Yndisleiger útvarpshljómleikar, íslenskar dægurperlur

Í gærkvöld hlustaði ég á hljóðrit frá tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands síðastliðinn fimmtudag þar sem leiknar voru dægur perlur eftir Jón Múla Árnason, Jón Kerulf, Freymóð Jóhannsson, Magnús Blöndal Jóhannsson, Sigfús Halldórsson, Theódór Einarsson og Alfreð Clausen. Einsöngvarar með hljómsveitinni voru þær Eyvör Pálsdóttir og Ragnheiður Grön dal. Hljómsveitarstjórn var í höndum Davíðs Pobe.

Hrafn Orri Egilsson setti tónlistina út. Sannleikurinn var sá að hér var um afbragðs hljómleik að ræða að flestu leyti. Útsetningarnar voru yfirleitt prýðilega vel gerðar. Þó fannst mér einstaka sinnum bóla á að ekki væri rétt farið með laglinur. Kann að vera að útsetjarinn hafi farið eftir nótum og upphaflega hafi lögin ekki verið sungin réttilega.

Þá sungu þær stöllur einkar vel og verður að hafa það fyrir satt að undirritaður hafi allt of takmarkaðan áhuga á tónlist, því að ég hef sannast sagna nær ekkert heyrt af sönglist þeirra fyrr en þarna.

Eyvör virðist upprennandi stórsöngvari. Gaman var að heyra hana beita röddinni. Stundum, þegar hún söng lægri tónana, fannst mér sem brygði fyrir færeyskum hreim eins og hún væri skyld Anniku Hojdal (afsakið stafsetninguna) sem var í Harkaliðinu í gamla daga. Ragnheiður er einnig upprennandi söngstjarna á heimsmælikvarða eins og reyndar þær báðar.

Ekki spillti fyrir að Ragnheiður Ásta Pétursdóttir kynnti tónleikinn á einstæðan hátt og varpaði bæði kímilegu og fræðandi ljósi á allt hljómverkið.

Ekki veit ég hversu margir hlusta á utsendingar frá Sinfóníutónleikum. Þeir sem misstu af tónleikunum og útsendingunni ættu að fara inn á vef ríkisútvarpsins, leita að vefupptökum og finna þar 27. apríl. Njótið vel.

Birgir Þór og góða veðrið

Það hefur ´víst aldrei talist góður siður að skrifa greinar um fleira en eitt atriði í einu. En bloggið er eins og gamli útvarpsþátturinn um daginn og veginn. Þar ræddu menn mörg atriði í senn.

Á föstudag kom Birgir litli Þór, barnabarn okkar Elínar, í fóstur. Hann er kominn á 15. mánuð og orkuríkur piltur. Í janúar veiktist hann mjög mikið. Þessi orkuríki piltur, sem byrjaði að ganga áður en hann varð 10 mánaða, gat hvorki gengið né skriðið. Í ljós kom að hann hafði fengið alvarlega sýkingu í bein og varð að gangast undir uppskurð til þess að hægt væri að ná beinsýni til ræktunar. Ýmislegt fleira gekk á í ævi þessa unga manns og máttum við þakka skaparanum fyrir að missa hann ekki. Hann er nú óðum að braggast en vafalaust hefur ónæmiskerfið beðið einhvern skaða a.m.k um stundarsakir vegna lyfjagjafarinnar.

Við fórum með litla stubb á Kaffi París að hitta vinafólk okkar, Guðbjörgu Hildi Kolbeins og Hilmar Bjarnason, en þau höfðu litla dóttur sína með. Einnig var í selskápnum Kristín Helgadóttir, dagskrárgerðarmaður. Hún hefur verið ráðin til þess að leysa af á morgunvakt Rásar 1 í sumar og glöddumst við öll yfir þeim fréttum.

Í dag höfum við notið góða veðursins, hjólað í tvígang og fórum með Hring, hálfbrúður Birgis Þórs að sjá Litla Kláus og stóra Kláus. Hafði piltur hina mestu skemmtan af.

