Framboð aldraðra og öryrkja ekki útilokað

Eins og kom fram á þessari síðu var samræðum á milli fulltrúa Átakshóps öryrkja og Baldurs Ágústssonar, fyrrum flugumferðastjóra, um framboð aldraðra og öryrkja slitið fyrir skömmu. Ástæðan var m.a. sú að bakland Baldurs á meðal aldraðra vitist ekkert vera og því tilgangslaust að halda áfram.

Nú er verið að leita leiða til þess að hrinda af stað alls herjar hreyfingu á meðal aldraðra og öryrkja um slíkt framboð. Ættu úrslit að ráðast um miðja þessa viku. Átakshópur öryrkja heldur fund kl. hálf fimm á morgun þar sem farið verður yfir málin, en hugsanlegur samstarfsaðili eru Baráttusamtök aldraðra og öryrkja.

Það hefur að vísu gerst nú um helgina að Vinstri grænir hafa komið fram með stefnuskrá sem yfirbýður flest sem hægt er að yfirbjóða og vafalaust kann það að hafa áhrif á einhverja úr okkar hópi. Ég verð samt var við að ýmsir úr hópi aldraðra og öryrkja treysta hvorki þeim né öðrum stjórnmálaflokkum til þess að leiða velferðarmálin farsællega til lykta og þannig talar fólk úr öllum flokkum. Persónulega, eins og sagt er, get ég vart hugsað mér að kjósa Vinstri græna í næstu kosningum vegna reynslu minnar af samskiptum við ónefnt forystulið þessara samtaka. Í þeim samskiptum var ekki hugað að málstað fatlaðra heldur hann algerlega borinn fyrir borð að ósekju.

Vafalaust finna allir einhverja sökudólga í öllum flokkum, sem þeim hugnast ekki. Þannig er þetta nú með mig, að einhvern annan flokk kýs ég en Vinstri græna, vonandi sameiginlegt framboð aldraðra og öryrkja. Ekki fer fyrir mér eins og Framsóknarmanninum sem kom inn á skrifstofu Framsóknarflokksins í kosningunum 1998. Hann sagðist hafa ætlað að kjósa tiltekinn flokk, en þegar hann sá gamla B-ið sitt gat hann ekki annað en kosið Framsókn eins og fyrri daginn.

Áframhaldandi atvinnuleit

Ég dunda mér enn við að sækja um störf enda verð ég að gera atvinnuráðgjafa vinnumiðlunar Vinnumálastofnunar grein fyrir leit minni að atvinnu við hæfi.

Fyrir rúmum mánuði sótti ég um hálft starf hjá samtökum nokkrum. Um var að ræða starf alþjóðafulltrúa á sviði sem ég hef allgóða þekkingu á. Samtímis auglýstu samtökin eftir starfsmanni í nýja stöðu foreldraráðgjafa. Niðurstaðan varð sú að kona nokkur var ráðin í bæði störfin, en hún hefur það sér til ágætis að hafa starfað fyrir alþjóðlegt olíufélag erlendis. Þótt hún hafi tengsl við málaflokkinn, sem ég tel mig þekkja, hefur hún aldrei unnið að þessum málum sem dæmið snýst um. Þetta urðu mér talsverð vonbrigði.

Um daginn sótti ég um starf í þjónustuveri fyrirtækis sem sér um símaþjónustu, en slík störf hefur margt, blint fólk um allan heim stundað. Ég held þó að enginn vinni við þetta hér á landi úr þessum hópi um stundarsakir. Neitunin frá fyrirtækinu var ekki uppörvandi. Fyrirtækið treysti sér ekki að ráða mig að svo stöddu til starfa. Hvað skyldi valda?

Í dag hef ég enn sótt um tvö störf sem ég tel mig ráða sæmilega vel við og verður fróðlegt að sjá hvað út úr þessum umsóknum kemur. Ég hef nú verið atvinnulaus á 14. mánuð og verður þetta að teljast hin fróðlegasta reynsla. En vonin deyr aldrei. Bráðum kemur betri tíð með blóm í haga! Og daginn lengir óðum! Hafið þið ekki tekið eftir því!

