Óskemmtilegar breytingar á íslenskri tungu.

Íslenskan breytist nú örar en oftast áður. Ef til vill þarf að fara aftur á 14. öld til þess að finna svipaðar hliðstæður.

Um daginn spurði ég barn: Hvað gerðirðu í dag? Barnið skildi mig ekki fyrr en ég spurði: Hvað varstu að gera í dag? Þá svaraði barnið.

Nú er orðið mjög algengt að heyra setningar eins og þessa: Þetta er ekki að ganga. Áður fyrr sögðu menn: Þetta gengur ekki. Nútíð og þátíð virðast komnar á hratt undanhald. Menn voru að taka þátt í íþróttamóti í gær, menn eru að fá tiltekna fjárhæð á mánuði o.s.frv.

Þá virðast ýmis góð og gömul orð á undanhaldi. Flestir koma nú með komment á hitt og þetta. Þó eru til orð á íslensku sem lýsa þessu mun betur: athugasemd, aðfinnsla, ábending ..... svo að nokkur orð séu nefnd.

Þá hefur sögnin að bregða fengið nýja merkingu. Nú gerir mér enginn lengur hverft við heldur bregða menn mér. Mér hefur þó ekki verið brugðið lengi eða ekki síðan við strákarnir iðkuðum glímu fyrir löngu. Mér verður þó hvert við og bregður jafnvel líka þegar einhver gerir mér hverft við.

Morgunblaðið hefur birt að undanförnu málfarspistla sem eru af hinu góða. Ljósvakamiðlarnir, einkum tónlistarstöðvarnar, þyrftu að taka sig á að hefja markvissan áróður fyrir vönduðu málfari. Ef Íslendingar hætta að geta tjáð sig á eigin tungu er hætt við að þeir verði illa í stakk búnir til þess að tjá sig sæmilega á öðrum tungum.

Ég komst næstum á sakaskrá!

Þegar ég kom heim í kvöld beið mín bréf frá lögreglustjóranum í Reykjavík.

Konan mín blessuð opnaði það furðu lostin og varð stóreyg þegar hún sá að hér var um sekt að ræða fyrir hraðakstur! Brotið náðist á myndavél á Njarðargötu kl. 17:59 miðvikudaginn 9. maí síðastliðinn og var mér hótað stórmælum greiddi ég ekki sektina fyrir 8. júní.

Jamm, margt er mér til lysta lagt og lysta. En bílpróf hef ég aldrei tekið. Eftir miklar vangaveltur komumst við hjónin að því að sökudólgurinn vær hún frú Elín mín sem hafði farið heldur greitt eftir Njarðargötunni, en skrjóðurinn er skráður á mig.

Elín ekur stundum heldur greitt. Einu sinni braut hún af sér þegar hún þeysti á tveggja manna hjóli niður Bústaðaveg á 63 km hraða á klst, en þá var leyfilegur hámarkshraði einungis 50 km. Skýringin var sú að hvass austanvindur var á og Elín að flýta sér heim. Brotið náðist ekki á myndavél og er nú fyrnt.

Þetta minnir mig á atvik sem gerðist árið 1987. Þá eyðilagðist nafnskírteinið mitt ásamt öðrum skilríkjum og hélt ég til lögreglustjóra að fá mér nýtt. Vildi stúlkan, sem afgreiddi mig, vita, hvort ég ætti ekki nein önnur skilríki, en ég sagði sem var að þau hefðu flest eyðilagst og vegabréfið fyndi ég ekki. Spurði hún þá í vandræðum sínum hvort ég gæti þá ekki framvísað ökuskírteini. Ég kvað nei við því en sagðist hafa velt því fyrir mér að sækja um byssuleyfi til þess að geta skotið upp flugeldum.

Tölvuraunir

Á fimmtudaginn ætla ég að útvarpa hluta yndislegrar hljóðritunar sem Magnús Bergsson gerði í fjörunni við Gróttu á Seltjarnarnesi aðfaranótt 25. júní árið 2000, en þá háðu fuglar á Seltjarnarnesi málþing. Niðurstöðum þingsins verður útvarpað í þættinum Vítt og breitt á Rás eitt kl. 13:45 31. þessa mánaðar.

ég átti þetta hljóðrit á minidiski og hugðist afrita diskinn á fartövluna. Notaði ég USB-tengt hljóðkort. Vélin fraus og hætti hvað eftir annað að hljóðrita eftir 8 - 20 mínútur. Það var sama hvað ég reyndi. Soundforge-forritið fraus.

