Ótrúleg grimmd útlendingaeftirlitsins

Þegar flóttafólki er boðið til Íslands má ekki slíta sundur fjölskyldur. Íslendingar, sem bera með beinum hætti ábyrgð á þeim hörmungum, sem Írakar hafa þurft að þola undanfarin ár, eiga tafarlaust að bjóða þessum ungu hjónum landvistarleyfi hér á landi. Það er bæði réttmætt og sjálfsagt. Við getum ef til vill bætt örlítið fyrir það tjón sem Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson gerðu okkur Íslendinga alla samseka um. Forsætisráðherra ber tafarlaust að taka í taumana og sjá til þess að réttlætið nái fram að ganga.

Móðirin á Skaga, dóttirin í Írak

Fara menn í frí til að svala græðgi sinni?

Athugasemd Kristjáns Þórs Júlíussonar um frí Björns Vals Gíslasonar, þingmanns Vinstri-grænna, er athyglisverð. Björn valur er skipstjóri og því í flokki hæst launuðu manna landsins um þessar mundir enda hefur hann róið tvisvar sinnum í stað þess að sinna þingstörfum. Einhver hafði orð á því í dag að greinilegt væri að þingfararkaupið dygði honum ekki. Hvers vegna sóttist hann þá eftir þingmennsku? Hugðist hann þjóna alþýðunni eða sjálfum sér?

Enn af tölvumálum

Ég hef notað Microsoft Outlook 2003 um nokkurt skeið. Nokkuð hefur borið á því að póstur frá mér hafi verið meðhöndlaður sem ruslpóstur. Ég kann enga skýringu á þessu. Ef ég nota Outlook Express virðist flest eða allt komast til skila. Ef til vill verð ég að skipta um póstforrit.

 

Í vor sýktist einnig fartölvan sem ég nota einkum til hljóðvinnslu. Tókst að hreinsa hana en það tekur hana 3-4 mínútur að ræsa skjálesarann Supernova. Raunhæfur tími ætti að vera um 10-15 sekúndur.

Þessi vél er HP Compaq frá 2005. Mér hefur verið bent á að "strauja" harða diskinn eða að skipta um disk. Það er varla að ég þori í slíkar aðgerðir án utan að komandi afskipta.

Þjóðaratkvæðagreiðslur um EES og lýðræðisást sjálfstæðismanna

Í dag fóru sjálfstæðismenn mikinn á Alþingi þegar greidd voru atkvæði um þá tillögu þeirra að þjóðin skyldi ákveða hvort gengið yrði til viðræðna við Evrópusambandið um aðild Íslands.

Við afgreiðslu seinni tilögu þeirra brigsluðu þeir stjórnarsinnum um andstyggð á lýðræðinu þar sem þeir væru á móti þjóðaratkvæðagreiðslum og neituðu að skjóta málum til þjóðarinnar. Vitnað var í ný vinnubrögð sem heitið hefði verið eftir bankahrunið.

Sjálfstæðismenn þæfðu tillögur um þjóðaratkvæðagreiðslur síðastliðinn vetur svo að með ólíkindum var og virtist leikurinn helst til þess gerður að koma í veg fyrir að ríkisstjórnin gæti framfylgt áætlunum sínum og hindra í leiðinni að sótt yrði um aðild að Evrópusambandinu. Stjórnarliðar vísuðu hins vegar til þess á Alþingi í dag að stjórnarskrá lýðveldisins gerði ráð fyrir að efnt yrði til slíkrar atkvæðagreiðslu enda væri það stjórnarskrárbundið.

Eftir stutta athugun á stjórnarskrá lýðveldisins finn ég einungis ákvæði um þjóðaratkvæðagreiðslu sem tengjast störfum forsetans, sjá 11. og 12. gr. stjórnarskrárinnar. Ákvæðið sem stjórnarsinnar vitna til er að finna í 21. gr. og hljóðar svo:

Forseti lýðveldisins gerir samninga við önnur ríki. Þó getur hann enga slíka samninga gert, ef þeir hafa í sér fólgið afsal eða kvaðir á landi eða landhelgi eða ef þeir horfa til breytinga á stjórnarhögum ríkisins, nema samþykki Alþingis komi til.

Þarna er ekki minnst einu orði á samþykki þjóðarinnar og þetta eru býsna veik ákvæði. Þó hef ég fáa heyrt halda því fram að Alþingi gæti samþykkt samninginn um EES án þess að hann yrði borinn undir þjóðina til endanlegrar staðfestingar eða höfnunar. Eftir á að hyggja var furðulegt að enginn þingmaður skyldi minnast á þetta í dag. Ef til vill hefur það borið á góma í umræðu um tillögu utanríkismálanefndar.