Er Öryrkjabandalagið í hættu vegna ásælni framkvæmdastjóra aðildarfélaganna?

Um þetta leyti halda ýmis aðildarfélög Öryrkjabandalags Íslands aðalfundi sína. Í gær barst mér til eyrna eftir áreiðanlegum heimildum að eitt þessara félaga hefði í hyggju að skipta um fulltrúa í aðalstjórn bandalagsins. Sá sem hefur verið fulltrúi þess, er fatlaður. Mér var tjáð að í bígerð væri að framkvæmdastjóri félagsins, ófatlaður maður, tæki sæti fulltrúans í aðalstjórn Öryrkjabandalagsins.

Það hefur ætíð verið nokkur ásókn í að skipa framkvæmdastjóra aðildarfélaga bandalagsins í aðalstjórn Öryrkjabandalagsins. Yfirleitt eru framkvæmdastjórarnir sómamenn. Fæstir þeirra eru hins vegar fatlaðir og margir eiga þá hagsmuni eina að vera framkvæmdastjórar. Öryrkjabandalag Íslands á aðild að tveimur alþjóðasamtökum, European Disabilityforum og Disabled People%u2019s International þar sem gert er að skilyrði að meirihluti stjórnar sé skipaður fötluðu fólki. Vegna þessa misskilnings og væntanlega einhverrar ásælni sumra framkvæmdastjóra getur það ástand skapast að Öryrkjabandalagi Íslands verði meinuð full aðild að þessum samtökum.

Fáheyrt er að karlmenn séu formenn eða framkvæmdastjórar kvenfélaga. Engum karlmanni dettur í hug að troða sér áfram á slíkum vettvangi. En ófötluðum körlum sem konum virðist hugnast að nota Öryrkjabandalagið sem stökkpall til áhrifa og sumt fatlað fólk skilur ekki nauðsyn þess að það berjist sjálft fyrir málum sínum. Ófatlað fólk getur aldrei komið í stað fatlaðs fólks. Ófatlaðir geta hins vegar verið bandamenn fatlaðra.

Öryrkjabandalag Íslands hefur verið a.m.k. öðru hverju virkasta baráttuafl sem fatlaðir hafa átt hér á landi. Mér er engin launung á því sem fyrrum formanni bandalagsins og framkvæmdastjóra þess, að ég hafði áhyggjur af þeirri þróun að framkvæmdastjórar aðildarfélaganna næðu æ meiri völdum í stjórn þess. Ég tel ástæðu til að vara við þessari þróun og bið þá framkvæmdastjóra, sem hugsa sér að nota Öryrkjabandalagið sem stökkpall til frekari áhrifa, að íhuga vandlega sinn gang áður en þeir koma sér inn í aðalstjórn þess. Einnig bið ég almenna félagsmenn aðildarfélaganna að íhuga vandlega sinn gang áður en fólk sem á enga annarra hagsmuna að gæta en að vera starfsmenn þeirra, verði kjörið til setu í aðalstjórn Öryrkjabandalagsins. Það hefur nú þegar valdið nógum skaða.

Leiðsöguhundar og geisladiskar

Í morgun raðaði ég 14 útvarpsþáttum á geisladisk til þess að senda Helenu Björnsdóttur, íslenskri konu sem býr í Noregi. Eftirtaldir þættir fóru á diskinn:
1. Helgaslysið við Faxasker 7. janúar 1950.
2. Fiskurinn hefur fögur hljóð (um síldarleit o.fl.)
3. Mengunarslysið um borð í Röðli 1963.
4. Skaftfellingur, aldna skip, aldrei verður sigling háð.
5. Kópur, fyrsta selveiðiskip Íslendinga (sennilega áttu Íslendingar annað skip áður)
6. Íslendingur afvopnar bandarískan lögreglumann (sjávarsaga).
7. Guðrúnarslysið 1953.
8. Faxasker, fjallar um þrjú skip sem fórust við skerið á síðustu öld.
9. Eplaskipið og fleiri sögur af sjó.
10. Suð fyrir eyra.
11. Leikur að vatni.
12. Erró og Friðgeir, þáttur um leiðsöguhund og eiganda hans.
13. Kínavinkill, hljóðmynd af ferðalagi um Kína árið 2000.
14. Vængjaðir Seltirningar. Þáttur um fugla á nesinu.

einnig setti ég 5 stuttar hljóðmyndir á diskinn. Þetta er hægt að gera með MP3-tækninni og alveg í sæmilegum hljóðgæðum.