Enn um framboðsmál aldraðra og öryrkja

Í dag var slitið viðræðum á milli Baldurs Ágústssonar, fyrrum flugumferðarstjóra og fulltrúa Átakshóps öryrkja. Átakshópurinn mun halda fund næsta þriðjudag til þess að skýra stöðuna í framboðsmálunum.

Drög að stefnuskrá eru tilbúin og ekkert því til fyrirstöðu að hefja samstarf við aldraða um framboð, ef þeir koma sér saman um nefnd fólks sem er reiðubúið að leiða framboðið af þeirra hálfu. Nú fer Samfylkingin mikinn og hefur gert málefni aldraðra að stefnumáli sínu. Það vekur hins vegar undrun mína að ekkir minnst einu orði á málefni fatlaðra í öllum þessum gauragangi.

Ég lagði einu sinni fram á æskulýðsþingi tillögu þess efnis að stjórnmálaflokkarnir stofnuðu sérstaka starfshópa um máefni fatlaðra og lagðiáherslu á að félögin innan Æskulýðssambands Íslands gengju fram fyrir skjöldu og löðuðu ungt, fatlað fólk til starfa. Eitthvað fór ég fyrir brjóstið á ungum sjálfstæðismönnum á þessu þingi og sáu þeir til þess að ályktanirnar um þessi mál voru felldar eða þeir beittu neitunarvaldi.

Það er reginmunur á Öryrkjabandalaginu fyrir þessar kosningar og síðustu kosningar til Alþingis. Nú heyrist ekki frekar í því en það væri ekki til. Bandalagið virðist einhvern veginn hafa málað sig út í horn í umræðunni og fáir virðast taka lengur mark á því. Það er ekki að undra miðað við þær sögur sem ganga um málatilbúnað þar á bæ og dapurlegt að hugsa til þess að einhver virkustu fjöldasamtök landsins, sem eitt sinn voru, skuli nú bíða átekta eftir að einhverjir molar hrjóti af borðum stjórnmálaflokanna. Hvaða flokka? Vinstri grænna eða Sjálfstæðisflokksins? Varla Framsóknarflokksins?

Svifryk, bráðnandi jöklar og sjálfbærar samgöngur

Í dag tók ég mér göngu meðfram strönd Seltjarnarness, gekk sem leið lá meðfram Suðurströnd, þvert yfir nesið og að fjörunni við Gróttu. Heitir þar ekki Snoppa?

Á meðan ég var í mestri nánd við kaupstaðinn varð ég þess óþyrmilega var hvað svifryksmengunin var mikil og var ekki laust við að ég kenndi eymsla í hálsi þegar ég kom úr þessari tveggja tíma göngu. Í fjörunni við Snoppu var indælt að vera. Þar var fuglakvak og sjávarniður og sólin vermdi vanga. Sem sagt: Eins fallegt og orðið getur á vetrardegi.

Þegar Evróvisjóninni lauk í kvöld fór ég inn á vef Ríkisútvarpsins og hlustaði á tvo liði þáttarins Vítt og breitt frá fimmtudeginum 15. þessa mánaðar. Pétur Halldórsson sá um þáttinn. Ekki hlustaði ég á sjálfan mig, enda gerðist ekki þörf heldur á afar athyglisert viðtal Péturs við Helga Björnsson jöklafræðing og samantekt hans um málþing um sjálfbærar samgöngur sem haldið var á Akureyri fyrir nokkru.

Í raun tengdist þessi umfjöllun og viðtalið við Helga. Helgi lýsti því hversu jöklar bráðni hratt haldi fram sem horfi og loftslag hlýni. Hann gerir ráð fyrir örlitlu hægari hlýnun á Norðurlöndum en svartsýnustu spár greina, en samt munu flestir jöklar landsins hverfa á næstu 200 árum.

