Hræðslan við Davíð Oddsson - Ísland og Evrópusambandið

Ég hef löngum haft nokkrar efasemdir um Evrópusambandið og hvernig Íslendingar hafa nálgast það. Umræðan undanfarna daga hefur verið einkennileg og það er eins og vanti í hana eitthvert samhengi.

Ég hef öðru hverju staðið frammi fyrir samvisku minni sem hefur varpað fram áleitnum spurningum um Ísland og Evrópusambandið. Minn innri maður hefur orðið að viðurkenna að Íslendingar hafi sótt ýmsan rétt til sambandsins. Á ég þá einkum við ýmis félagsleg réttindi svo sem í málefnum fatlaðra, aldraðra og réttindi verkafólks.

Ég minnist þess að þegar reynt var að fá íslensk stjórnvöld til að innleiða tilskipun Evrópusambandsins um bann gegn mismunun vegna uppruna, aldurs, kynferðis, kynhneigðar og fötlunar, reyndist það gersamlega ókleift. Hvorki Sjálfstæðisflokkurinn undir forystu Davíðs Oddssonar né Framsóknarflokkurinn undir forystu Halldórs Ásgrímssonar og Guðna Ágústssonar ljáðu máls á því. Sagt var að Vinnuveitendasambandið hefði verið þar óþægur ljár í þúfu.

Mér er ekki algerlega kunnugt um hvernig þessum málum hefur þokað en ég held að Sjálfstæðisflokkurinn hafi látið af andstöðu sinni gegn þessu máli og Framsóknarflokkurinn sveiflast oftast eftir almenningsálitinu ef hann á ekki ráðherrastóla að verja.

Í því ástandi, sem nú ríkir, er ekki óeðlilegt að Íslendingar leiti eftir samningaviðræðum við Evrópusambandið um inngöngu Íslands. Verði samningar ásættanlegir fær þjóðin væntanlega að skera úr um framhaldið. Það ætti ekki að skipta neinu máli hvort Davíð Oddson sé sáttur við slík málalok. Hann er ekki lengur í ríkisstjórninni og er einungis sem hver annar flokksmaður.

Ég get ekki sagt að ég sé hrifinn af öllum tiltækjum Davíðs og einatt elduðum við grátt silfur saman á liðnum árum. Annað veifið áttum við þó góð samskipti og ég hef jafnan hrósað honum fyrir það sem mér þykir honum hafa vel tekist. Hins vegar finnst mér afleitt ef svo er komið að Davíð sé eitt helsta vandamál þjóðarinnar. Slíkt getur vart stafað af öðru en því að einhverjir í forystu Sjálfstæðisflokksins séu hræddir við hann.

Þetta sýnir betur en flest annað hversu heimskulegt það er að skipa fyrrum forsætisráðherra í eitt af valdamestu embættum þjóðarinnar. Hvað líður embættinu um Seðlabankann sem mbl.is sagði frá í vor, en þar var haft eftir Bjarna Harðarsyni, einum sannorðasta Íslendingi sem ég þekki, að gert væri ráð fyrir því í frumvarpinu að "Skáldið færi á eftirlaun"?

Fremur óspennandi framhaldsleikrit

Í dag var fluttur fjórði þáttur leikritsins "Dauði trúðsins" sem gert er eftir sögu Árna Þórarinssonar.

Ég hef fylgst með leikritinu frá upphafi. Því er ágætlega leikstýrt og margt vel gert. Þó eru nokkrir smáhnökrar sem stafa e.t.v. af því að leikhljóðasafn Ríkisútvarpsins vantar viðeigandi leikhljóð. Sem dæmi má nefna að þegar tvær manneskjur ganga saman og spjalla heyrist einungis skóhljóð annarrar og sama skóhljóðið er notað inni sem úti. Það rýrir gildi leikmyndarinnar.

Söguþráðurinn er eins og Don sem streymir áfram lygn. Ekki tekst höfundi að ná upp neinni spennu. Það er einhvern veginn orðið afskaplega óspennandi að vita hvers vegna þær Viktoría og Pálína Halldóra voru drepnar. Ég ætla nú samt að hlusta á síðasta þáttinn. Kannski verður þá lokadómur minn annar og betri.