Þessa þætti hef ég unnið fyrir ríkisútvarpið og voru þeir gerðir á árunum 1998 - 2000. Ég klippti þá að mestu leyti sjálfur með því að nota minidiska. varð meira að segja svo frægur að fá birta eftir mig grein á www.minidisc.org um not mín af þessum diskum. Nú hafa tölvurnar að mestu leyti leyst minidiska f hólmi. Það er yndislegt að vinna hljóð í tölvum og auðveldara en margur hyggur. Í raun er það jafnvel auðveldara en að vinna venjulegan texta ef menn hafa réttan hugbúnað.

Mér hefur meira en dottið í hug að selja þennan disk við sanngjörnu verði og væri fróðlegt að vita hvort einhver eftirspurn væri eftir slíku efni. Hóflegt verð væri um 5.000 kr. fyrir um 14´tíma efni.

Helena þessi Björnsdóttir, sem ég minntist á í upphafi pistilsins, missti sjón fyrir nokkru. Nú er verið að þjálfa hana til þess að nota blindrahund og er afar athyglisvert að lesa frásagnir hennar á slóðinni http://fonic.blog.is. Spái ég því að frásagnir hennar geti orðið góður grunnur að athyglisverðri bók.

Bakkatjörn og gestafuglar

Í dag sendi ég hljóðmynd upp í útvarp og fór síðan út. Veðrið var hlýrra en ég hélt og er ég nú sannfærður um að komið sé vor.

Ég hélt sem leið liggur út á Suðurströnd og meðfram henni þar til ég komst niður að sjó. Ég var með víðómshljóðnema í farteskinu, góð heyrnartól og Nagra-hljóðritunartæki. Nam ég staðar öðru hverju til þess að hlusta eftir fuglum og náði tveimur, prýðilegum hljóðritum. Meðal annars held ég að mér hafi tekist að hljóðrita margæs fremur en helsingja, en þessir fuglar koma við hér á landi á leið sinni til Grænlands. Bakkatjörnin og svæðið þar um kring eru áningarstaðir þeirra og ber því margt fyrir augu og eyru þegar gengið er meðfram Bakkatjörninni. Ég þarf að gera út annan leiðangur og hafa þá með mér tvo, sjálfstæða hljóðnema til þess að fá minna suð. Einhvern veginn verða náttúruhljóðahljóðritanir hálfgerð ástríða á sama hátt og sumir eru ástríðuljósmyndarar fugla.

Ég hef tekið mér göngu nokkrum sinnum um Seltjarnarnes í vetur því að ekkert dreifir betur huganum en gönguferðir þegar tilgangsleysið virðist yfirþyrmandi. fyrir nokkru var ég á ferð og heyrðist þá sem hundur gelti skammt frá mér. Eitthvað var þetta hljóð þó ankannalegt. Ég áttaði mig loksins á því að gassinn á Bakkatjörn var þarna á ferð í vígaham. Þetta er kosturinn við að hjóla og ganga. Maður nýtur náttúrunnar sem maður gerir ekki þegar þeyst er um í yfirbyggðum, vélknúnum bifreiðum. Sem dæmi get ég nefnt að þegar við hjónin hjóluðum norður til Akureyrar fyrir 11 árum heyrðum við tófu gagga á Miðfjarðarhálsi og komumst að því að stelkurinn er þjóðvegafugl á Íslandi. Einnig urðum við vitni að því þegar lóan, þessi saklausi yndisfugl, sem öllum þykir vænt um, hrakti sér minni fugl af óðali sínu. Á leiðinni yfir Breiðamerkursand sáum við skúm veitast að tveimur hröfnum sem flýðu í ofboði. Kvað við hræðslukrúnk. Í þeirri hjólreið var athyglisvert að hjóla meðfram Vatnajökli og finna jökulkuldann hvert sinn sem við hjóluðum ramhjá einhverju skarðinu eða skriðjökli.

