Freedom Box - Frelsiskassinn bætir aðgengi blindra og sjónskertra að uplýsingum

Öðru hverju berast okkur greinar um margvíslegar nýjungar í tölvumálum blindra. Í gær rakst ég á grein um Freedom Box (frelsiskassa) í rafritinu AFB Access World sem gerir blindu fólki kleift að vinna með pc-tölvum. Tekið er fram í auglýsingum framleiðanda að frelsiskassinn marki byltingu í tölvumálum blindra. Má það til sanns vegar færa einkum fyrir byrjendur. Við nánari yfirsýn er þó ekki hægt að bera Frelsiskassann saman við hefðbundna skjálesara sem gera blindu fólki kleift að vinna við ólíkan hugbúnað frá mismunandi framleiðendum.

Ég hef nú rennt yfir greinina um Freedom Box sem er á margan hátt yndislegt fyrirbæri. Hér að neðan er aðeins fjallað um það helsta:

Freedom box (Frelsiskassinn) er fyrst og fremst hugsaður sem aðgangur að upplýsingum. Í fyrstu útgáfum Frelsiskassans var gert ráð fyrir aðgengi að margvíslegum upplýsingum svo sem margs konar afþreyingu, fræðslu, rafbókum, kvikmyndum með lesnum lýsingum, efnisveitum frá flestum löndum heims o.s.frv. Kerfið vinnur m.a. þannig að fólk getur sett upp ýmiss konar stillingar sem henta hverjum og einum. Hægt er að hlusta á yfir 2000 rafbækur, aðgangur er að orðasöfnum, Biblíunni og fleiri uppsláttarritum og menn geta sett inn bókarmerki þar sem þeir hætta að hlusta. Þegar næst er sest við tölvuna geta menn síðan haldið áfram þar sem hætt var.

Hægt er að fá hugbúnaðinn settan í tölvuna eða nota minnislykil til þess að setja upp hugbúnaðinn. Ekki þarf að gera neinar ráðstafanir til uppsetningar. Hann tengir sig sjálfur um leið og kubbnum er stungið í USB-gátt vélarinnar og þess vegna er hægt að nota hugbúnaðinn við hvaða pc-vél sem er. Með Frelsiskassanum fylgja nokkrir enskir talgervlar og er sérstaklega tekið fram að þeir séu mjög skýrmæltir.

Sem skjálesari er Freedom Box ekki sambærilegur við Jaws og Dolphin hugbúnaðinn, en samt veitir Freedom Box aðgang að forritum eins og Microsoft Word, Outlook, Exel og Powerpoint. Greinarhöfundur tekur fram að stundum hafi hugbúnaðurinn frosið og endurræst tölvuna. Tekið er fram að þessi hugbúnaður sé í stöðugri þróun. Það vakti sérstaka athygli greinarhöfundar hversu auðvelt var að fylla út ýmis eyðublöð svo sem hótelpantanir o.fl með notkun þessa hugbúnaðar. Að lokum skal tekið fram að ég hef fengið staðfest að Freedom box vinnur með flestum talgervlum sem eru á markaðinum og þar með ætti að vera hægt að ferðast um íslenskar heimasíður. Því ætti að vera hægt að hlusta á íslenskar rafbækur. Gallinn er hins vegar sá að þær eru ekki á netinu enn sem komið er.

Þeim sem hafa áhuga á að kynna sér þessa grein nánar er bent á krækjuna

http://www.afb.org/aw/main.asp

Hvers eiga framsóknarmenn að gjalda!

Í kvöld birti Ríkisútvarpið úrslit könnunar um fylgi flokkanna í Reykjavík. Kemur þar fram að fylgi Framsóknarflokksins skríður heldur upp á við og gæti fyrsti maður Framsóknar orðið 8. manni Sjálfstæðisflokksins skeinuhættur.

Að undanförnu hefur farið heldur lítið fyrir fylgi Framsóknarflokksins og svo hefur verið í undanfaranum að næstliðnum Alþingis- og sveitarstjórnakosningum. Á síðustu stundu hefur þó fylgið hysjast upp á við og nægt til þess að flokkurinn færi ekki þær hrakfarir sem sumum þykir hann eiga skildar. Í raun er það slæmt því að fáir smáflokkar þurfa jafnmikið aðhald frá kjósendum og Framsóknarflokkurinn.

Flokkurinn hefur haft heilbrigðis- og tryggingamálin á sinni könnu undanfarin 11 ár. Hann fullkomnaði það verk sem í raun var hafið á dögum Viðeyjarstjórnarinnar að eyðileggja íslenska almannatryggingakerfið. Þegar flokkurinn komst í tryggingaráðuneytið eftir fjögurra ára hlé var slitið á tengsl launahækkana og hækkana tryggingabóta og nokkur ár liðu þangað til slík tengsl voru tekin upp að nýju. Á þessum árum drógust öryrkjar og aldraðir Íslendingar aftur úr launafólki í þessu landi. Fiktað var meira í lyfja- og lækniskostnaði almennings en dæmi voru til og lyfjakostnaður lífeyrisþega jókst frá því sem áður var. Á sínum tíma varaði Öryrkjabandalagið Sighvat Björgvinsson við afleiðingum aukins lyfjakostnaðar a.m.k. fyrir geðsjúklinga og var að hluta til tekið mark á þeim aðvörunum.

Bifreiðastyrkjum til hreyfihamlaðra fækkaði á þessu tímabili og raungildi þeirra lækkaði einnig. Það hefur enn ekki fengist leiðrétt. Fyrir tveimur árum laumaði ráðherra Framsóknarflokksins inn breytingu á reglugerð um bifreiðastyrki sem varð enn til þess að rýra kjör hreyfihamlaðra og var ekkert samráð haft við samtök fatlaðra áður en sú ákvörðun var tekin. Þá hefur sami ráðherra aukið hlutdeild sjúklinga í sjúkraþjálfun og engu skeytt um rökstudd mótmæli.

