Tollur á hljóðbókaspilurum fyrir blinda

Í Mogganum er í dag birt athyglisvert bréf frá Einari Lee um ofurtolla á Daisy-spilurum sem nýtast sem hljóðbókaspilarar fyrir blint fólk. Heldur Einar því fram í grein sinni að tæki þessi beri vörugjöld.

Þetta er með ólíkindum, ef satt reynist, og mér dettur ekki í hug að rengja Einar. Ég veit að hljóðritunartæki bera aukagjöld en mér flaug ekki í hug að hjálpartæki beri slík gjöld. Ekki er hægt að hljóðrita með almennum Daisy-spilurum en það er hins vegar hægt með sumum mp3-tækjum. Þótt einungis sé um mjög léleg hljómgæði að ræða eru þeir samt flokkaðir með hágæða atvinnutækjum.

Einhver maðkur er hér í mysunni og fyndist mér að samtök eins og blindrafélagið, ættu fyrir löngu að hafa gert atlögu að stjórnvöldum í sambandi við þetta. Nú er ég að vísu ekki í félaginu en dettur samt í hug að ráða þyrfti lögfræðing til starfa til þess að fara yfir ýmsa vankanta á íslenskum lögum sem snertamálefni blindra og leggja fram fullmótaðar tillögur um breytingar á þeim. Ég var talsmaður slíkra hugmynda fyrir nokkrum árum en var ekki gefið tækifæri til að hrinda þeim í framkvæmd. Samtök fatlaðra verða að taka upp önnur vinnubrögð til þess að þoka málum sínum áleiðis með öðrum hætti en hingað til hefur þekkst.

Þetta rifjar upp óþægilegar minningar um það þegar söluskatturinn sálugi var lagður niður og virðisaukaskattur tekeinn upp í staðinn. Þá reyndi Öryrkjabandalagið árangurslaust (og Blindrafélagið) að fá virðisaukaskatt af hjálpartækjum felldan niður. Það bar engan árangur en Sjónstöð Íslands var heitið hærri framlögum vegna hjálpartækja sem næmi virðisaukaskattinum. Við þetta var ekki staðið.

Nú er lag til breytinga og maður skyldi ætla að fatlaðir þingmenn gengju í lið með félögum sínum í þessu máli.

Vefur TM einhver aðgengilegasti vefur heims!

Í dag vottaði Sigrún Þorstensdóttir, aðgengisfræðingur, fyrir hönd fyrirtækisins Sjár ehf, að vefur Tm væri nú kominn með vottun III fyrir aðgengi og lengra verður tæplega gengið.

Það eru ljúfsárar tilfinningar sem bærast innra með mér þegar ég rifja upp fyrri vottun vefsins hinn 6. desember 2005, en ég hafði lítillega komið nálægt prófun vefsins. Í sumar veittist mér einnig sú ánægja að prófa nokkra hluti sem vefhönnuðir TM og Sigrún höfðu útbúið. Allt stóðst þetta ítrustu kröfur.

Einkafyfirtæki og opinberar stofnanir ættu að taka TM sér til fyrirmyndar. Það er dapurlegt að ræða við suma forráðamenn hálfopinberra fyrirtækja eða nýlega einkavæddra sem halda því blákalt fram að aðgengi sé ekki ofarlega á blaði í stefnu fyrirtækjanna, en það renna þó á þá tvær grímur þegar þeim er bent á upplýsingastefnu stjórnvalda. Vonandi hverfa þeir frá villu sinni.

Ég hvet lesendur þessa pistils til þess að skoða vefinn tm.is og njóta þess að flakka um hann. Ég hef áður lýst því á þessari síðu að ég hafi hug á að gerast viðskiptavinur TM og hef ekki horfið frá því. Það er svo gaman að fylla út þessi rafrænu eyðublöð og vita að maður stendur í því sambandi jafnfætis hverjum öðrum notanda. Oftast nær er fötlun fólgin í þeim hindrunum sem lagðar eru í götu fólks.

Til hamingju, Sigrún Þorsteinsdóttir og Tryggingamiðstöð með frábært verk.

Tveir útvarpsþættir

Ég hef að undanförnu hlustað á þættina gárur í umsjón Silju Báru Ómarsdóttur. Eru þeir um margt vel gerðir og umræðan, sem þar er efnt til, afar athyglisverð og vönduð.

Silja Bára leggur sig fram um að gera ítarlega grein fyrir ýmsum þáttum alþjoðlegra stjórnmála og stöðu Íslands í því samhengi. Sem dæmi má nefna afar athyglisverða umræðu um öryggisráð Sameinuðu þjóðanna og stöðu Íslands og í gærkvöld var endurtekinn þáttur hennar um stöðu kvenna, með eindæmum vandaður umræðuþáttur þar sem vakin var athygli á því réttleysi sem konur þurfa víða að kljást við.

Silja virðist afar vel undirbúin og þekkja það efni sem er til umræðu hverju sinni. Hún fellur þó stundum í þá grifju að spyrja viðmælendur sína fleiri en einnar spurningar í einu og er þá einatt undir hælinn lagt hvaða spurning eða hluti spurningarinnar verður fyrir valinu hjá viðmælandanum.

Í gær var einnig endurtekinn fyrsti þáttur Hauks Ingvarssonar um Jónas Hallgrímsson. Tilkynnt var að þættirnir væru gerðir í samvinnu við Útvarpsleikhúsið og hélt ég að um einhvers konar fléttu yrði að ræða.

Það reyndist og vera. Páll Valsson fjallaði um Jónas og lesið var upp úr ýmsum frásögnum um Jónas auk kvæða hans og Bjarna Thorarensen og bréfs frá Tómasi Sæmundssyni.

Þátturinn var að flestu leyti áheyrilegur. Vart verður sagt að leikararhafi farið þar á kostum.

Sá sem las ljóð Jónasar og Bjarna misþyrmdi þeim með afleitum lestri. Ástar- og saknaðarljóð urðu eins og hlutlaus kvæði eða jafnvel gamankvæði. Nú er oftúlkun verri en engin túlkun. Vegna flutnings ljóðanna læddist sá efi að mér að leikarinn skildi ekki ljóðin.

Sá, sem las bréf Tómasar Sæmundssonar til Jónasar, féll kylliflatur í tímaþolfallsgrifjuna og las dagsetningu bréfsins í nefnifalli í stað þolfalls: tuttuttugasti og fimmti október í stað tuttugasta og fimmta október. Ótrúlega margir virðast ekki lengur þekkja þennan sið a tímasetning sé höfð í þolfalli.

áður en þættinum var útvarpað lauk umsjónarmaður þáttarins Út um græna grundu þættinum á því að greina frá því að um þetta leyti héldu menn upp á 200. ártíð Jónasar. Ártíð er miðuð við dánardag en afmæli við fæðingardag. Jónas karlinn á því 200 ára afmæli 16. nóv nk eða hefði átt það hefði honum enst aldur, eins og sagt er.