Hinn saklausi eða sakbitni Framsóknarflokkur

Framsóknarmenn í Reykjavík lýsa ábyrgð á hendur ríkisstjórninni fyrir ráðleysi og vingulshátt, ef skilja má frétt mbl.is af samþykkt þeirra, sem birtist í dag. Það er satt. Framsóknarmenn eru ábyrgir, einkum þeir í Reykjavík. En í einfeldni minni spyr ég: 1. Hverjir fóru með málefni bankanna þegar útrásin hófst og allt fram á árið 2007? 2. Hvaða ráðstafanir gerðu framsóknarmenn til að hemja útrás bankanna? 3. Lagði bankamálaráðherra Framsóknarflokksins áherslu á að auka bindiskyldu bankanna? 4. Tók ekki bankamálaráðherrann þátt í að hrósa bönkunum eins og forsætisráðherrann, fjármálaráðherrann, forsetinn og flestir sem réðu einhverju, meira að segja landbúnaðarráðherrann? 5. Hver fékk að verða forsætisráðherra haustið 2005 og í hvaða kjördæmi sat hann?

Þó að bankamálaráðherra Framsóknarflokksins sé ekki úr Reykjavík geta framsóknarmenn í Reykjavík ekki firrt sig þeirri ábyrgð sem þeir bera á ástandinu. Eða hverjir tóku þátt í því á 10. áratugnum af öllum sínum mætti að eyðileggja kerfi almannatrygginga? Spyr sá sem ekki veit. Það er holur hljómur í þessari ályktun.

Sigurður Einarsson gefi þjóðinni nýtt fangelsi

Í morgun greindi DV frá því að Sigurður Einarsson, fyrrum stjórnarformaður Kaupþings, reisi nú stórhýsi í Borgarfirði. Einhverjum þykir það víst bera vott um siðblindu að berast svo á þegar kreppa er skollin á sem Sigurður ber vissulega nokkra ábyrgð á. Í raun er eins og að hann hæðist að þjóðinni með þessu tiltæki sínu.

Sigurður er hugmyndaríkur og hefur gengið afar vel að skara eld að eigin köku. Hann hefur enn tækifæri til að söðla um og reisa sér óbrotgjarnan minnisvarða.

Sigurðurmyndi sýna stórhug gæfi hann íslensku þjóðinni húsið undir fangelsi. Sagt er að salerni fylgi hverju herbergi og í kjallaranum sé víngeymsla á stærð við meðalíbúð.

Gjöfinni fylgi að nauðsynlegar breytingar verði gerðar á húsinu á kostnað gefanda og verði séð svo um að sem best fari um fangana.

Þar með gætu Íslendingar kennt öðrum þjóðum hvernig á að reisa fangelsi sem eru öllum samboðin.

Brjálað fjármálasiðferði

Nú berast þær fréttir að Glitnir hafi verið kærður fyrir óeðlilega viðskiptahætti í Noregi. Milljörðum virðist hafa verið stungið undan sennilega til að halda áfram að velta þeim í kerfinu og ávaxta.

Hugsanlega er hér um saknæmt atferli að ræða og því enn eitt vitni um brjálað viðskiptasiðferði þar á bæ. Sjálfsagt er að þetta mál verði leitt til lykta og sá eða þeir, sem ábyrgðina bera, látnir svara til saka.

Það gengur ekki að dæma fólk í fangelsi fyrir að hnupla einu brauði á meðan stórþjófarnir sleppa. Helgi Benediktsson sagði einhvern tíma við einhvern kunningja sinn að hann skyldi aldrei stela neinu nema það væri þess virði að stela því. Sjö milljarðar íslenskra króna nálgast kannski að vera þess virði að þeim sé stolið ef menn eru á annað borð þannig hugsandi.

Þið eruð öflugir

Í gær heyrði ég viðtal við unga konu sem gerir þætti fyrir Ríkisútvarpið. Af tillitssemi við hana ætla ég ekki að greina frá nafni hennar.

Þessi unga kona var nýkomin frá Japan þar sem hún tók þátt í kynningu á rithöfundinum Nonna en hann slæddist þangað fyrir 70 árum. Þar er hann nú flestum gleymdur en Íslendingar vilja ráða bót á því.

Konan greindi frá því að Japanar hefðu vitað allt um fjármálaglundroðann hérlendis og þegar til Kaupmannahafnar kom tóku þeir ferðafélagarnir sig til og töluðu ensku í stað íslensku til þess að ekki kæmist upp um þjóðerni þeirra.

Ég tel mig tiltölulega saklausan af þeim ósköpum sem dunið hafa á okkur. Ég hef undanfarin ár hneykslast á því að stýrivextir skyldu hækkaðir í stað þess að bindiskylda bankanna væri aukin. Ýmislegt fleira hef ég sagt sem margir geta vottað. Þó hef ég aldrei haldið því fram að ég sé einhver fjármálaspekingur. Þó held ég að ég hefði vart orðið ónýtari seðlabankastjóri en Davíð Oddsson.

Þessi unga kona, sem þorði ekki að tala íslensku í Kaupmannahöfn, ætti að vera stolt af sjálfri sér og þjóðerni sínu. Hins vegar þarf hún ekki að vera stolt af öllum Íslendingum. Enginn ætti að fyrirverða sig fyrir þjóðerni sitt og uppruna.

Þótt neyðarlegar fréttir birtist nú víða um Íslendinga hafa Kínverjar fjallað af varfærni um ástandið hérlendis. Í morgun barst mér bréf frá Hong Kong þar sem mér voru boðin sjónhjálpartæki til kaups. Svaraði ég því til að ég myndi athuga málið þegar kreppunni linnti.

„Ég er viss um að þið hafið ykkur upp úr þessu því að þið eruð öflugir, Íslendingar,“ var svarið sem ég fékk.