Þá hefur almannatryggingakerfið orðið fjandsamlegt því fatlaða fólki sem vill hasla sér völl á atinnumarkaði. Atvinnuveitendur verða að greiða hjálpartæki handa fólki sem þeir vilja ráða til starfa. Menn taki eftir því að ég ræði hér um kerfi almannatrygginga en ekki lögin. Lögin eru þannig orðuð, t.d. 33. gr., að hægt er að bæta úr slíkum annmörkum með einfaldri reglugerðarbreytingu. Framsóknarflokkurinn hefur ekki borið gæfu til þess að hrinda slíkri breytingu í framkvæmd. Hvort ætla lífeyrisþegar í Reykjavík að láta flokkinn njóta þess eða gjalda?

Þá eru ótalin svikin við Öryrkjabandalagið í aðdraganda Alþingiskosninganna árið 2003 og sú makalausa lagasetning um aldurstengda örorkuuppbót sem fylgdi í kjölfarið. Þar eru öryrkjar sviptir allt að helmingi grunnlífeyris síns þegar þeir verða 67 ára gamlir. Ráðherra var undir eins bent á þessa mismun, en fólk heldur áfram að vera fatlað þótt það eldist. Framsóknarflokkurinn bar ekki gæfu til þess að bæta úr þessu. Ég þykist viss um að hugur Framsóknarráðherranna stóð til að standa við samkomulagið í upphafi, en vandinn hefur sennilega verið sá að þeir sögðu ekki allan sannleikann í ríkisstjórninni um kostnaðinn við framkvæmd þess. Nei, það var talið betra að ganga á bak orða sinna og segja jafnvel ósatt á Alþingi.

fyrsta skrefið til þess að minna Framsóknarflokkinn á skuldir þær sem hann á almenningi að gjalda er að kjósendur minnist afreka hans í ríkisstjórn og greiði honum ekki atkvæði á laugardag. Framsóknarflokkurinn þarf að fá þá lexíu í Reykjavík sem hann skilur og snúi menn sér fremur að Samfylkingu eða Vinstri grænum. Frjálslyndi flokkurinn er ekki heldur svo afleitur kostur en með hliðsjón af því að vinstri flokkarnir haldi borginni en þó væntanlega með tilstyrk Frjálslynda flokksins þurfa þeir, sem hætta við að kjósa Framsókn, væntanlega að veðja á annan hvorn vinstriflokkanna.

Aumingjagæskan og niðurlæging Framsóknar

Mér hefur jafnan verið hlýtt til Halldórs Ásgrímssonar og tek því nærri mér óheppni hans.

Herinn fer eftir að hann tekur við.

Aðdragandi sveitarstjórnarkosninganna er honum mótdrægur.

Framsóknarflokkurinn hefur tekið þátt í því með dyggum stuðningi Sjálfstæðisflokksins eða Sjálfstæðisflokkurinn með dyggum stuðningi Framsóknarflokksins að eyðileggja velferðarkerfið svo að nú er það orðið stefnulaust rekald.

Í gær var athyglisvert viðtal við Bryndísi Schram þar sem hún lýsti því í hverjar ógöngur Íslendingar eru komnir þegar stöðugt fleira fólk þarf á ölmusum að halda til þess að geta skrimt.

Árið 1997 sagði Halldór á Alþingi að jafnan yrði í landinu einhverjir sem ættu bágt. Á austfirsku er mér sagt að slíkur hugsunarháttur heiti %u201Caumingjagæði%u201D og hann hnykkti á þessum ummælum í gær.

Það eina sem getur orðið Framsóknarflokknum til bjargar á næstunni er að hann taki ekki frekari þátt í því að eyðileggja velferðarkerfið. Við viljum ekki vera eftirbátar annarra Norðurlandaþjóða og viljum ekki bandaríska kerfið. Skilji Framsóknarflokkurinn það ekki verður hann brátt búinn að vera. Nú duga ekki helmingaskiptin lengur.

Ef vel liggur á mér á næstunni mun ég skrifa ítarlega á þessari síðu hvernig Framsóknarflokkurinn hefur gengið á milli bols og höfuðs á velferðarkerfinu, enda er það rétt sem Mogginn bendir á í morgun, að ekki þýðir að skýla sér á bak við aðra flokka þegar vond verk eru annars vegar.

Þá væri einnig ástæða til þess að rifja upp aðgerðir annarra flokka í þessu sambandi.

Heilbrigð sál í hraustum likama og útskýring á pistli um láglaunastörf

Í vetur barst mér bréf frá stéttarfélaginu mínu þar sem mér var heimilað að sækja um styrkk úr sjúkrasjoði m.a. til líkamsþjálfunar. Ýmislegt hefur orðið til þess að þetta hefur lent í undandrætti hjá mér, ímyndaðar annir, dauflegt sálarástand o.s.frv.

Á fimmtudaginn var hristi ég af mér slenið og pantaði mér einkaþjálfun í Hreyfingu. fyrsti tíminn var í dag og lofaði góðu. Ég tók vel á á þrekhjóli þandi út brjóstkassann, teygði handleggi og fætur, spyrnti og togaði, beygði og sveigði. Ég verð að segja að mér leið óendanlega miklu betur á eftir og held þessu væntanlega áfram tvisvar í viku fyrst um sinn.

Um daginn reitti ég vinkonu mína til reiði með skrifum mínum um fiskvinnslufólk á Íslandi, en hún taldi mig ekki hafa fært næg rök fyrir þeirri skoðun minni að Íslendingar fáist varla til fiskvinnslustarfa. Skulu þau rök nú færð fram:

Það einkennir flestar ef ekki allar svo kallaðar frumvinnslugreinar nema þá helst nokkurn hluta sjómennsku hér á landi, að um er að ræða láglaunastörf. Það er sama hvert litið er í heiminum. Landbúnaður og fiskvinnsla eru láglaunastörf. Fiskvinnslan er erfitt starf og reynir mjög á líkamann. Flestum ef ekki öllum sem starfa við fiskvinnslu er sameiginlegur einn sjúkdómur, gigtin. Ég reyndi fyrir nokkrum árum að kenna konum, sem höfðu unnið í fiski alla starfsævi að lesa blindraletur, en þær voru orðnar tilfinningalitlar í fingrum og gátu ekki numið punktana. Það er í raun mikil sorgarsaga hvernig velgengni Íslendinga byggir á því að eyðileggja líkama þeirra sem afla hráefnisins og vinna úr því.

