Daginn eftir jarðarförina

Mér líður í dag eins og þeim sem jarðaður var í gær. Ég ímynda mér að þegar fólk deyr verði ákveðin skil eftir jarðarförina og þá fari flestir aðhorfast í augu við nýtt og betra líf.

Mín jarðarför varð aðalfundur Öryrkjabandalags Íslands. Þar sló formaður að vísu á útrétta sáttarhönd þeirra sem staðið hafa í deilum um lagaleg atriði vegna ráðningar nýs framkvæmdastjóra, en mikill meirihluti fundarins samþykkti stofnun sáttanefndar. Guð einn veit hvort formaður ber gæfu til þess að sættast við þá sem vilja sáttir.

Þessum kafla lífs míns er lokið og nýtt líf framundan, líf fullt af vonum, bjartsýni, hugrekki og einhverjum hetjudáðum, því að allir vinnum vér hetjudáðir á hverjum degi. Ef enginn tekur eftir þeim gerum vér það sjálfir!

Ég fór á fund í morgun sem skipti þó nokkru máli. Áður en fundurinn hófst sat ég við að undirbúa gögn fyrir ráðstefnu um tímabil Maos Zedong í Kína, sem haldin verður 11. nóv. nk. Mundi ég þá eftir einum af þessum skemmtilegu Maosöngvum, fór fram í stofu og framkvæmdi hann á slaghörpuna. Meira hvað þessi gömlu Mao-lög koma mér ævinlega í gott skap.