Gengishrapið, strætó o.fl.

Í gærkvöld hringdi til mín kunningi minn og falaðist eftir upplýsingum um viðskiptaumhverfið í Kína. Vísaði ég honum á Geir Sigurðsson, háskólakennara á Akureyri sem er mun færari en ég að veita slíkar upplýsingar. ´Þessi ágæti kunningi minn stundar nú nám við Háskólann í Reykjavík og barst talið að gengissiginu undanfarið eins og svo oft áður. Ræddum við m.a. þá staðreynd að talsvert var keypt af skuldabréfum í íslenskum krónum enda eru bankavextir hærri hér en á flestum byggðum bólum á jörðinni. Er því ekki nema eðlilegt að erlendir fjárfestar horfi hingað til lands þegar ávaxta skal fé sitt. Þetta hækkar auðvitað gengi krónunnar. En þegar atlagan hófst að gjaldmiðlinum varð fátt um varnir enda þjóðin fámenn og markaðurinn lítill sem getur varið íslensku krónuna. Verður enda fátt um varnir þegar saman fara ófyrirleitni og rógburður.

Ýmsir bjuggust við því að vöruverð lækkaði meira við þessa gengishækkun en raunin varð. Hins vegar búast nú flestir við því að vöruverðið hækki nú í kjölfar gengissigsins sem er í raun ekkert annað en gengisfelling, einungis með formerkum frjálsræðis en ekki handafls stjórnvalda eins og í gamla daga. Nú er það handafl hinna sterku sem ræður og stjórnvöld standa máttvana hjá.

Í dag vann ég að samsetningu hljóðmyndar af máltöku barns og þurfti að leita mér fanga í viðamiklu hljóðritasafni heimilisins. Er nú sennilega komin einhver mynd á þetta hjá mér. Eftir hádegi brá ég mér af bæ og hélt með strætisvagni upp í Hamrahlíð 17. Ég hef ekki farið einn í strætó svo að árum skiptir. Nú er nýtt leiðarkerfi komið til skjalanna og lék mér forvitni á að vita hvernig það reyndist. Það er skemmst frá því að segja að vagninn var aðeins tveimur mínútum of seinn og mér gekk áfallalaust að komast upp í Hamrahlíð. Ég bað bifreiðastjórann að láta mig vita þegar við kæmum á vettvang og gerði hann þeim viðvart, sem tók við á Hlemmi.

Á meðan strætisvagninn bar mig áleiðis varð mér enn og aftur hugsað til þess að fyrir mörgum áratugum kölluðu strætisvagnastjórar upp biðstöðvar. Nú er það ekki lengur gert og veldur það mér og fleirum vissu óöryggi. Hvenær skyldi líða að því að kallbúnaður einhvers konar verði settur í bílana? Neyðist maður kannski til þess að fá sér talandi GPS-tæki, stimpla inn í það leiðirnar sem maður fer með strætó og láta síðan tækið um að segja frá því hvað leiðinni líði?

Strætisvagnar eru þægileg og skemmtileg farartæki. Nú geta menn skoðað hentugustu vagnana með ráðgjafanum á heimasíðu Straeto áður en lagt er af stað að heiman. Ráðgjafinn er þó ekki óskeikull en býsna notadrjúgur. Á Strætu heiður skilinn fyrir þessa góðu viðbót við þjónustuna. En miklu væri nú skemmtilegra að ferðast með strætisvagni ef farþegar væru fleiri og samræður fjörugar eins og sundum varð hér á árum áður.

Það kætti mitt unga hjarta í dag, að golan var hlý þegar ég kom út. Skyldi vera komið vor?