Hver ber ábyrgðina á tekjutengingunum?

Nú er loksins tekið að lifna yfir kosningabaráttunni a.m.k. í Reykjavík. Í gær efndi Ríkisútvarpið til kosningafunda með fulltrúum á akureyri og í Reykjavík. Í höfuðborginni ræddu menn ýmislegt sem tengdist fremur landsmálum en bæjarmálum.

Athyglisvert var að hlusta á umræðuna um skerðingu framkvæmdasjóðs aldraðra, en þar kom fram að nefskattur sá, sem ætlaður er til uppbyggingar elliheimila og annarra stofnana handa öldruðum, hefur ekki skilað sér allur til þessara framkvæmda. Hér er um að kenna þeim ósið Íslendinga að fjárlög upphefja önnur lög og fjárlög virða ekki lögbundið hlutverk ýmissa sérsjóða. Þannig var þetta t.d. um framkvæmdasjóð fatlaðra. Frá fyrstu tíð var hann skertur og kenndi hver öðrum um. Fjármálaráðherrar Sjálfstæðisflokks, Alþýðuflokks og Alþýðubandalags voru þar engin undantekning og á 9. áratug síðustu aldar barðist Öryrkjabandalagið harðri baráttu við að draga úr þessum skerðingum. Einna harðastur varð slagurinn í desember 1986 þegar skerða átti sjóðinn um 64 milljónir kr og skila einungis 96 af 160 millj. kr. til framkvæmda í þágu fatlaðra. Með samstilltu átaki tókst að endurheimta 36 þessara milljóna.

Þá var einnig rætt um hinar miklu tekjuskerðingar sem er nú að finna í íslenska almannatryggingakerfinu. Einhverjir töluðu um að þessar skerðingar hefðu hafist í tíð Jóhönnu Sigurðardóttur. Ég man ekki betur en Jóhanna hafi verið félagsmálaráðherra en ekki heilbrigðis- og tryggingaráðherra í þeim ríkisstjórnum sem hún sat í. Hins vegar áttu hugmyndirnar um tekjuskerðingar uppruna sinn hjá Framsóknarflokki, en flokkurinn fór með heilbrigðis- og tryggingaráðuneytið í ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar. Það tókst að mestu leyti að koma í veg fyrir þessar skerðingar. en með Viðeyjarstjórninni snerist flest til hins verra og enn versnaði ástandið þegar Framsókn og íhaldið lögðust í eina sæng árið 1995. Þá fyrst fór að kárna gamanið.

Sannleikurinn er sá að flestar úrbætur, sem Framsóknarflokkurinn hefur gert á almannatryggingalöggjöfinni að undanförnu eru lagfæringar á því sem eyðilagt var um miðjan 10. áratuginn. Í þessu stutta bloggi ætla ég ekki ofan í saumana á þeim aðgerðum sem rýrðu kjör lífeyrisþega og eyðilögðu í raun það kerfi almannatrygginga sem hafði verið fremur heildstætt fram að því.

Loforðin, sem flokkarnir gefa nú fyrir kosningar, eru sum þess eðlis að þau eiga fremur heima á borði ríkisstjórnarinnar. Ef til vill hefur barátta eldri borgara orðið til þess að opna augu ráðherranna fyrir því misrétti sem þeir hafa komið á í samfélaginu þótt sumir þeirra neiti að viðurkenna þann sannleika sem vandaðar skýrslur og úttektir gefa vísbendingu um. Margir öryrkjar finna það best á eigin skinni hver þróunin hefur verið.

Lagið við kvæðið Vestmannaeyjar 40 ára

Hinn 15. maí og dagurinn eftir, 16. maí 1966 eru mér minnisstæðir.

Að kvöldi þess 15. heimsóttu okkur úti í Vestmannaeyjum nokkrir sjónvarpsmenn, en þeir voru þar til þess að safna efni fyrir væntanlegt ríkissjónvarp. Sjómannadaginn bar að því sinni upp á þennan dag, 15. maí og var Ríkisútvarpið með sérstaka dagskrá um kvöldið eins og vant var. Við bræður vorum miklir áhugamenn um slíka þætti og hljóðrituðum því dagskrá útvarpsins á meðan sjónvarpsmenn luku sér af.

Daginn eftir hlustuðum við á þáttinn. Prófum var lokið og við höfðum nægan tíma. Um þetta leyti æfðum við okkur talsvert því að í bígerð var að við færum í tónleikaferð á vegum Hjálparsjóðs æskufólks að safna fé í sjóðinn. Í útvarpsþættinum, sem Karl Einarsson sá um, las Þorsteinn Ö. Stephensen kvæði Kristins Bjarnasonar, Vestmannaeyjar og hreifst ég mjög af því. Ákvað ég samstundis að semja við það lag.