Málþingið um sjálfbærar samgöngur snerist m.a. um kosti þess að efla hlut gangandi og hjólandi í umferðinni og auka veg almenningssamgangna. Þar var fjallað um skipulag borga og hvernig hægt væri að gera það mannvænna en tíðkast hefur á undanförnum árum á Íslandi.

Meðal annars var bent á hvernig hægt væri að breyta gjöldum af bifreiðum til þess að fjölga fremur sparneytnum bifreiðum og díselbílum.

Ég held að lítið muni gerast á þessu sviði nema Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn verði hraktir frá völdum í kosningunum í vor. Umhverfisstefna ríkisstjórnarinnar sannar þetta meðal annars samanber óraunhæf markmið um losun koltvísýrings. Það er eins og hvorugur þessara flokka treystist til að taka á umhverfismálum vegna þess að forystumenn þeirra hafa efni á að tileinka sér íburðarmikinn lífsstíl og þá skiptir engu hvaða afleiðingar hann hefur fyrir umhverfið.

Evróvisjón

Ekki get ég sagt að ég sé mikill aðdáandi Evróvisjónar og heeld mig eins fjarri og unnt er.

Ég ákvað að fylgjast með í kvöld og greiddi húsinu með augun atkvæði vegna þess að lagið var eins og frá 7. áratugnum og textinn prýðilega vel ortur. Hið sama má segja um lagið sem Eiríkur Hauksson söng. sá texti var vel ortur enda Kristján Hreinsson höfundur hans. Lagið var einnig prýðilegt.

Við hjónin urðum sammála að ég berði ryðið af heilanum og tæki næst þátt í Evróvisjóninni. Söngvarinn hefur þegar verið valinn og nú er bara að við lifum báðir nógulengi og sigrum!

Ótrúlegt strætisvagnakerfi

Afastrákur á 13. ári, Hringur Árnason, á föður sinn, eiginkonu hans og hálfbróður sinn búsett í Hafnarfirði. Ég tók að mér það hlutverk að kenna piltinum á strætisvagnana þannig að hann gæti komið sér sjálfur vestan af Seltjarnarnesi suður í Hafnarfjörð, þegar á þurfti að halda. Leystum við afarnir þetta prýðisvel af hendi enda er Hringur glöggur piltur.

Yfirleitt höfum við farið suður í Hafnarfjörð upp úr kl. 16 á daginn og þegar Hringur hefur farið einn hefur það verið um svipað leyti. Við höfum ævinlega réttmisst af hraðleiðinni S-1 á Lækjartorgi. Í dag hugðumst við hafa vafið fyrir neðan okkur, tókum vagn nr. 13 og hugðumst komast skjótar niður í Vonarstræti. En vagninum seinkaði svo mikið að hann kom fjórum mínútum of seint. Við okkur blasti vagn nr. 1 í Vonarstrætinu. Við héldum út úr vagninum og skunduðum yfir götuna, töfðumst aðeins vegna umferðar. Við gengum hratt meðfram vagninum, en farþegar streymdu inn í hann. Rétt í þann mund sem við vorum að ná dyrunum skullu þær aftur. Engin miskunn. Við vorum skildir eftir. Hefði Hringur verð einn á ferð hefði hann sjálfsagt haft það, en það er nú svona að dragnast með blindan afa í eftirdragi.

Við biðum þolinmóðir eftir næsta vagni sem kom nokkurn veginn á réttum tíma um kl. 17. Var gert ráð fyrir því samkvæmt áætlun að hann kæmi suður í Hafnarfjörð um kl. 17:20.

En viti menn. Vagninn var rúman hálftíma suðureftir og þegar þangað kom var tengivagninn, sem fer í Áslandshverfið, farinn. Hélt ég þó að hann ætti að bíða eftir hraðleiðinni. Þarna stóðum við hjá verslunarmiðstöðinni Firði og sáum fram á enn eina bið. Að vísu leystum við það mál.