Glæsilegir útskriftartónleikar Birnu Hallgrímsdóttur

Í gær vorum við hjónin viðstödd útskriftarhljómleika Birnu Hallgrímsdóttur, píanóleikara, en þeir voru haldnir í Salnum í Kópavogi. Á efnisskrá voru verk eftir Haydn, Janazék, Liszt og Debussy.

Ég hef verið svo heppinn að fá að fylgjast með Birnu undanfarin ár og heyra, oftastnær í dálítilli fjarlægð, hvernig henni hefur stöðugt farið fram, en við Birna búum í sama húsi. Á tónleikum hennar í gær var augljóst að hér er upprennandi stórlistamaður á ferðinni sem á eftir að þroskast og ná mun betri árangri, ef aðstæður leyfa.

Birna hóf tónleika sína með glæsilegri túlkun og lét greinilega tilfinningar ráða túlkun verkanna. Lokahnikkurinn var síðan Gleðieyja Debussys sem hún túlkaði glæsilega og má tvímælalaust halda því fram að þá hafi tónleikarnir náð hámarki.

(Í þessu verð ég fyrir nokkurri truflun, því að org mikil berast ofan af næstu hæð. Mér er þó rótt því að faðir Birnu er að fylgjast með fótbolta í sjónvarpinu og engin hætta á ferðum).

Mist Þorkelsdóttir, kennari og tónskáld, sagði að menn hefðu lengi vitað af hæfileikum Birnu Hallgrímsdóttur. Það væri hinsvegar mikils virði að fá að fylgjast með henni í tónleikaumhverfi og njóta þeirrar útgeislunar sem stafaði frá henni. Undir þetta skal tekið og hinni ungu tónlistarkonu fluttar hjartanlegar hamingjuóskir.

Nokkur orð um aðgengi að vefnum

Mér til mikillar gleði hefur verið þó nokkur umferð um síðuna í dag. Vegna athugasemda við síðustu grein skal örlítil grein gerð fyrir aðgengi:

Aðgengi að vefnum byggir á því að sem flestir, helst allir, geti notað vefinn. Hann þarf því að vera aðgengilegur ýmsum vefskoðurum. Vefskoðararnir þurfa á hinn bóginn að vera aðgengilegir einstaklingum af öllum gerðum, hvort sem þeir eru vel sjáandi, sjóndaprir, blindir, lesblindir, heyrnarlausir, hreyfihamlaðir eða þroskaheftir.

Fyrirtækið Sjá ehf hefur tekið saman ítarlegan gátlista um aðgengi og var hann gerður eftir ítarlegar prófanir með nokkrum einstaklingum. Varðandi blinda og sjónskerta skal eftirfarandi haft í huga:

Letur þarf að vera auðlæsilegt og forðast ber fjölbreytilegar leturtegundir.
Allar krækjur verða að vera með svokölluðum alt-texta sem lýsir krækjunni. Hið sama á við um myndir. Ekki er nóg að segja smellið hér heldur verður heiti krækjunnar að koma fram.
Ganga verður svo frá öllum krækum og útfyllingarreitum að hægt sé að ferðast á milli þeirra með dálkalyklinum eða bilslánni.

Heyrnarlausu og þroskaheftu fólki koma að gagni stuttir og hnitmiðaðir textar og hið sama á við um lesblinda. Æskilegt væri að mikið notaðar síður byðu upp á lesinn texta handa þeim sem eiga í erfiðleikum með lestur og hafa ekki yfir að ráða skjálesurum með talgervli. Þá má einnig benda á að auðvelt er að smíða táknmálsviðmót á heimasíður og getur Félag heyrnarlausra væntanlega gefið upplýsingar um það.

Nýjasta heimasíðan, sem undirritaður lagði reyndar grunninn af áður hann var rekinn úr starfi, er www.obi.is, en þar á að hafa verið hugsað fyrir flestum hlutum.