Ég bjóst segulbandstæki og hélt niður í stofu. Settist ég þar við hljóðfærið og lék nokkur tilbrigði sem ég taldi henta kvæðinu. Festi ég eitt þeirra í huga mér og fór síðan upp í herbergi okkar til þess að bera saman kvæðið og lagið. Hvílík vonbrigði! Lagið gekk ekki upp! Ég fór aftur niður í stofu og hafði nú lært eitt erindi kvæðisins. Spilaði ég nú og söng hástöfum og allt í einu kom það. Enn bar ég ljóðið og lagið saman, gerði örlitlar breytingar og spilaði síðan endanlega útgáfu inn á segulband til þess að gleyma því ekki. Um þetta leyti var ég afar hrifinn af arabiskri tónlist og þess vegna ákvað ég að hafa arabiskt forspil í laginu. Ég hugsaði einnig fyrir því að gera það þannig úr garði að hægt yrði að útsetja það til kórsöngs. Við fluttum þetta lag í fyrsta sinn opinberlega á Selfossi þann 6. júní þá um sumarið og hvar sem við lékum það var því gríðarlega vel tekið. Af einhverjum ástæðum, sem ég hirði ekki um að ræða hér, var lagið hins vegar aldrei flutt í Vestmannaeyjum, a.m.k. var það aldrei sungið. Þegar útvarpsþættirnir Eyjapistill hófust fengum við Guðmund Jónsson til þess að syngja það fyrir okkur sem eins konar hvatningarsöng og Eyjapistlarnir enduðu einnig á þessu lagi rúmu ári síðar. Árið 1973 gáfum við lagið út á hljómplötu Eyjaliðsins. Síðan kom það í nýrri útsetningu á Bróðernisplötunni 1981 og árið 1985 eða 86 gaf Gísli Helgason það út á Ástarjátningarplötunnni. Síðasta útgáfa þess var gefin út árið 2002. Magnús Ingimarsson útsetti lagið fyrir blandaðan kór árið 1970 og flutti Samkór Vestmannaeyja það í Færeyjum árið 1972. Nanna Egils Björnsson lék það sem forspil við messu í Landakirkju þá um vorið og dauðlangaði mig að vera viðstaddur. Ég hafði hins vegar orðið skotinn í stelpu sem þar var um þær mundir og lagði ekki á mig ferðalag til Eyja þess vegna. Fjárhagurinn var heldur ekki upp á marga fiska og ég hafði fengið frí fyrr um vorið til þess að fara til Eyja. Þá var ég einnig í miðjum prófum. Fyrst heyrði ég lagið Vestmannaeyjar flutt af kór við jarðarför vinar míns Eyþórs Þórðarsonar árið 1998 eða 1999, en þá gerði Elías Davíðsson nýja útsetingu. Með einhverjum hætti komst lagið til Kína og varð vinsælt í flutningi barnakórs kínverska útvarpsins árið 1983 eða 1984. Fyrir nokkrum árum kom hingað kínversk hljómsveit og lék lagið á tónleikum og enn berast fréttir austan úr Kína um unga poppstjörnu, sem tekið hefur lagið upp á sína arma. Ekki tel ég þetta lag merka tónsmíð enda er hún æskuverk og ég hef aldrei komist upp úr því að vera annað en alþýðutónskáld. Er það vel. Ókosturinn við lagið er að það nær yfir mikið tónsvið og er því nokkuð erfitt til söngs.

Ófremdarástand í samskipan fatlaðra

Eitt af því sem mér hefur lærst á þeim rúmlega þremur áratugum sem ég hef haft afskipti af málefnum fatlaðra er að binda mig ekki fastan við ákveðnar kreddur og ríghalda í skoðanir mínar hverju nafni sem þær nefnast.

Í morgun gerði leiðarahöfundur Morgunblaðsins að umræðuefni greinaflokk um skóla án aðgreiningar, sem birst hefur á síðum blaðsins undanfarnar helgar. Þar hefur verið fjallað um hlutskipti fatlaðra nemenda í grunnskólum landsins og vakin athygli á nokkrum afmörkuðum atriðum sem vel hefur tekist til um. Hjá því verður ekki komist, þegar greinarnar eru lesnar, að álykta sem svo að víða sé potturinn brotinn og bitnar það óþyrmilega á fötluðum börnum.

Samkvæmt íslenskum lögum eiga allir jafnan aðgang að skólum landsins. Það eru þó sumir jafnari en aðrir og Íslendingum gengur oft ærið illa að jafna hlut þeirra sem njóta ekki sama jafnréttis og hin meinta heild. Allt of algengt er að félög setji sér markmið, þvingi stjórnvöld til að taka undir þau og jafnvel samþykkja þau án þess að ráðstafanir séu gerðar til þess að tryggja fjármagn svo að hægt sé að fylgja þeim eftir. Þannig hefur því miður farið með skóla án aðgreiningar. Þar vantar bæði fjármagn og vitundarvakningu. Þótt vissulega megi minna á góð dæmi um það sem vel hefur tekist, eru hin þó of mörg sem sýna svo að ekki verður um villst að betur má ef duga skal. Skóli án aðgreiningar virðist ekki rjúfa einangrun fatlaðra barna og lítill metnaður er lagður í það af hálfu fræðsluyfirvalda að útvega fagmenntað fólk til þess að liðsinna fötluðum börnum sérstaklega.

Öðru hverju hef ég átt þess kost að eiga samskipti við fötluð börn í grunnskólum. Sum þeirra hafa haft stuðningsfulltrúa sem hafa verið vænsta fólk og allt viljað gera til þess að börnin næðu sem bestum árangri. En þekking þeirra á fötlun barnanna og þeirri tækni, sem þeim var ætlað að fást við, var í engu samræmi við kröfurnar sem gerðar voru til þeirra. Skynjaði ég stundum örvæntingu þessa fólks gagnvart viðfangsefnum sem það réð ekki við.

Það er leitt að þurfa að segja það, en Íslendingar eru með allt á hælunum vegna slóðaskapar stjórnvalda og sinnuleysis og jafnvel áhugaleysis hins almenna borgara. Sjónstöðin hefur ekki fengið að þróast á eðlilegan hátt og getur ekki lengur gegnt hlutverki sínu vegna þjónustu við börn. Engin stofnun hefur lengur umsjón með því að blind og sjónskert börn fái fullnægjandi menntun og engin þekkingarmiðstöð er til hé á landi. Svo mikill skortur er á sérmenntuðum blindrakennurum í landinu að það liggur við að rétt væri að ráðleggja foreldrum blindra barna að flýja land til þess að börnin fái eðlilega menntun og þegar veit ég um a.m.k. eina foreldra sem valið hafa þann kost. Þá er úthlutun hjálpartækja þannig háttað hér á landi að með ólíkindum er og veldur það bæði vandræðum á vinnumarkaði og á meðal nemenda.

