mig undir eins á því að hér var um meistarasmíð að ræða. Við vorum á leið í tónleikaferð um Austurland, Norðurland og Vestfirði á vegum Hjálparsjóðs æskufólks og ákváðum að taka lagið, textalaust, til flutnings undir heitinu Stúlkan frá Víetnam, þar sem við sungum aldrei á þessum tónleikum. Ég lék á þessum árum á orgel og Gísli á blokkflautu. Skemmst er frá því að segja að laginu var vel tekið.

Við lékum lagið í útvarp árið 1968 og skömmu síðar bauð ég lag og texta fram til flutnings á Hótel Sögu. Ragnar Bjarnason spurði hvort ég væri genginn af göflunum. Allt þetta íhaldspakk, sem sækti dansleiki (ég held að Ragnar hafi þarna gert að gamni sínu) myndi ganga út ef það heyrði þennan texta. En Ragnar lét útsetja lagið fyrir flautu og var það flutt í hálfgerðri jazz-útsetningu.

Í fyrsta skipti var lag og texti um hana litlu Ló sem bjó í Dong Sing Dó flutt opinberlega á dansleik á vegum háskólanema árið 1976, er hljómsveitin Wulfilins Orchestra var upp á sitt besta og vakti það firnamikla hrifningu, einkum ljóðið. Þegar ákveðið var að gefa út hljómplötuna Í bróðerni með lögum okkar tvíburanna árið 1981 þótti sjálfsagt að lagið yrði þar á meðal.

Þegar farið var að undirbúa sjötugsafmæli Ása í Bæ árið 1984 óskaði hann sérstaklega eftir að lagið yrði sungið. Fékk ég Guðrúnu Hólmgeirsdóttur til þess og útsetti það sem söhnglag við píanóundirleik. Síðar gerði Bára Grímsdóttir af því kórútsetningu sem Samkór Vestmannaeyja flutti nokkrum sinum.

Í sumar hringdi Árni Johnsen til mín og bað mig að leika undir með sér, en hann langaði til þess að syngja lagið inn á hljómplötu. Enn settist ég nður og gerði af því nýja útsetningu. Ég komst hins vegar að því að píanóleik mínum hafði hrakað svo að ég treystist ekki til þess að leika undir hjá honum og styrktist þessi skoðun mín enn frekar þegar ég heyrði að Óskar Einarsson, tónlistarstjóri hvítasunnumanna, væri aðalundirleikari hans á plötunni.

Í raun er ljóðið Fréttaauki mikið sorgarljóð og ef til vill kemur hin ágæta útsetning Helga Kristjánssonar frá 1981 því ekki nægilega vel til skila.

Þegar ég var í Vestmannaeyjum með nemendum í hagnýtri fjölmiðlun árið 1997 komst ég að því að lagið væri vinsælt sönglag þar. Ekki veit ég hvort Vestmannaeyingar ráða við alla hálftónana í laginu og ekki veit ég heldur hvernig Árna mínum Johnsen hefur reitt af í glímunni við þá. Sigurður rúnar Jónsson stjórnaði hljóðritun hljómdisks Árna og hann stýrði líka hljóðritun lagsins árið 1981 og hefur því væntanlega haft hönd í bagga eins og Árni sagði mér reyndar sjálfur.

Mér þykir vænt um að Frétaaukinn skyldi ekki gleymast þegar ákveðið var að gefa út heildarútgáfu laga og texta Ása í Bæ. Sjálfur minnist ég þess stundum í hálfkæringi, að þegar ég samdi lagið var ég skotinn í stelpu og fól nafn hennar í hrynjandi lagsins. Af tillitssemi við hana birti ég nafn hennar ekki hér en hún hefur heyrt alla sólarsöguna.

Ísland handa Íslendingum!

Heldur er leið umræðan þessa dagana um fólk af erlendu bergi brotið sem sest hefur að á Íslandi. Margir skáka nú í því skjólinu að þeir vilji takmarka flutning fólks til landsins og bera við ýmsum ástæðum svo sem þennslu í hagkerfinu, lækkun kaupgjalds sannra Íslendinga o.s.frv. Þá hefur einnig heyrswt að múslimar séu óæskilegri öðru fólki og að stjórnvöldum beri að vernda Íslendinga fyrir erlendum glæpahópum.

Þegar Íslendingar gengu í Shengensambandið varð landið sjálfkrafa að landamærastöð Evrópusambandsins. Það leiddi því af sjálfu sér að landið yrði galopnað fyrir ýmsu sem ekki hafði slæðst hingað áður. Þrátt fyrir margítrekaðar tilraunir tókst forystu Framsóknarflokksins, en ég var einu sinni í þeim flokki, aldrei að sannfæra mig um gildi þessa Shengensamnings og ég hef ekki skilið það enn. Bretar kusu að vera utan hans og hafa spjarað sig ágætlega. Bjarni heitinn Einarsson, hagfræðingur, skildi þetta mæta vel og vissi hvað Íslendingar gætu kallað yfir sig með því að ganga í Shengen-bandalagið.