Það er flestum ljóst, sem vilja nota strætisvaga, að ferðir þeirra eru of strjálar. Í þeirri miklu umræðu, sem nú fer fram um svifryksmengun og aðra óáran ættu yfirvöld að efla samgöngur með strætisvögnum. Við afarnir ræddum þetta talsvert í dag og greindi ég honum frá þeirri umræðu sem fer nú fram um almenningssamgöngur. Þessar strjálu ferðir eru ekki til þess fallnar að laða börn og unglinga til fylgis við strætisvagnana. Það er eins og að gefa brjóstmilkingi pela. Eftir það vill hann helst pelann og krakkarnir vilja helst láta foreldrana skjóta sér á milli staða.

Sennilega bjóða aldraðir og öryrkjar fram!

Í dag var haldinn tímamótafundur í undirbúningshópnum að framboði aldraðra og öryrkja. Þar náðist samkomulag um drög að stefnuskrá fyrir væntanlegan flokk. Menn urðu sammála um hvernig standa beri að stofnun landssamtaka um framboðið.

Nú vantar einungis tillögur að nafni á króann.

Thorsararnir, Laxdæla nútímans

Í haust skrifaði Guðmundur Magnússon, sagnfræðingur, mikla skammargrein um ráðstefnu um tímabil Maos formanns, sem haldin var í hátíðarsal Háskóla Íslands 11. nóvember síðastliðinn. Fór hann nokkuð offari og skammaði bæði háskólann og undirritaðan einkum fyrir ummæli í Morgunblaðinu sem hann sleit úr öllu samhengi. Hannes Hólmsteinn Gissurarson sá þessi skrif Guðmundar og gerði að umræðuefni í rætinni skammargrein í Fréttablaðinu 1. desember.

Þeim Guðmundi og Hannesi yfirsást eitt: Þeir höfðu hvorugur fyrir því að íta inn á heimasíðu ráðstefnunnar sem er á kim.is í öllu þessu ritbusli.

Ég ákvað að kynna mér eitthvað sem Guðmundur hefði skrifað til þess að vita hvort hann væri jafnvondur rithöfundur og pistlahöfundur.

Bókin um Thórsarana varð fyrir valinu, en samskipti föður míns við syni Ólafs Thors voru nokkur og að öllu leyti góð.

Skemmst er frá því að segja að bók Guðmundar Magnússonar um Thorsarana er afbragðsgott rit, jafnvel meistaraverk. Hann segir þar sögu fjölskyldu Thors Jensens á skemmtilegan hátt. Aðdáun höfundarins skín að vísu að nokkru í gegn enda ekki óeðlilegt að höfundur taki afstöðu í verki sínu. Hann segir þó kost og löst á ýmsu og lýsir t.d. hvernig Kveldúlfur kiknaði undan mikilli yfirbyggingu og lýsir eða ýjar að ýmiss konar spillingu sem þreifst hér á landi í skjóli aðstöðu og auðs og m.a. vegna ýmiss konar hafta sem menn reyndu að brjótast gegn.

Guðmundur fjallar allítarlega um rógsherferðir og ofsóknir á hendur þeim Thors-feðgum og Kveldúlfi. Slíkt var ekkert einsdæmi á fyrri hluta síðustu aldar og fram eftir öldinni og gerist jafnvel enn. Sjálfstæðismenn þyrmdu heldur ekki pólitískum andstæðingum sínum í hópi atvinnurekenda heldur beittu ýmsum bellibrögðum til þess að koma þeim á kné. Þannig var því varið um föður minn, Helga Benediktsson, en sumir af æðstu ráðamönnum Sjálfstæðisflokksins lögðusig í líma við að koma honum á kné og beittu til þess ýmsum brögðum. Um þetta vitnar m.a. lítill bæklingur, sem Helgi Benediktsson gaf út og nefnist “Ég ákæri”.

Tillögur skósveina ráðamanna Sjálfstæðisflokksins gengu jafnvel svo langt að Ólafi Thors blöskraði og lét hægja á leiknum. Hér verða þessir skósveinar ekki nefndir á nafn.

Hinn 7. janúar 1950 fórst vélskipið Helgi við Faxasker í Vestmannaeyjum. Með skipinu fórust tíu menn. Tveir þeirra komust upp á Faxasker og létust þar úr kulda og af sárum sínum. Þjóðarsorg varð vegna þessa atburðar.