Í Menntamálaráðuneytinu liggja fyrir vandaðar tillögur um úrbætur í menntun blindra. Ef ekkert verður að gert í þessum málum hlýtur Blindrafélagið að kalla menntamálaráðherra til ábyrgðar í málefnum blindra barna og unglinga fyrir næstu kosningar og hið sama gildir um ýmsa aðra málaflokka sem tengjast menntun og félagslegri aðstöðu barna. Þær hugmyndir hafa heyrst að samtök fatlaðra eigi að reyna að setja á stofn eigin þjónustu fyrir félagsmenn sína. En fatlaðir eru hluti heildarinnar og eiga því rétt á sambærilegri þjónustu og aðrir þegnar þessa samfélags.

Nú um stundir er í tísku að lofa öldruðu fólki öllu fögru fyrir þessar sveitarstjórnarkosningar. Væri kannski ráð að fá einhverja markaðsfræðinga til þess að selja stjórnmálamönnum hugmyndir um bætta aðstöðu fatlaðra nemenda? Hér með er auglýst eftir hugmyndum.

Útvarpsleikhúsið: Hér er kominn maður

Í kvöld flutti Útvarpsleikhúsið leikrit Jónínu Leósdóttur, Hér er kominn maður. Fjallaði það um ekkju sem leitaði til miðils vegna draugagangs. Hún hafði drepið eiginmann sinn sem hafði beitt hana andlegri kúgun og gekk hann óþyrmilega aftur.

Leikritið var um margt skondið og ágætlega saman sett. Einhver smámistök urðu þó í samsetningu þess því að smákafli var endurtekinn.

Leikstjóri var Ásdís Thoroddsen og tæknimaður, Björn Eysteinsson. Ásdís hefur leikstýrt ýmsum verkum fyrir Útvarpsleikhúsið og gert það firnavel. Björn Eysteinsson er og snilldar tæknimaður og hefur unnið margt hljóðverkið með fádæmum vel.

Eitt sinn ákvað ég að gera þátt sem hét Leikur að vatni. Hélt ég að mér dygði svona hálfur annar tími í þetta, en Björn var allt annarrar skoðunar um samsetningu þáttarins. Það endaði með því að við fórum í hljóðritunartölvu Ríkisútvarpsins og tókst með naumindum að ljúka okkur af kl. 16:30 daginn eftir. Það var föstudagur og þáttinn átti að senda út daginn eftir. En vegna afskipta Björns varð þátturinn eins og hvert annað útvarpslistaverk.

Skyldu margir hlusta á Útvarpsleikhúsið núorðið? Það er yfirleitt með leikrit á dagskrá á fimmtudagskvöldum eftir veðurfregnir og í vetur hafa leikritin verið endurtekin viku síðar. Einnig hafa verið fjölskylduleikrit svo kölluð á dagskrá á sunnudögum kl. 13:00.

Heldur hefur lítið farið fyrir nýrri framleiðslu leikins efnis. Ef rétt væri á málum haldið er ég viss um að hægt væri að auka áhuga ungra hlustenda á útvarpsleikritum. Við hónin tökum stundum með okkur leikrit í ferðalög til að hlusta á og þegar Hringur, barnabarn, er með, nýtur hann þess mjög að hlusta á gömul útvarpsleikrit.

Nú eru leikritin varðveitt á vef Ríkisútvarpsins í tvær vikur eftir að þeim hefur verið útvarpað og því hægur vandi útvarpshlustendum að njóta þeirra þar. Svo er einnig um ýmsa aðra þætti sem sendir eru út. Er vefurinn kærkomin viðbót við þjónustu Ríkisútvarpsis.

Atvinnuviðtal

Í dag var ég boðaður í atvinnuviðtal hjá Hagvangi. Bjóst ég við um 15 mínútna viðtali en samtalið stóð tæpa klukkustund.

Spurt var ýmissa almennra spurninga og ýmislegt vildu þau forvitnast um sem snerti sjálfan mig. M.a. lék þeim forvitni á að vita hvernig ég læsi af netinu, tölvupóst o.s.frv. Ég hafði meðferðis fartölvu og gat sýnt þeim hvernig talgervill nýtist.

Fulltrúar Hagvangs verkuðu fremur vel á mig og þessi ungmenni voru með afar alúðlegt viðmót. Ef til vill hef ég farið óþarflega geist í sakirnar stundum, en það er nú einu sinni mitt eðli.

Ég var beðinn um álit á sjálfum mér og sagðist ég hafa heyrt að ég væri álitið mikið hörkutól. Tók fulltrúi Hagvangs undir það og taldi mig hafa skapað þessa ímynd af mér í fjölmiðlum. Mér sem hefur alltaf fundist ég svo mildur maður!. En sitt sýnist hverjum og enginn ætti að dæma um sjálfan sig.

Nú er bara að bíða og biðja.

Bréf Íransforseta til forseta Bandaríkjanna

Um daginn skrifaði forseti Írans Bandaríkjaforseta bréf sem nokkuð hefur verið fjallað um í fjölmiðlum. Einungis lítið brot þessa bréf hefur birst íslenskum lesendum og umfjöllun fjölmiðla afar yfirborðskennd.

Í bréfinu afhjúpar Íransforseti tvískinningshátt bandarískra ráðamanna og vegur athygli á þeirri skynhelgi og hræsni sem felst í því að teljast boðberar frelsis í nafni Jesú Krists, boðbera Drottins almáttugs. Ýmislegt fleira stendur í þvísa bréfi.

Í gær barst mér eintak bréfsins frá Elíasi Davíðssyni sem er flestum fróðari um Mið-Austurlönd. Birti ég bréfið ásamt athugasemdum Elíasar.

Here is the text of the letter, obtained by AFP. Below, please find some of my personal comments.

Elias Davidsson

Agence France Presse -- English
May 9, 2006 Tuesday 4:47 PM GMT

HEADLINE: Text of Ahmadinejad's letter to Bush
DATELINE: WASHINGTON, May 9 2006

Mr. George Bush,
President of the United States of America

For sometime now I have been thinking, how one can justify the undeniable contradictions that exist in the international arena -- which are being constantly debated, especially in political forums and amongst university students. Many questions remain unanswered. These have prompted me to discuss so me of the contradictions and questions, in the hopes that it might bring about an opportunity to redress them.