Ein saga um aðgengi að vefnum:

fyrir nokkrum árum þurfti ég að fara með erlenda gesti á veitingastað. Ákvað ég að velja Sjávarkjallarann og hringdi þangað til þess að forðast um aðgengi fyrir fólk í hjólastól. Var mér sagt að það ætti að vera í allsæmilegu lagi. Ég spurði hvað yrði í matinn og var mér bent á vefinn. Þegar ég skoðaði hann var einungis mynd af matseðlinum. Ég fór því á heimasíðu Hótels Holts. Þar gat ég lesið matseðilinn og auðvitað fór hópurinn þangað.

Samkvæmt rannsóknum Erópusambandsins geta um 15% almennings ekki nýtt sér ýmsar tækninýjungar vegna þess að ekki er hugsað um aðgengi. Fleiri og fleiri átta sig nú á því að hér er um markað að ræða og Íslendingar hafa verið til fyrirmyndar að undanförnu hvað þessi mál varðar. Enn eru þó nokkrar heimasíður opinberra aðila og fjölmargar einkasíður sem eru ekki að öllu leyti aðgengilegar öllum.

Kjörorðið er aðgengi fyrir alla en ekki suma.

Aukaverkanir Realplayer

Um daginn setti ég upp Realplayer til þess að geta hlustað á ýmislegt efni frá breska útvarpinu.

Forritið setti sjálft upp eitthvað sem kallast Google Desktop sem gerir kleift að leita á Google beint frá skjáborðinu. Þetta forrit breytti síðan útliti forrita eins og Outlook og það sem var verra: Realplayer ákvað að verða forgangsforrit þegar geisladiskar voru settir í tölvuna.
Í gær reyndi síðan hugbúnaðurinn að uppfæra sig en tókst ekki af einhverjum ástæðum þar sem þjónustan var ekki sögð vera fyrr hendi.

Þótt Microsoft hafi verið skammað fyrir frekju og yfirgang verður að segja þeim til hróss að þeir hafa hugsað flestum meira um aðgengi allra að tölvubúnaði. Það kom að vísu ekki til af góðu því að bandarísku blindrasamtökin hótuðu að lögsækja þá árið 1995 þegar Windows 95 kom á markaðinn, en það var blindu fólki algerlega óaðgengilegt og braut í bága við bandarísk lög um aðgengi. Síðan hefur Microsoft átt gott samstarf við ýmis fyrirtæki sem framleiða hugbúnað fyrir blinda og aðgengi er haft í hávegum hjá fyrirtækinu. Þar starfar reyndar fatlað fólk og prófar ýmislegt sem fyrirtækið hefur á prjónunum.

Ég get hins vegar ekki borið Realplayer vel söguna. Hugbúnaðurinn virðist vera aðgangsharður og frekur. Þótt hann henti sumum hentar hann augsýnilega ekki mér vegna allra aukaverkananna sem hann hefur í för með sér. Einhvern tíma í upphafi ferils míns sem framkvæmdastjóri Öryrkjabandalagsins var Realplayer settur upp á vélinni minni. Hann olli þá ýmsum hremmingum og losaði ég mig við hann. Nú hefur hugbúnaðurinn verið gerður brottrækur hérna heima.

Sumarið, gengið, Ásgeir Hannes og hugsanleg málaferli gegn TR

Gleðilegt sumar.

Sumar boðar sælutíð,
söng og grasafjöld.
Kætast einkum börnin blíð
og basla fram á kvöld.
(Húsgangur af Seltjarnarnesi)

Í morgun hafði ég andvara á mér því að mig langaði til þess að hljóðrita hrafn sem hefur krúnkað fyrir okkur undanfarna morgna. En krummi rak bara upp eitt krúnk einhvers staðar í fjarska svo að ekkert varð af því að ég réðist til atlögu gegn krumma með hljóðnemann að vopni. Í stað þess hljóðreit ég söng og skvaldur þrasta sem byggja tré nokkurt í nágrenninu.