Ég reyndi að aftengja talgervilsforritið, en ekkert gekk. Þrautaráðið varð að aftengja USB-lyklaborðið sem ég nota og hafa eingöngu hljóðkortið í sambandi. Þá loksins gekk þetta.

Erfiðleikarnir eru til þess ætlaðir að menn njóti þess að vinna bug á þeim.

Fyrsti dagurinn hjá Mogganum

Það kom fram fyrr í bloggi mínu að ég var ráðinn sem sumarstarfsmaður hjá Morgunblaðinu. Verð ég á innblaðinu.

Dagurinn hófst með námskeiði sem stendur í þrjá daga. Það var dálítið skrítið að byrja svona ásamt föngulegum hópi ungs fólks, en sumir nýliðarnir eru allt að þremur áratugum yngri en ég. Stundum finnst mér ég vera alger kynslóðarskekkja. Morgunblaðið fagnar 94 ára afmæli sínu í haust og ég þekkti, þegar ég var barn, Guðbrand Magnússon, sem vann sem prentari hjá Morgunblaðinu í árdaga þess og fann upp gælunafnið Mogginn.

Starf mitt hjá Morgunblaðinu hefur kostað nokkurn undirbúning. Umferliskennari Sjónstöðvar kenndi mér ýmsar leiðir innandyra og einn af tæknimönnum blaðsins aðstoðaði mig við að setja upp nauðsynlegan hugbúnað. Á næstu dögum kemur í ljós hvernig gengur að nýta þennan sérstaka búnað í tengslum við vinnuumhverfið. Ég er bjartsýnn og viðmót starfsmanna hreint frábært. Auðvitað villist ég dálítið en það gefur lífinu lit eins og segir í auglýsingunni gömlu.

Margir sigurvegarar!

Loksins ætlar það að rætast. Hætt skal tengingum bóta almannatryginga við tekjur maka lífeyrisþega og þar með er viðurkennd sjáfsvirðing giftra öryrkja.

Guðni formaður boðar harða stjórnarandstöðu gegn frjálshyggjustjórninni. Guðni er félagshyggjumaður en fékk ekki staðið gegn frjálshyggjuöflunum í Framsóknarflokknum sem unnu hvert hermdarverkið á fætur öðru á meðan flokkurinn bar ábyrgð á velferðarmálum. Miðað við fyrri reynslu er ég ekki hræddari við einkavæðingu hjá nýju stjórninni en þeirri sem áður sat.

Ef einhverjir eru siurvegarar við þessa stjórnarmyndun eru það Garðar Sverrisson og félagar hans, þegar óréttlæti Framsóknarflokksins fyrir og eftir öryrkjadóminn frá 19. des. 2000 verður loksins hrundið. Þá sýnist ér að nú eigi að taka mark á margítrekuðum tillögum Öryrkjabandalagsins að sameina málaflokka félags- og tryggingamála. Þessi hugmynd er ekki fundin upp af núverandi formanni Öryrkjabandalagsins. Jóhanna vildi þetta þegar fyrir 15 árum og forystumenn fatlaðra reifuðu þessa hugmyndir við fyrri heilbrigðis- og félagsmálaráðherra.

Það er gaman að lifa núna og fylgjast með. Lifi ríkisstjórnin!

Rofar til í Félagsmálaráðuneytinu!

Ég varð dálítið hissa en gladdist yfir ýmsu þegar ég sá nýja ráðherralistann. en glaðastur varð ég þó að sjá Jóhönnu aftur í stóli félagsmálaráðherra.

Nú er eftir að sjá málefnasamninginn og athuga stöðuna að því búnu.

Ég verð að viðurkenna að ég varð furðu lostinn að sjá nafn Kristjáns Möllers sem sambönguráðherra. Það hefur sennilega verið hið eina sem Ingibjörg gat gert til þess að landsbyggðin fengi eitthvert embætti. En Héðinsfjarðargöngin standa í ærið mörgum og þar á meðal mér.

að

Niðurlæging Framsóknarflokksins

Það liggur við, að sé skrifað illa um Framsóknarflokkinn sé verið að sparka í liggjandi mann. Mér var eitt sinn, þegar ég ætlaði að veitast að pólitískum andstæðingi, sem lá illa við höggi, tjáð að slíkt væri ódrengilegt.

En þegar forysta Framsóknarflokksins lætur eins og hún gerir um þessar mundir, er ekki hægt annað en að vekja athygli á nokkrum staðreyndum.

Það urðu Framsóknarmönnum vissulega vonbrigði þegar Viðeyjarstjórnin var mynduð. Þáhófst aðdragandinn að eyðileggingu velferðarkerfisins, en lengi var þó hægt að halda uppi vissu andófi vegna einarðrar andstöðu fólks eins og Jóhönnu Sigurðardóttur. Hins vegar verður að segjast eins og er að Sighvatur Björgvinsson var allaðgangsharður, en tók þó fortölum.

