Hvað er um að vera hjá Strætó?

Fyrir nokkrum árum tók ég þátt í að votta aðgengi að vef Strætó, en fyrirtækið lagði metnað sinn í að gera vefinn aðgengilegan.

Nú bregður svo við að vefnum hefur verið breytt og ekki hefur alls kostar verið hugað að aðgengi sjónskertra. Skulu nefnd dæmi:

Letur er of ljóst á síðunni, reitir ranglega skilgreindir, ekki eru notaðar fyrirsagnir /headings), notað er óskilgreint Flash, einn myndreitur er tómur, leiðarbókin eingöngu á pdf-sniði sem gerir nær ókleift að leita í henni o.s.frv. Áður var hægt að fá lýsingu á leiðarkerfinu með myndrænum hætti og hentaði það ýmsum vel. Einnig hafði verið vandlega forrituð tafla með leiðarlýsingum. Hvers vegna var þessu öllu hent út?.

Ef þetta er eftir öðru í þjónustu þessa fyrirtækis eiga menn tæplega von á góðu. Hvað segir stjórn fyrirtækisins um þetta? Ræður hún kannski ekki neinu?

Vottun heimasíðunnar er sjálfsagt fallin úr gildi enda skilst mér að ekkert vottunarmerki sé lengur á henni.

Ég ætlaði að senda Strætó kurteislega ábendingu um þetta vefslys. Þá þarf að staðfesta einhverja stafi sem birtast sem mynd á skjánum. Enn eitt dæmi um torveldað aðgengi.

Halldór Þorsteinsson spyr

Minn aldni vinur og góðgerðamaður, Halldór Þorsteinsson, skólastjóri Málaskóla Halldórs og fyrrum leiklistardómari Tímans og fleiri blaða, hefur óskað þess að eftirfarandi spurning verði birt á þessari síðu:

Mun Bjarni Ármannsson, öðru nafni "Fjármagnsson", halda áfram að stýra knerri kapítalistanna með sömu áhöfn eftir allt sem á undan er gengið?

Búast má við að fleiri velti þessu nú fyrir sér.

Bush hitti Dalai Lama

Í gær hitti Bush Dalai Lama, trúarleiðtoga Tíbeta og skömmu síðar tók þessi aldni trúarleiðtogi við æðstu orðunni sem Bandaríkjaþing getur veitt.

Staða Dalai Lama er erfið. Þessi titill trúarleiðtoga hefur fylgt þeim sem hafa veriðæðstu menn Tíbets frá því um miðja 18. öld, en þá herma heimildir mínar að Chen Long, keisari, hafi séð til þess að Dalai Lama næði völdum sem leiðtogi Tíbets.

Samskipti Tíbeta og Han-Kínverja hafa verið með ýmsum hætti. Árið 637 voru tengslin við Tang-ættina efld með því að kínversk prinsessa var gift tíbetskum valdsmanni. Á 9. öld herjuðu Tíbetar á Kínverja og höfðu um stundir betur. Árið 1241 var síðan gerður einhvers konar gamli sáttmáli um sameiningu landanna.

Kínverjar hafa alltaf öðru hverju tekið til í Tíbet. Þeir ætluðu sér að gera það árið 1884, en þá komu Bretar í veg fyrir það. Sama var upp á teningnum árið 1910. Þá var kínverski herinn kallaður heim eftir að keisaraveldið hrundi.

Tíbet hefur aldrei verið sjálfstætt ríki í skilningi nútíma þjóðarréttar. Tíbetar hafa verið hluti kínverska þjóðahafsins og það er meira en að segja það að slíta þau tengsl.

Kínverjar hafa oft farið heldur ómjúkum höndum um trúarhópa og er það aldalöng saga. Dæmið um kristnu söfnuðina, sem höfðu haslað sér völl í Kína á Tang-tímabilinu, er ekki einstætt. Trúarhópar hafa komið og farið í Kína og oft horfið vegna ofsókna stjórnvada. Kommúnistaflokkurinn hefur jafnvel farið mildari höndum um þessa hópa en keisaraættir fyrri tíma.

Æskilegt væri að kínversk stjórnvöld slökuðu á klónni gagnvart Dalai Lama og viðurkenndu hann sem trúarleiðtoga Tíbets. Það gæti leyst ýmsan vanda. Pólitískt hlutverk hans yrði þá ekkert, enda hefur hann sjálfur sagt, að hann hafi ekki áhuga á síku hlutverki.

fyrir 10 árum var reynd tilraun til þess að Íslendingar kæmu að þessu máli, en þáverandi kínverskur sendihera kom í veg fyrir það. Dalai Lama ráðlagði mér sjálfur að fara hægt í þessu máli (skilaboð frá ritara hans) enda stóð ekki annað til. Þeir sem fordæma Kínverja fyrir meðferð þeirra á Tíbetum ættu að hugsa málið að nýju og aðskilja kröfur um sjálfstæði og trúarlegt sjálfstæði.

Bifrastargengið

Þetta var heitið á tölvupósti sem ég fékk í gær. Þar bendir ónefndur vinur minn, sem býr fjarri voru ískalda landi, á að einkennilegt sé hvernig hlutirnir gerist á Íslandi. Þeir, sem virðast eiga að bjarga meirihlutanum út úr Orkuveituvandræðunum eiga það sameiginlegt að tengjast háskólanum á Bifröst með einum eða öðrum hætti: Bryndís aðstoðarrektor, Jón fyrrum rektor og Ástráður Haraldsson aðjúnkt.

Þótt maður eigi að tala varlega um fólk fer ekki hjá því að ég, sem er ekki Reykvíkingur, hef mesta trú á Bryndísi Hlöðversdóttur í þessum hópi. Bæði Jón og Ástráður hafa þess konar tengsl við Vinstri græna og Framsóknarflokkinn að þeir þurfa að taka á honum stóra sínum áður en ég treysti þeim til niðurstöðu í málinu. Þar að auki er Ástráður þekktur af ýmsum miður góðum verkum sem lögfræðingur og gætu sum þeirra jafnvel kallast óhæfuverk.

Hugsjónir og gróðafíkn fara oft prýðilega saman.

Ég tek líka eftir því í morgun og þurfti enginn að benda mér á að Mogginn er í heldur vondu skapi vegna þess sem nú er títt í Reykjavík. Ýjað er að því að Svandís Svavarsdóttir hafi ekki þorað að fylgja eftir sannfæringu sinni á fundi Orkuveitunnar í gær og ekki gert ágreining um kaupréttarsamningana. Fari svo að Svandís verði dregin niður í svaðið í þessu máli er verr af stað farið en heima setið. Tíminn verður að leiða í ljós hvort hún stenst ásóknina sem hún hlýtur að verða fyrir á næstunni.

Ekki kæmi mér á óvart þótt þriðji meirihlutinn yrði til í Reykjavík innan skamms o Framsóknarflokkurinn yrði þá hrakinn endanlega út í kuldann.