Bölvað í Ríkisútvarpið fyrir hönd þjóðarinnar - södd þjóð gerir aldrei byltingu

Mikið djöfull er Eiríkur Guðmundsson í Víðsjá Ríkisútvarpsins orðinn leiður á sjónvarpsmyndum af sumarhúsum, snekkjum og öðru því um líku. Ég hef ekki heyrt virðulegan útvarpsmann bölva síðan Magnús Bjarnfreðsson fékk hnerra í´þættinum "Efst á baugi" á 7. áratugnum og sagði þá: Djöfulsins, helvítis, andskotans andskoti. Þetta þótti hraustlega mælt og hefur e.t.v. verið lesið í beinni útsendingu. Rétt væri að spyrja Björgvin Guðmundsson að þessu, en hann var einn umsjónarmanna þáttarins.

Ég skil hins vegar Eirík mætavel og ég hef einnig fullan skilning á tillögu Vinstri-grænna um að frysta eignir stóreignamanna íslenskra í útlöndum.Ég skil Sigurð Kára Kristjánsson og undanslátt hans sem svo að hætt sé við að Sjálfstæðisflokkurinn verði við sama heygarðshornið um að enginn megi sæta ábyrgð. Engar reglur, aðeins einhver siðferðileg viðmið. Svo er undir hverjum og einum komið hvaða viðmið tekst að setja hverju sinni.

Ég ætla ekki að láta það eftir mér að bölva einum né neinum. Helgi Benediktsson, faðir minn, taldi það vott um heimsku að bölva. Eftir því að dæma er ég einn heimskasti maður landsins því að ég bölva oft ýmsu í sand og ösku, t.d. skáphurðum og hornum sem ég rekst á ásamt kyrrstæðum bifreiðum á gangstéttum eða bílstjórum sem brjóta á gangandi vegfarendum við gangbrautir. Þá langar mig einatt að vera með hlaupstýfða haglabyssu. Meiri er nú ekki þroski minn. Þegar ég verð sem reiðastur yfir ranglæti samfélagsins fer ég inn í stofu og sem eins og einn byltingarmars sem ég ímynda mér að einhver kór syngi einhvern tíma við undirleik sinfóníuhljómsveitar í útsetningu kínversks tónskálds. En þessir byltingarmarsar hverfa jafnóðum út í himingeiminn öllum að meinalausu.

fyrirgefi mér nú allar góðar vættir. Stefán Jónsson, sem þá var fréttamaður, sagði við mig haustið 1969 að södd þjóð gerði aldrei byltingu. Ætli við Íslendingar séum orðnir nógu svangir til að breyta einu eða neinu í stjórnmálum þessa skers?

Þunglyndur læknir og gleðivísa

Ég hitti lækni í morgun og fór vel á með okkur. Ræddum við efnahagsástandið og sagðist læknirinn vera kvíðnari en nokkru sinni fyrr. Hann efaðist um að við kæmum okkur upp úr þessum öldudal.

Ég hélt því fram að við sem myndum 120% verðbólgu og gjaldeyrisskort þættumst vissir um að hrista þetta af okkur og fóru leikar svo að læknirinn sagðist vera sýnu hressari eftir samræður okkar.

Á leiðinni heim datt mér í hug þessi húsgangur af Seltjarnarnesinu:

Vér skulum hlæja hátt

og henda að öllu gaman.

Vinnum nú saman í sátt

því að sundrungin leikur oss grátt.

Ekki meira hanaat

Ég varð fyrir vonbrigðum með viðtalið við Geir Haarde í gær. Sigmar spurði ýmissa spurninga sem þjóðin hefði viljað fá svör við en fátt varð um svör.

Vissulega á Geir erfitt með að svara ýmsu sem spurt var um. Mistök Sigmars stöfuð af því að hann fylgdi spurningum sínum ekki eftir með ákveðnum hætti og vinsaði ekki úr þau atriði sem líkleg voru til árangurs.

Ég velti fyrir mér hvort Ríkissjónvarpið þurfi ekki að breyta um spyrla þegar stjórnmálamenn eru annars vegar. Viðmælendur þurfa að vera betur heima um ýmis atriði eins og þau svið samnningsins um EES sem öllu máli skipta vegna þeirra mála sem efst eru á döfinni. Þá virðist enginn gera sér grein fyrir Tryggingasjóði bankanna eða spyrja hvernig hann sé á vegi staddur.

Ég legg til að Kastljós leggist nú í dálitla rannsóknavinu og leiti síðan svara út frá þeim niðurstöðum sem fást. Einn eða tveir dagar gætu skilað umtalsvert betri árangri og önnur aðferðafræði en hálfgert hanaat viðælanda og spyrils gæfu stjórnmálamönnum annars konar tækifæri til að svara fyrir sig.

Það eru gömul og ný sannindi að hinn reiði verður jafnan undir. Slíkt má ekki henda spyril þótt hann sé reiður fyrir hönd þjóðarinnar.

Það, sem Geir lét ósagt, leiðir hugann að því að sennilega sé ástandið mun verra en hann lætur í veðri vaka og þess vegna spurn hverjar skuldbindingar okkar verða fyrir borna sem óborna afkomendur.

Það kom vel á vondan

Í gær var ég kynntur fyrir ungri og skarpgreindri konu. Sú sem kynnti mig fyrir henni sagði mér að hún væri í Framsóknarflokknum.

Eins og fyrri daginn stóðst ég ekki mátið og fjallaði dálítið um flokkinn og sagðist hafa gengið úr honum 1. desember 1998. Sagði hún að það hefði verið um svipað leyti og hún gekk í flokkinn.

Því næst vék málinu að ályktun flokksins sem ég bloggaði um í gær og sagðist hún vera höfundur hennar. Ég bætti þá enn í og varð úr þessu snörp, pólitísk umræða.

Ég sat við minn keip en hún hélt því fram að ástandið væri Jóni Baldvin að kenna, því að þeir Davíð hefðu leitt okkur inn á Evrópska efnahagssvæðið.

Svona lítur hver á silfrið. Sennilega er skynsamlegast fyrir mig og Framsóknarflokkinn að velta sér ekki lengur upp úr fortíðinni heldur hyggja að því sem framundan er. Í öllum flokkum er innan um og saman við gott og skynsamt fólk. Samráð og samræða hlýtur að skila okkur áleiðis í þeim þrengingum sem við þurfum nú að þola. Munum það sem Mao formaður sagði að hugmyndirnar koma frá fjöldanum. Þessi orð eiga einnig við um þá sem standa utan flokka.