Lýhðræðisást formanns og varaformanns Sjálfstæðisflokksins í dag og undanfarna daga er sögð vera leikflétta þeirra Bjarna Benediktssonar og Illuga Gunnarssonar til þess að róa Evrópusambandsandstæðingana í flokknum. Hvort sem menn aðhyllast aðild að Evrópusambandinu verður því ekki neitað að sjálfstæðismenn unnu mikið óþurftaverk í vetur þegar þeir komu í veg fyrir eðlilegar breytingar á stjórnarskránni sem stefndu m.a. að almennari þátttöku almennings í ákvörðunum sem snerta hag þjóðarinnar. Skyldi þjóðin hafa gleymt þessu framferði þingmanna Sjálfstæðisflokksins?

"Innbrot var gert í raftækjaverslun á Selfossi"

Svona hefst frétt á mbl.is í dag. Ætli innbrotsþjófar hætti ekki brátt að brjótast inn heldur geri innbrot í staðinn? Hvað verður þá gifting kölluð? Ætli prestar geri giftingu á fólki í framtíðinni eða læknar geri lækningu og hjúkrunarfræðingar hjúkri ekki heldur geri hjúkrun?

Íslenska og sæmilegt málfar láta nú undan síga í fjölmiðlum sem aldrei fyrr. Síðdegis á laugardögum er þáttur á rás eitt þar sem fjallað er um gæði náttúrunnar. Umsónarmenn eru vægast sagt illa máli farnir og kunna ekki að beygja algeng nafnorð eins og dóttir sem virðist eins í öllum föllum eintölu þegar þeir eiga í hlut.

Þá hverfa önnur orð nú sem óðast úr málinu. Nú segir fátt ungt fólk "yfirleitt" heldur er allt "beisikallí". Menn undirbúa fátt, vinna að einhverju, aðhafast eitthvað eða sýsla um hlutina heldur græjast menn. Þá eru ýmis svör á undanhaldið og vitleysan ókei tröllríður málfari fólks. Ja hérna, þú segir ekki, er það, jæja, hvað segirðu, nú, Ég trúi þessu varla, heyrist vart. Allt er ókei.

Engan skal undra að svo fari þegar íslenska hljómar ekki lengur nema að litlu leyti í eftirsóttum fjölmiðlum eins og sjónvarpi. Ríkisútvarp allra landsmanna ætti þó að ganga á undan með góðu fordæmi og krefjast þess af dagskrárgerðarmönnum sínum að þeir kunni einföldustu reglur íslenskrar málfræði og gæta þess um leið að íslensku sé sýnd sú virðing sem henni ber í jafnvinsælu efni og auglýsingum. Nú er allt orðið taxfrí þegar um er að ræða verðlækkun sem nemur álagningu virðisaukaskatts og fleiri dæmi mætti nefna um sóðaskap sem er látinn viðgangast í auglýsingum fjölmiðla.

Þótt undirritaður sé enginn málsnillingur reynir hann að vanda mál sitt sem mest hann má. Sá sem nær ekki tökum á móðurmáli sínu veldur sjaldnast öðrum tungumálum svo að vel sé.

Auðskilið hræðslubandalag

Fróðlegt var að fylgjast með atkvæðagreiðslunni á Alþingi í dag. Niðurstaðan virðist sú að hræðslubandalag hafi verið myndað gegn Sjálfstæðisflokknum og nægilegur fjöldi þingmanna hafi ákveðið að slá skjaldborg um ríkisstjórnina til þess að hún héldi velli.

Skiptimyntarsiðblinda þingmanna Borgarahreyfingarinnar

Sumir töldu að Borgarahreyfingin boðaði nýtt upphaf í íslenskum stjórnmálum. Nú hefur komið á daginn að svo er ekki.

Þegar þetta er ritað er augljóst að þrír þingmenn Borgarahreyfingarinnar ætla að selja sannfæringu sína í EES-málinu fyrir skiptimynt, en ríkisstjórnin lætur sem hún taki ekki eftir því.

Þeir, sem eru andvígir aðild Íslands að EES og vilja láta á það reyna að þjóðin ákveði hvort gengið verður til viðræðna, kunna að anda léttar ef tillaga sjálfstæðismanna verður samþykkt. En þá verður lík í lestinni, Borgarahreyfingin að undanskildum Þráni Bertelssyni sem einn virðist ætla að láta samviskuna ráða.

Eftir atburði síðustu daga hlýtur Borgarahreyfingin að verða rúin öllu trausti.

Óvænt tíðindi eftir fjóra áratugi

Um daginn skrifaði ég um ýmis leyndarmál Vestfjarða og nefndi þar á meðal Litla bæ í Skötufirði sem hlaðinn er að mestu úr flögugrjóti, en þann bæ fórum við að skoða fyrir rúmum hálfum mánuði.