Í gær hafði ég um ýmislegt að hugsa í atvinnuleysinu. Hingað kom ung kona sem er að skrifa BA-ritgerð um hersetuna í Vestmannaeyjum á stríðsárunum, ég garfaði dálítið í málefnum Kínversk-íslenska menningarfélagsins, hugaði að gerð næstu hljóðmyndar fyrir Ríkisútvarpið og afritaði eitthvað af geisladiskum sem ég dreifði víða. Þá hóf ég undirbúning að því að safna sögum um samskipti fólks við framliðnar verur, anda, huldufólk og drauga, en ég hef afarmikinn áhuga á að halda slíkum heimildum til haga. Hlýtur það að verða hluti af þjóðlegu eðli Íslendinga að forsmá ekki slík fyrirbrigði.

Hægriöfgaflokkurinn.
Þá las ég um fyrirhugaða stofnun nýja hægriöfgaflokksins hans Ásgeirs Hannesar Eiríkssonar, sem ætlað er að hamla gegn fjölgun fólks af erlendu kyni hér á landi. Hvaða kyn skyldi Ásgeiri Hannesi hugnast? Skyldi hann hafa jafnmikla andstyggð á Tælendingum og Norðmönnum, eða skyldi hann vilja hingað fremur Breta en Kínverja. Allt þetta tal um einangrun landsins og útilokun fólks frá því að setjast hér að er dapurlegt á að hlýða. Hvort sem okkur er ljúft eða leitt hefur innflutt vinnuafl haldið uppi hagvextinum að nokkru leyti, en Íslendingar eru eins og Tíbetar voru áður en Kínverjar tóku til í fylkinu eftir 1950. Í Tíbet fengust menn ekki til að vinna ýmis störf eins og slátrun búfjár. Það verk unnu innfluttir múslímar. Nú vilja Íslendingar helst ekki vinna í fiski! En hvernig skyldu Íslendingar líta út ef þeir væru hreinn og einangraður kynstofn? Skyldi Ásgeir Hannes ekki vita að forfeður okkar voru germanskir, keltneskir og Samar og vafalaust hefur ýmislegt annað flotið með. Skyldi Dönum ekki detta í hug bráðum að stofna sérstakan stjórnmálaflokk sem hamlaði gegn offjölgun Íslendinga í danska velferðarkerfinu?

Gengishrapið.
Nú hrapar gengi krónunnar sem aldrei fyrr og velta ýmsir því fyrir sér hversu langt krónan hrapi. Þetta setur þá sem sinna m.a. ferðamálum í nokkurn vanda. Kínversk-íslenska menningarfélagið er að undirbúa ferð til Tíbets í ágúst, en væntanlega hækkar hún um tugi þúsunda ef heldur fram sem horfir. Sennilega dregur þetta eitthvað úr eyðslu okkar almennings í landina a.m.k. um stundarsakir.

Málaferli gegn Tryggingastofnun?
Í fyrstu skrifum mínum á þessari síðu gat ég um glaðning frá Tryggingastofnun ríkisins, en umsókn minni um starf var hafnað. Ég hef nú ákveðið að gera eitthvað í málinu og því var eftirfarandi bréf sent í gær:

Seltjarnarnesi, 19. apríl 2006.

Til þess er málið varðar.

Í síðastliðnum mánuði var starf upplýsingafulltrúa í þjónustuveri Tryggingastofnunar ríkisins auglýst laust til umsóknar og rann umsóknarfrestur út 2. þessa mánaðar. Ég sótti um starfið og skilaði umbeðnum upplýsingum.

Hinn 10. apríl síðastliðinn barst mér bréf undirritað af starfsmannastjóra stofnunarinnar þar sem mér var tjáð að ráðið hefði verið í starfið á grundvelli mats sem farið hefði fram.

Með vísan til upplýsingalaga nr. 50/1996, 4. gr. 4. töluliðar, óska ég hér með eftir upplýsingum um nafn þess sem ráðinn var í starfið og hvaða ástæður lágu til þess að sá, er starfið hlaut, var valinn umfram aðra umsækjendur.

Virðingarfyllst,

Arnþór Helgason
Kt. 0504522209
****************************
Arnþór Helgason
Tjarnarbóli 14
170 Seltjarnarnesi.
Símar: 5611703, 8973766
Netfang: [e-mail]