En þetta var útúrdúr. Frá því að íslenskt samfélag tók að breytast til þeirra lífshátta sem kaupstaðamyndun og iðnvæðingu fylgja, hafa útlendingar gegnt lykilhlutverki í ýmsum framfaramálum landsins. Hvar væri t.d. íslensk tónlist á vegi stödd ef þýskir og austurrískir gyðingar hefðu ekki lagt okkur lið? Vildi nokkur vita af því að maður eins og Róbert Abraham Ottósson, Hans Edelstein og afkomendur væru kallaðir óææskilegir hér á landi? Eða hvað um þá Palestínumenn sem hafa búið hér árum saman, orðið íslenskir ríkisborgarar og engan mann drepið? Samt eru þeir múslimar!

Íslendingar hafa sannast sagna komið fram við suma erlenda verkamenn, sem hingað hafa fluttst, eins og þrælahaldarar. Verkamönnum hefur verið haldið við óboðlegar aðstæður á lágu kaupi og pínt út úr þeim það vinnuafl sem þeir orkuðu. Íslenskri löggjöf er þannig háttað að setjist erlendur verkamaður, segjum frá Austur-evrópu, hér að og veikist eftir nokkur ár vegna erfiðisvinnu og óhollra lífshátta, sem gjarnan fylgja erfiðisvinnu einstaklinga, og veikindin leiði til örorku, fær hann ekki nema hluta lífeyris frá Tryggingastofnun ríkisins, eða ákveðið hlutfall sem byggir á þeim tíma sem hann hefur dvalið hér. Þannig háttar í þjóðlöndum margra innflytjenda að þeir geta ekki sótt rétt sinn þangað eða það tekur langan tíma. Íslensk yfirvöld veita þessu fólki litla aðstoð. Þannig búa Íslendingar til hóp fátæklinga af erlendu bergi brotinna.

Fordómar í garð útlendinga finnast í öllum stjornmálaflokkum. Eigi ég að hætta við að kjósa Frjálslynda flokkinn og veðja í stað þess á Vinstri græna verð ég að kannast við að þar er fólk sem ég þekki og hefur lýst andúð sinni á hjúkrunarfólki sem er austan úr Asíu. Aðrir Vinstrigræningjar berjast gegn því að launaleynd sé aflétt. Ég þekki hins vegar engan Samfylkingarmann sem hefur viðrað andúð sína á útlendingum og þess vegna get ég e.t.v. hallað mér að henni þar til annað kemur í ljós.

Þetta viðhorf vinstri græningjans í garð hjúkrunarfólks á elliheimilum, kom mér í opna skjöldu. Ég kannaðist að vísu við að tungumálaerfiðleikar gætu orðið nokkrir, en hélt því fram að oftast nær væri unninn bugur á þeim. Hins vegar kannaðist ég mætavel við frábærlega vel af hendi leyst störf þessa fólks sem eru ekki síður af hendi leyst en þeirra Íslendinga sem eiga ættir að rekja til Egils, Hallgerðar, Njáls og Ingólfs, sem sagt af hinu hreina, norræna kyni.

Íslendingar hafa sótt menntun sína til flestra landa heims og ekkert land hefur skellt aftur landamærahliðum sínum fyrir okkur. Íslendingar hafa farið víða og stundað margs konar störf. Engum hefur dottið í hug að meina okkur aðgang að vinnumarkaði annars staðar. Þess vegna er rétt að hafa það í huga sem Konfúsíus sagði, að það sem þér viljið ekki að aðrir gjöri yður, skuluð þér og þeim eigi gjöra.

Mér fannst séra Hjálmar Jónsson komast ágætlega að orði á Leirnum áðan með þessari vísu:

Frjálslyndir við fótum stinga

en Framsókn hjarir góuna.

"Ísland fyrir Íslendinga"

en ekki fyrir lóuna.

Dagar myrkurs á Austurlandi

Í gær brugðum við undir okkur betri fætinum og héldum austur á Egilsstaði. Með okkur hjónum var í för Hringur Árnason, grunnskólanemi, sonarsonur Elínar, en þau Hringur og Elín eiga nú bæði vetrarfrí. Ætlunin var og er að njóta daga myrkurs á Austurlandi en þar er margt í boði handa börnum og fullorðnum.
Eftir að hafa komið okkur fyrir á Hótel Héraði, þar sem Hringur fékk einkaherbergi, samtengt okkar, var haldið í skoðunarferð um þorpið og síðan farið að njóta pizzuhlaðborðs með rjómaís í eftirrétt. Var þar margt um manninn á öllum aldri.
Að máltíð lokinni fórum við á dagskrá um Sigfús Sigfússon, þjóðsagnasafnara, prýðisvel gerða dagskrá.
Í dag ætlum við á Seyðisfjörð og e.t.v. víðar að kynna okkur mannlífið og látum væntanlega sjá okkur í afturgöngunni þar í kaupstaðnum í kvöld.