Lærum af reynslunnin og búum til betra Ísland

Það vekur athygli að Alþingi hefst lítt að. Þeir, sem ættu að teljast hugsjónamenn á þinginu geta ekki stillt saman strengi sína og fá mál til almannaheilla sjá dagsins ljós önnur en þau sem snúa að aðstaðjandi vanda.

Nú er lag fyrir fjölmennustu heildarsamtök landsins að stilla saman strengi sína og blása til alþýðuþings. Hlutverk þingsins ætti að verða að búa til réttláta tryggingalöggjöf sem tekur á málum þeirra sem höllum fæti hafa staðið í samfélaginu.

Þá ætti að tryggja rétt allra til aðgengis að þjóðfélaginu á öllum sviðum. Slík vinna var hafin á vegum Félagsmálaráðuneytisins fyrir nokkrum árum en svo virðist sem starfið hafi einhvern veginn dagað uppi.

Einstakir hópar neytenda ættu að verða færir um að setja fram fullmótaðar hugmyndir um skipan mála í aðdraganda kosninga sem hljóta að fara fram innan skamms. Á grunni þeirra væri hægt að hefja nýtt löggjafarstarf.

Sjálfstæðis- og framsóknarmenn eyðilögðu kerfi almannatrygginga með skipulögðum hætti. Hrinda verður oki misréttisins af þegnum þessa lands og tryggja að Íslendingar geti búið hér við sem jöfnust kjör.

Mér er sagt að stjórnendur Öryrkjabandalags Íslands hugsi nú einna helst um ímyndarvinnu. Ímynd bandalagsins verður því verri sem minna heyrist í forystu þess. Það hefur svo rækilega tekist að þagga niður í Öryrkjabandalagi Íslands sem hagsmunasamtökum að lítt eða ekki er minnst á hagsmuni fatlaðs fólks þegar rætt er um kreppuástandið. Jafnrétti kynjanna og óttinn við útlendingahatur er það sem upp úr stendur auk óttinn við að ævisparnaður aldraðra færi fyrir lítið. Hvað um réttlátari löggjöf og betra aðgengi? Dæmi um sinnuleysið er t.d. það að fréttamannafundir ríkisstjórnarinnar skuli haldnir í Ráðherrabústaðnum við tjarnargötu. Hvað ef Fréttablaðið réði nú blaðamann í hjólastól?