Can one be a follower of Jesus Christ (PBUH), the great Messenger of God,

Feel obliged to respect human rights,

Present liberalism as a civilization model,

Announce one's opposition to the proliferation of nuclear weapons and WMDs,

Make "War and Terror" his slogan,

And finally,

Work towards the establishment of a unified international community -- a community which Christ and the virtuous of the Earth will one day govern,

But at the same time,

Have countries attacked. The lives, reputations and possessions of people destroyed and on the slight chance of the presence of a few criminals in a village, city or convoy for example, the entire village, city or convoy set ablaze.

Or because of the possibility of the existence of WMDs in one country, it is occupied , around one hundred thousand people killed, its water sources, agriculture and industry destroyed, close to 180,000 foreign troops put on the ground, sanctity of private homes of citizens broken, and the country pushed back perhaps fifty years. At what price? Hundreds of billions of dollars spent from the treasury of one country and certain other countries and tens of thousands of young men and women -- as occupation troops -- put in harms way, taken away from family and loved ones, their hands stained with the blood of others, subjected to so much psychological pressure that everyday some commit suicide and those returning home suffer depression, become sickly and grapple with all sorts of aliments; while some are killed and their bodies handed to their families.

On the pretext of the existence of WMDs, this great tragedy came to engulf both the peoples of the occupied and the occupying country. Later it was revealed that no WMDs existed to begin with.

Of course Saddam was a murderous dictator. But the war was not waged to topple him, the announced goal of the war was to find and destroy weapons of mass destruction. He was toppled along the way towards another goal; nevertheless the people of the region are happy about it. I point out that throughout the many years of the imposed war on Iran Saddam was supported by the West.

Mr. President,

You might know that I am a teacher. My students ask me how can theses actions be reconciled with the values outlined at the beginning of this letter and duty to the tradition of Jesus Christ (PBUH), the Messenger of peace and forgiveness?

There are prisoners in Guantanamo Bay that have not been tried, have no legal representation, their families cannot see them and are obviously kept in a strange land outside their own country . There is no international monitoring of their conditions and fate. No one knows whether they are prisoners, POWs, accused or criminals.

European investigators have confirmed the existence of secret prisons in Europe too. I could not correlate the abduction of a person, and him or her being kept in secret prisons, with the provisions of any judicial system. For that matter, I fail to understand how such actions correspond to the values outlined in the beginning of this letter, i.e. the teachings of Jesus Christ (PBUH), human rights and liberal values.

Young people, university students, and ordinary people have many questions about the phenomenon of Israel. I am sure you are familiar with some of them.

Throughout history many countries have been occupied, but I think the establishment of a new country with a new people, is a new phenomenon that is exclusive to our times.

Students are saying that sixty years ago such a country did not exist. They show old documents and globes and say try as we have, we have not been able to find a country named Israel.

I tell them to study the history of WWI and II. One of my students told me that during WWII, which more than tens of millions of people perished in, news about the war, was quickly disseminated by the warring parties. Each touted their victories and the most recent battlefront defeat of the other party. After the war they claimed that six million Jews had been killed. Six million people that were surely related to at least two million families. Again let us assume that these events are true. Does that logically translate into the establishment of the state of Israel in the Middle East or support for such a state? How can this phenomenon be rationalized or explained?

Mr. President,

I am sure you know how -- and at what cost -- Israel was established:

- Many thousands were killed in the process.

- Millions of indigenous people were made refugees.

- Hundreds of thousands of hectares of farmland, olive plantations, towns and villages were destroyed.

This tragedy is not exclusive to the time of establishment; unfortunately it has been ongoing for sixty years now. A regime has been established which does not show mercy even to kids, destroys houses while the occupants are still in them, announces beforehand its list and plans to assassinate Palestinian figures, and keeps thousands of Palestinians in prison. Such a phenomenon is unique -- or at the very least extremely rare -- in recent memory.

Another big question asked by the people is "why is this regime being supported?" Is support for this regime in line with the teachings of Jesus Christ (PBUH) or Moses (PBUH) or liberal values? Or are we to understand that allowing the original inhabitants of these lands -- inside and outside Palestine -- whether they are Christian, Muslim or Jew, to determine their fate, runs contrary to principles of democracy, human ri ghts and the teachings of prophets? If not, why is there so much opposition to a referendum?

The newly elected Palestinian administration recently took office. All independent (observers) have confirmed that this government represents the electorate. Unbelievingly, they have put the elected government under pressure and have advised it to recognize the Israeli regime, abandon the struggle and follow the programs of the previous government.

If the current Palestinian government had run on the above platform, would the Palestinian people have voted for it? Again, can such position taken in opposition to the Palestinian government be reconciled with the values outlined earlier? The people are also saying "why are all UNSC (UN Security Council) resolutions in condemnation of Israel vetoed?"

Mr. President,

As you are well aware, I live amongst the people and am in constant contact with them -- many people from around the Middle East manage to contact me as well. They do not have faith in these dubious policies either. There is evidence that the people of the region are becoming increasingly angry with such policies.

It is not my intention to pose too many questions, but I need to refer to other points as well.

Why is it that any technological and scientific achievement reached in the Middle East region is translated into and portrayed as a threat to the Zionist regime? Is not scientific R and D one of the basic rights of nations?

You are familiar with history. Aside from the Middle Ages, in what other point in history has scientific and technical progress been a crime? Can the possibility of scientific achievements being utilized for military purposes be reason enough to oppose science and technology altogether? If such a supposition is true, then all scientific disciplines, including physics, chemistry, mathematics, medicine, engineering, etc. must be opposed.

Lies were told in the Iraqi matter. What was the result? I have no doubt that telling lies is reprehensible in any culture, and you do not like to be lied to.

Mr. President,

Don't Latin Americans have the right to ask why their elected governments are being opposed and coup leaders supported? Or, Why must they constantly be threatened and live in fear?

The people of Africa are hardworking, creative and talented. They can play an important and valuable role in providing for the needs of humanity and contribute to its material and spiritual progress. Poverty and hardship in large parts of Africa are preventing this from happening. Don't they have the right to ask why their enormous wealth -- including minerals -- is being looted, despite the fact that they need it more than others?

