Rauðsól og Árvakur

Í hádeginu sagði Ríkisútvarpið frá því að Rauðsól, félag í eigu Jóns Ásgeirs Jóhannesssonar, hefði keypt fjölmiðla 365 miðla og þar með 36% hlut fyrirtækisins í Árvakri sem á Morgunblaðið. Þótt hér sé vissulega um grafalvarleg tíðindi að ræða eru á því grátbroslegar hliðar.

Árið 1972 var eitt vinsælasta lagið í Kína „Mao formaður, þú ert hin rauða sól hjartna vorra“. Það var lag í svipuðum stíl og Sjá dagar koma og hófst með forleik sem var vitnað í upphafsstef lagsins Austrið er rautt.

Nú á eftir að vita hvort Samkeppnisyfirlitið samþykki þennan gerning, en til skamms tíma litið gæti þetta orðið til þess að styrkja miðlana. Reyndar má búast við einhverjum breytingum í kjölfarið.

Fjölmiðlar greindu einnig frá því um helgina að þeir Jón Ásgeir og Gunnar Sigurðsson, forstjóri Baugs, teldu að fyrirtækið hefði kreppuna af og gæti komið Íslendingum til aðstoðar.

Ég hef ævinlega haft vissa samúð með þeim feðgum, Jóhannesi og Jóni Ásgeiri í baráttu þeirra við ofstækisöflin í Sjálfstæðisflokknum. Sennilega stafar það m.a. af því að fjölskylda mín kynntist slíkum tilþrifum á 5. og 6. áratugnum og þau hefðu getað endað með ósköpum hefði Ólafur Thors ekki gripið í taumana.

Það skildi þó aldrei verða að Jón Ásgeir yrði hin rauða sól hjartna þeirra sem stýra helstu fjölmiðlum landsins?

Árvakur merkir þann sem árla rís úr rekkju og vakir yfi eignum sínum. Rauðsól hlýtur að merkja fremur morgunroða en kvöldroða. Ég vona að ég guðlasti ekki þótt ég endi pistilinn svona:

Guð láti á gott vita!

Áhugi yfirvalda í Shandongfylki á íslenskri þekkingu

Í gærkvöld sátum við formaður Kím, Ólafur Egilsson, fyrrum sendiherra, ásamt Gylfa Magnússyni, hagfræðingi, kvöldverð með sendinefnd frá pólitísku ráðgjafasamkundunni í Shandong-fylki í Kína. Þessi merka stofnun stendur til hliðar við alþýðuþingið, löggjafarsamkomu landsins, en þar sitja fulltrúar ýmissa flokka sem voru til fyrir byltingu. Gegna fulltrúar þessir mikilvægu hlutverki á ýmsum sviðum og eru stjórnvöldum til liðsinnis um ýmis mál. Tilgangur sendinefndarinnar hingað til lands varr m.a. að kynna sér nýtingu jarðvarmaorku.

Leiðsögumaður nefndarinnar var kínverskur og eitthvað virðist hafa farið á milli mála um kynningu hans. Héldu nefndarmenn að Íslendingar nýttu nær eingöngu grunnvarma úr hverum, en sögðu að í Shandong væri jarðhiti djúpt í iðrum jarðar. Tókst með ágætum að leiðrétta þennan misskilning og hefur Kínversk-íslenska menningarfélagið boðist til að koma á nauðsynlegum tengslum milli íslenskra orkufyrirtækja og yfirvalda í Shandong-fylki.

Það er með öðrum orðum enginn bilbugur á Kím þótt komið sé á miðjan sextugsaldur - orkuríkt menningarfélag í orkuríku landi.

Efnahagsástandið hér á landi bar á góma og sögðust nefndarmenn hafa heyrt tröllasögur af ástandinu hér á landi. Gylfi Magnússon rakti með ágætum ástæður kreppunnar hér á landi og hlustuðu Kínverjar af athygli á útskýringarhans. Varð niðurstaða þeirra sú að þótt Íslendingar væru fórnarlömb alþjóðlegrar kreppu sem setti mark sitt á flest lönd þessa heims, læddist þó að þeim sá grunur að hér hlyti að hafa skort virkt eftirlit með bönkunum. Sjálfsagt hafa þeir túlkað þögn okkar sem samþykki við fullyrðingu sinni.

Þjóðhressandi tónleikar

Í gær leiddu saman hesta sína í Háskólabíói Sinnfóníuhljómsveit Íslands og Kristján Jóhannsson undir stjórn Petri Sakari þess hljómsveitarstjóra sem hefur átt hvað drýgstan þátt í að gera Sinfóníuhljómsveit Íslands að þeirri gæðahljómsveit sem hún er. Á dagskránni voru aríur eftir Puccini og Leoncavallo, Karnevalforleikur eftir Dvorák, þrjú íslensk sönglög, tveir þættir úr Pétri Gaut eftir Grieg og 5. sinfónía Beethovens - engin tónlist frá óvinveittum þjóðum.

Kristján er sennilega rómsterkastur íslenskra tenora og á köflum tókst honum svo vel upp að tárin brutust fram í augnkróka sumra áheyrenda enda var honum fagnað innilega og vel. Leikur hljómsveitarinnar var yfirleitt góður og stjórnin örugg. Einhvern veginn fannst mér samt 5. sinfónían gjörsneydd allri tilfinningu.

Hljómsveitin og Kristján gera það ekki endasleppt við þjóðina um þessar mundir. Leikur hljómsveitin í verslunarmiðstöðum og á þriðjudaginn geta Akureyringar hlakkað til að fá hana og Kristján í heimsókn.

Það var dálítið skemmtilegt að láta hugann reika á meðan "Sjá dagar koma" eftir þá Davíð Stefánsson og Sigurð Þórðarson var flutt. Kristján steytti hnefana til þess að leggja áherslu á boðskap kvæðisins og sanna fyrir áheyrendum að Íslendingar væru engir aukvisar þótt á móti blési og nokkrir spreðurbassar hefðu sólundað eigum okkar út um víðan völl enda stappaði hann stálinu í áheyrendur svo að þeir bólgnuðu út og sætin þrengdu að þeim. Andrúmsloftið var rafurmagnað og ég heyrði afa minn í Skuld hvísla handan eilífðarinnar: "Eg skal!" Og ég hugsaði sem aðrir: ÉG SKAL!!!!!!!!!!!! og ÞJÓÐIN SKAL!!!!!!!!!!!!