Þegar Davíð Oddsson tók Framsóknarflokkinn upp í til sín varð flokkurinn einhver fylgisamasti skósveinn frjálshyggjuaflanna sem um getur og þeirri þróun varð í raun seint snúið við. Þá voru lífeyrisgreiðslur slitnar úr sambandi við neyslu- og launavísitölur og mikill skaði þannig unnin öldruðum og öryrkjum. Málarekstur Öryrkjabandalagsins dugði ekki einu sinni til að snúa þróuninni við nema a litlu leyti. Þessa skyldu Framsóknarmenn minnast.

Þá virðist nú sem Vinstrigrænir séu afar sárir enda hafa þeir hlotið svipuð örlög og Alþýðubandalagið árið 1995. Þá var Ólafur Ragnar Grímsson skilinn eftir úti í kuldanum eins og Steingrímur nú. Ólafi vildi það hins vegar til happs að árið eftir að þeir Halldór og Davíð mynduðu stjórn urðu forsetakosningar. Á næsta ári verður enn efnt til forsetakosninga. Enginn hefur heyrt að Ólafur Ragnar ætli þá að láta af embætti og að Steingrímur eða Jón Sigurðsson verði þá í framboði.

Heilbrigð skynsemi

Hlutirnir gerast býsna hratt, jafnvel á meðan maður skrifar það sem manni datt í hug áðan, hefur það gerst sem hugsað var.

Auðvitað komust þeir Jón og Geir að þeirri niðurstöðu að ekki gæti orðið framhald á stjórnarsamstarfinu. Best að spá sem minnstu um framhaldið.

Hugsanleg skrumskæling lýðræðisins

Margir bíða nú eftir úrslitum viðræðna Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. Einhvern veginn finnst mér að Sjálfstæðismenn hljóti að ræða alvarlega við aðra en Framsóknarmenn einkum vegna þess hvað forysta Framsóknarflokksins kemur löskuð út úr kosningunum með formann sem kjósendur höfnuðu og annan ráðherra til.

Flestum ber saman um að Jóni Sigurðssyni, formanni Framsóknarflokksins, sé margt vel gefið. Hann er í sömu klípunni og Árni Sigfússon hér um árið þegar Sjálfstæðisflokkurinn missti borgina. Meginmunurinn er þó sá að Árni var kjörinn borgarfulltrúi en Jóni var hafnað á þing.

Taki Geir þá ákvörðun að bjóða Framsóknarflokknum áframhaldandi samstarf, hlýtur hann að velta því fyrir sér hvort formaður Framsóknarflokksins geti setið í ráðheraembætti. Verði niðurstaðan sú að Framsóknarflokkurinn gerði um það kröfu og Geir léti undan, mætti þá ekki eins spyrja hvort fleiri, sem féllu í þingkosningunum, kæmust í ráðherrastól.

Niðurstaðan hlýtur því væntanlega að verða sú að stjórnarsamstarfi Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks ljúki senn. Ef til vill hefur málið verið tafið til þess að Framsóknarmenn fái sjálfir ástæðu til þess að neita áframhaldandi samstarfi flokkanna nema Framsóknarflokkurinn taki þá ákvörðun að Jón setjist ekki á ráðherrastól.

Krían er komin

Í gær hjóluðum við Elín vestan af Seltjarnarnesi suður í Hafnarfjörð til sonar hennar og tengdadóttur okkar, en þau búa við Svöluás í Áslandshverfinu. Allvel gekk að komast suður úr Kópavogi. Nokkuð er óljóst hvernig best verður farið um Garðabæinn en allt tókst þetta þó.

Þegar við komum að fjarðarkaupum vandaðist heldur málið og þurftum við að fá leiðbeiningar í tvígang áður en við fundum réttu hjólaleiðina. Hafnfirðingar virðast hafa haft einstakt lag á að leggja kræklótta göngu- og hjólreiðastíga sem ekki hvata beinlínis för.

Við gistum hjá þeim hjónakornunum í nótt og héldum síðan til morgunverðar hjá samkennara Elínar. Þaðan var haldið kl. 06:45 til vinnu hennar í Öskjuhlíðarskóla og farin hópreið. Þegar við hjóluðum um Kársnesið í Kópavogi heyrðum við í nokkrum kríum og Elín sá til þeirra. Í Mogganum mínum las ég síðan að krían væri komin á Seltjarnarnes. Vonandi stendur það líka í ykkar mogga. Til hamingju, allir kríuvinir!