Again, do such actions correspond to the teachings of Christ and the tenets of human rights?

The brave and faithful people of Iran too have many questions and grievances , including: the coup d'etat of 1953 and the subsequent toppling of the legal government of the day, opposition to the Islamic revolution, transformation of an Embassy into a headquarters supporting, the activities of those opposing the Islamic Republic (many thousands of pages of documents corroborate this claim), support for Saddam in the war waged against Iran, the shooting down of the Iranian passenger plane, freezing the assets of the Iranian nation, increasing threats, anger and displeasure vis-a-vis the scientific and nuclear progress of the Iranian nation (just when all Iranians are jubilant and celebrating their country's progress), and many other grievances that I will not refer to in this letter.

Mr. President,

September Eleven was a horrendous incident. The killing of innocents is deplorable and appalling in any part of the world. Our government immediately decl ared its disgust with the perpetrators and offered its condolences to the bereaved and expressed its sympathies.

All governments have a duty to protect the lives, property and good standing of their citizens. Reportedly your government employs extensive security, protection and intelligence systems -- and even hunts its opponents abroad. September Eleven was not a simple operation. Could it be planned and executed without coordination with intelligence and security services -- or their extensive infiltration? Of course this is just an educated guess. Why have the various aspects of the attacks been kept secret? Why are we not told who botched their responsibilities? And, why aren't those responsible and the guilty parties identified and put on trial?

All governments have a duty to provide security and peace of mind for their citizens. For some years now, the people of your country and neighbors of world trouble spots do not have peace of mind. After 9/11, instead of healing and tending to the emotional wounds of the survivors and the American people -- who had been immensely traumatized by the attacks -- some Western media only intensified the climates of fear and insecurity -- some constantly talked about the possibility of new terror attacks and kept the people in fear. Is that service to the American people? Is it possible to calculate the damages incurred from fear and panic?

American citizens lived in constant fear of fresh attacks that could come at any moment and in any place. They felt insecure in the streets, in their place of work and at home. Who would be happy with this situation? Why was the media, instead of conveying a feeling of security and providing peace of mind, giving rise to a feeling of insecurity?

Some believe that the hype paved the way -- and was the justification -- for an attack on Afghanistan. Again I need to refer to the role of media. In media charters, correct dissemination of information and honest reporting of a story are established tenets. I express my deep regret about the disregard shown by certain Western media for these principles. The main pretext for an attack on Iraq was the existence of WMDs. This was repeated incessantly -- for the public to finally believe -- and the ground set for an attack on Iraq.

Will the truth not be lost in a contrived and deceptive climate? Again, if the truth is allowed to be lost, how can that be reconciled with the earlier mentioned values? Is the truth known to the Almighty lost as well?

Mr. President,

In countries around the world, citizens provide for the expenses of governments so that their governments in turn are able to serve them.

The question here is "what has the hundreds of billions of dollars, spent every year to pay for the Iraqi campaign, produced for the citizens?"

As your Excellency is aware, in some states of your country, people are living in poverty. Many thousands are homeless and unemployment is a huge problem. Of course these problems exist -- to a larger or lesser extent -- in other countries as well. With these conditions in mind, can the gargantuan expenses of the campaign -- paid from the public treasury -- be explained and be consistent with the aforementioned principles?

What has been said are some of the grievances of the people around the world, in our region and in your country. But my main contention -- which I am hoping you will agree to some of it -- is:

Those in power have a specific time in office and do not rule indefinitely, but their names will be recorded in history and will be constantly judged in the immediate and distant futures.

The people will scrutinize our presidencies. Did we (manage) to bring peace, security and prosperity for the people or insecurity and unemployment? Did we intend to establish justice or just supported (special) interest groups, and by forcing many people to live in poverty and hardship, ma de a few people rich and powerful -- thus trading the approval of the people and the Almighty with theirs? Did we defend the rights of the underprivileged or ignore them? Did we defend the rights of all people around the world or imposed wars on them, interfered illegally in their affairs, established hellish prisons and incarcerated some of them? Did we bring the world peace and security or raised the specter of intimidation and threats? Did we tell the truth to our nation and others around the world or presented an inverted version of it? Were we on the side of people or the occupiers and oppressors? Did our administrations set out to promote rational behavior, logic, ethics, peace, fulfilling obligations, justice, service to the people, prosperity, progress and respect for human dignity or the force of guns, Intimidation, insecurity, disregard for the people, delaying the progress and excellence of other nations, and trample on people's rights? And finally, they will judge us on whether we remained true to our oath of office -- to serve the people, which is our main task, and the traditions of the prophets -- or not?

Mr. President,

How much longer can the world tolerate this situation? Where will this trend lead the world to? How long must the people of the world pay for the incorrect decisions of some rulers? How much longer will the specter of insecurity -- raised from the stockpiles of weapons of mass destruction -- hunt the people of the world? How much longer will the blood of the innocent men, women and children be spilled on the streets, and people's houses destroyed over their heads? Are you pleased with the current condition of the world? Do you think present policies can continue?

If billions of dollars spent on security, military campaigns and troop movement were instead spent on investment and assistance for poor countries, promotion of health, combating different diseases, education and improvement of mental and physical fitness, assistance to the victims of natural disasters, creation of employment opportunities and production, development projects and poverty alleviation, establishment of peace, mediation between disputing states, and distinguishing the flames of racial, ethnic and other conflicts, (where) would the world be today? Would not your government and people be justifiably proud? Would not your administration's political and economic standing have been stronger? And I am most sorry to say, would there have been an ever increasing global hatred of the American government?

Mr. President, it is not my intention to distress anyone.

If Prophet Abraham, Isaac, Jacob, Ishmael, Joseph, or Jesus Christ (PBUH) were with us today, how would they have judged such behavior? Will we be given a role to play in the promised world, where justice will become universal and Jesus Christ (PBUH) will be present? Will they even accept us?