Þegar við Elín áttum þar leið um föstudaginn 3. júlí hafði fáni verið dreginn að hún og á skilti stóð að heitt væri á könnunni. Þetta þýddi með öðrum orðum að einhver væri við og bærinn væri til sýnis.

Elín lagði til að við hefðum þar viðdvöl. Ég taldi það óþarft en hún vildi fyrir alla muni skoða bæinn að innanverðu. Við námum því staðar og gekk Elín inn. Hún sá hvar kona, væntanlega húsfreyjan í Hvítanesi, sat fyrir utan og naut sólskinsins. Drap Elín nokkur högg á gluggann og gerði þannig vart við okkur. Kom húsfreyjan að vörmu spori og heimilaði Elínu að skoða sig um. Við tókum tal saman og eftir dálítið spjall kynntum við okkur hvort fyrir öðru.

Sigríður Hafliðadóttir sagðist muna vel eftir því að við tvíburarnir hefðum haldið skemmtun í Króksfjarðarnesi árið 1966, en það var fermingarárið okkar Sigríðar. Tjáði hún mér að þá hefði hún í fyrsta sinn heyrt karlmannsnafnið Arnþór. Þótti henni það svo fallegt að hún hét sjálfri sér því að skíra dreng þessu nafni ef hún eignaðist einnhvern tíma son. Drengurinn fæddist árið 1972 og var skírður Arnþór Bragi.

Menn geta rétt ímyndað sér að ég varð himinlifandi yfir þessum tíðindum. Tjáði Sigríður mér að Arnþór hennar væri vel metinn og hefði hvarvetna komið sér vel. Af því að dæma sem ég hef lesið um þennan nafna minn er þessi skoðun svo sannarlega á rökum reist.

Landráð

Ekki vantar umræðuefnin um þessar mundir. Umræðan um umsókn að Evrópusambandinu er með ólíkindum og merkilegt hvað Samfylkingin virðist einangruð í málinu.

Hitt málið sem fólk þreytist ekki að ræða er beiðni feðga nokkurra að fá afslátt af upphaflegu kaupverði Landsbankans. Segja menn með ólíkindum að peningar, sem fengust fyrir bjórverksmiðju, sem seld var í rússlandi fyrir nokkrum árum, hafi alls ekki runnið til Landsbankans heldur hafi bankakaupin verið fjármögnuð með innlendu lánsfé.

Drottningarviðtölin

Tveir fjölmiðlar, Ríkissjónvarpið og Morgunblaðið, hafa stundum birt svo kölluð drottningarviðtöl við örfáa stjórnmálamenn. Af einhverjum ástæðum, sem fáir skilja, hafa flestir þeirra verið áhrifamen innan Sjálfstæðisflokksins eða á leið í áhrifastöður.

Ég hygg að ýmsum hafi svelgst á þegar viðtalið við fyrrum seðlabankastjóra birtist í síðasta sunnudagsblaði Morgunblaðsins. Þar fóru þau Agnes Bragadóttir bókstaflega á kostum og ófyrirleitni og ósvífni viðmælandans söm og stundum áður. Að vísu hefur Agnes leiðrétt eina rangfærslu en það breytir ekki megininntaki viðtalsins.

Ég hef hvorki fræðilegar né pólitískar forsendur til að gera viðtalið upp eins og sakir standa án þess að leggjast í nokkrar rannsóknir. Ég hvet hins vegar lesendur þessarar bloggsíðu til að lesa grein Jóns Baldvins Hannibalssonar um síðasta drottningarviðtalið, en hún birtist í Morgunblaðinu í dag. Þá skal einnig bent á heimasíðu hans, http://www.jbh.is en þar er nánar fjallað um málið.

Ég velti fyrir mér tilgangi seðlabankastjórans fyrrverandi með slíku viðtali. Eitraðar örvar eru þekktar úr hernaði liðinna árþúsunda. Hætt er þó við að áhrif skeytasendinga Skerjafjarðarbúans verði minni en til stóð vegna þess að ýmsar staðreyndir Landsbankamálsins eru svo augljósar og verka sem áhrifaríkt móteitur. Í raun hljótum við að spyrja eftir lestur viðtalsins hvers vegna fyrrum seðlabankastjóri kannist ekki við ábyrgð sína í stað þess að spyrja hverjir hafi borið ábyrgð á þeim hörmungum sem bankahrunið hefur leitt yfir þorra íslensku þjóðarinnar. Hvers vegna varð hann seðlabankastjóri og hver var áður forsætisráðherra? Spyrji sá sem ekki veit.