Gísli Jónasson, stýrimaður frá Siglufirði, var annar þeirra sem komust upp á skerið. Var ákveðið að flytja lík hans til Siglufjarðar með varðskipinu Ægi. Ólafur Thors var þá dómsmálaráðherra. Faðir minn gekk á fund hans til þess að falast eftir því að varðskipið fengist til þessarar farar. Þegar Ólafur sá hann í dyrununum, spratt hann á fætur, gekk rösklega á móti honum, tók hægri hönd hans í báðar sínar og sagði: “Nei, eruð það þér, hinn mikli og mæti Helgi Benediktsson”.

Svona var Ólafur Thors, heiðursmaður í orðum og athöfnum.

Guðmundur Magnússon hefur í raun skilað meistaraverki. Thorsararnir eru Laxdæla nútímans.

Loksins fækkaði í Framsóknarfloknum.

Þá er Kristinn Gunnarsson genginn úr Framsóknarflokknum í Frjálslynda flokkinn. Lítið þótti mér leggjast fyrir jafngóðan dreng og Kristin miðað við þau ósköp sem gengið hafa á í Frjálslynda flokknum. Sennilega verður Kristinn að teljast sæmileg viðbót í hópinn og verður vonandi ekki þessum bráðheimskulegu útlendingafordómum að bráð sem sett hafa nokkurt mark á málflutning sumra forystumanna flokksins.

Einhverjir kunna að undrast fyrirsögn þessa pistils. Sú saga er til þess að ég gekk í Framsóknarflokkinn í upphafi 9. áratugarins, en Framsókn kaus ég í fyrsta sinn fyrir kosningarnar haustið 1979 vegna ræðu Steingríms Hermannssonar um málefni fatlaðra. Ýmsar ástæður urðu síðan til þess að ég ákvað að veðja á flokkinn. Fljótlega rakst ég hins vegar á þá ótrúlegu íhaldssemi sem ríkti í Framsóknarflokknum og eftir að Steingrímur lét af formennsku fannst mér sem mér væri varla vært þar innandyra. Má þar nefna daður við Evrópusambandið og aðgerðir flokksins í lífeyrismálum eftir að þeir Davíð og Halldór fóru í eina sæng. Fór svo að ég sagði mig úr flokknum 1. desember 1998 og fór í pólitískt þrifabað.

Ekki ætlaði ég að láta á þessari úrsögn minni bera, en vinkona mín á fréttastofu Ríkisútvarpsins sá um að fréttin komst í fjölmiðla. En það fækkaði samt ekki í Framsókn því að Kristinn Gunnarsson gekk í flokkinn sama dag. Nú er hann farinn þaðan og Framsókn mælist nú eingöngu með 4% fylgi.

Aldrei man ég eftir að svó lítið fylgi hafi áður mælst við Framsóknarflokkinn. Í þessu eru fólgin ákveðin hættumerki fyrir auðtrúa einstaklinga. Fyrir fjórum árum staðfestu þeir Garðar SVerrisson og Jón Kristjánsson frægt samkomulag um úrbætur í kjaramálum öryrkja og varð þá það heiðursmannasamkomulag að Framsóknarflokkurinn og stjórnarflokkarnir báðir yrðu látnir í friði fyrir kosningarnar. Efndi Öryrkjabandalagið sinn hlut en Framsóknarflokkurinn tók þátt í að svíkja samkomulagið.

Nauðsynlegt er að Framsóknarflokkurinn fái nú að gjalda svika sinna og útreið hans verði sem verst. Í þessari viku verður væntanlega ljóst hvort saman næst um stefnuskrá framboðs aldraðra og öryrkja. Ef vel tekst til getur slíkt framboð orðið góður kostur félagshyggjufólki sem vill sangjörn kjör fólks hér á landi. Ýmsir munu fylgjast spenntir með framgangi mála, þar á meðal aldraðir sjálfstæðis- og framsóknarmenn.