My basic question is this: Is there no better way to interact with the rest of the world? Today there are hundreds of millions of Christians, hundreds of millions of Moslems and millions of people who follow the teachings of Moses (PBUH). All divine religions share and respect one word and that is "monotheism" or belief in a single God and no other in the world.

The Holy Koran stresses this common word and calls on all followers of divine religions and says: (3.64) Say: O followers of the Book! Come to an equitable proposition between us and you that we shall not serve any but Allah and (that) we shall not associate aught with Him and (that) some of us shall not take others for lords besides Allah; but if they turn back, then say: Bear witness that we are Muslims. (The Family of Imran)

Mr. President,

According to divine verses, we have all been called upon to worship one God and follow the teachings of divine Prophets. "To worship a God which is above all powers in the world and can do all He pleases." "The Lo rd which knows that which is hidden and visible, the past and the future, knows what goes on in the Hearts of His servants and records their deeds." "The Lord who is the possessor of the heavens and the earth and all universe is His court" "Planning for the universe is done by His hands, and gives His servants the glad tidings of mercy and forgiveness of sins" "He is the companion of the oppressed and the enemy of oppressors" "He is the Compassionate, the Merciful" "He is the recourse of the faithful and guides them towards the light from darkness" "He is witness to the actions of His servants" "He calls on servants to be faithful and do good deeds, and asks them to stay on the path of righteousness and remain steadfast" "Calls on servants to heed His prophets and He is a witness to their deeds" "A bad ending belongs only to those who have chosen the life of this world and disobey Him and oppress His servants" and "A good end and eternal paradise belong to those servants who fear H is majesty and do not follow their lascivious selves."

We believe a return to the teachings of the divine prophets is the only road leading to salvation. I have been told that Your Excellency follows the teachings of Jesus (PBUH) and believes in the divine promise of the rule of the righteous on Earth.

We also believe that Jesus Christ (PBUH) was one of the great prophets of the Almighty. He has been repeatedly praised in the Koran. Jesus (PBUH) has been quoted in Koran as well: (19.36) And surely Allah is my Lord and your Lord, therefore serve Him; this is the right path. Marium

Service to and obedience of the Almighty is the credo of all divine messengers.

The God of all people in Europe, Asia, Africa, America, the Pacific and the rest of the world is one. He is the Almighty who wants to guide and give dignity to all His servants. He has given greatness to Humans.

We again read in the Holy Book: "The Almighty God sent His prophets with miracles and clear signs to guide the people and show them divine signs and purify them from sins and pollutions. And He sent the Book and the balance so that the people display justice and avoid the rebellious."

All of the above verses can be seen, one way or the other, in the Good Book as well. Divine prophets have promised: The day will come when all humans will congregate before the court of the Almighty, so that their deeds are examined. The good will be directed towards (Heaven) and evildoers will meet divine retribution. I trust both of us believe in such a day, but it will not be easy to calculate the actions of rulers, because we must be answerable to our nations and all others whose lives have been directly or indirectly affected by our actions.

All prophets speak of peace and tranquility for man -- based on monotheism, justice and respect for human dignity.

Do you not think that if all of us come to believe in and abide by these principles, that is, monotheis m, worship of God, justice, respect for the dignity of man, belief in the Last Day, we can overcome the present problems of the world -- that are the result of disobedience to the Almighty and the teachings of prophets -- and improve our performance?

Do you not think that belief in these principles promotes and guarantees peace, friendship and justice?

Do you not think that the aforementioned written or unwritten principles are universally respected?

Will you not accept this invitation? That is, a genuine return to the teachings of prophets, to monotheism and justice, to preserve human dignity and obedience to the Almighty and His prophets?

Mr. President,

History tells us that repressive and cruel governments do not survive. God has entrusted the fate of men to them. The Almighty has not left the universe and humanity to their own devices. Many things have happened contrary to the wishes and plans of governments. These tell us that there is a high er power at work and all events are determined by Him.

Can one deny the signs of change in the world today? Is the situation of the world today comparable to that of ten years ago? Changes happen fast and come at a furious pace.

The people of the world are not happy with the status quo and pay little heed to the promises and comments made by a number of influential world leaders. Many people around the world feel insecure and oppose the spreading of insecurity and war and do not approve of and accept dubious policies.

The people are protesting the increasing gap between the haves and the have-nots and the rich and poor countries.

The people are disgusted with increasing corruption.

The people of many countries are angry about the attacks on their cultural foundations and the disintegration of families. They are equally dismayed with the fading of care and compassion. The people of the world have no faith in international organizations, because the ir rights are not advocated by these organizations.

Liberalism and Western style democracy have not been able to help realize the ideals of humanity. Today these two concepts have failed. Those with insight can already hear the sounds of the shattering and fall of the ideology and thoughts of the Liberal democratic systems.

We increasingly see that people around the world are flocking towards a main focal point -- that is the Almighty God. Undoubtedly through faith in God and the teachings of the prophets, the people will conquer their problems. My question for you is: "Do you not want to join them?"

Mr. President,

Whether we like it or not, the world is gravitating towards faith in the Almighty and justice and the will of God will prevail over all things.

Vasalam Ala Man Ataba'al hoda

Mahmood Ahmadi-Nejad

President of the Islamic Republic of Iran

NOTE: I suspect Ahmadinejad's reference to ancient Israel not being found in old documents and globes also refers to 150 years of archeological research failing to unearth evidence that Israel of the bible ever existed.... except as Babylonian mythology.

Comments by Elias Davidsson:
The letter, evidently, is not drafted in officialese, but as a message between two believers, a Muslim and a Christian, who happen to rule states. The very decision to send SUCH a letter suggests an intention to find a common ground of understanding and reduce tension. Note the avoidance of allegating anything against the person of George W. Bush. Note the emphasis on the respect for Jesus Christ (and even Moses). Any head-of-state, receiving such a letter would, if he were acting in good faith, would welcome such call to dialogue and respond in kind. Condollezza Rice has already spat - before the recipient of the letter - on the outreached hand, displaying incredible lack of tact and diplomatic skill. Or was her act an attempt to pre-empt any eventual conciliatory act by the President, and thus keeping the aggressive momentum of the neo-con cabal?