Það verður engin siðbót í íslnskum stjórnmálum á meðan núverandi forysta ræður ríkjum

Í kvöld var haft eftir Geir Haarde að engin breyting verði á ráðherraliði Sjálfstæðisflokksins um áramótin.

Fjöldi manns hefur látið í ljós þá skoðun að a.m.k. tveir ráðherrar ríkisstjórnarinnar eigi að segja af sér, þeir Björgvin Sigurðsson og Árni Mathiesen. Sem ráðherrar stóðuþeir ekki vaktina og bera því öðrum fremur ábyrgð á þí hvernig komið er í íslenskum efnahagsmálum.

Þá eru kröfurnar háværar um að þeir Baldur Guðlaugsson og Jónas Fr. Jónsson verði látnir hætta, annar fyrir vanmátt í starfi og hinn fyrir að hafa notfært sér innherjaviðskipti eða líkindi þeirra eftir að hafa setið á fundum með fjármálaráðhera Breta í haust.

Það virðist sammerkt forystumönnum ríkisstjórnarinnar að annaðhvort vita þau ekki hvað ábyrgð er eða þau þora ekki að taka á málum. Því lengra sem líður dæma þau hvort annað úr leik.

Þá er komið upp nýtt slanguryrði í íslenskri tungu, "að haarda" sem merkir að gera ekki neitt, einkum ef kunningjar og vinir eiga í hlut.

Það stefnir óðfluga í að fólk, sem einu sinni var talið efnilegt, hrapi fram af hengiflugi spillingarinnar, þess meins sem hrjáð hefur íslenskt samfélag. Annað þeirra má teljast einn af arkitektum þess skipulags sem leiddi okkur út á hildýpi græðgi og sóunar. Hann dregur nú stallsystur sína með sér í spillingardjúpið og hún hefur hvorki framar löngun né orku til að spyrna á móti. Ráðherrastóllin er of dýrmætur og það skal setið á meðan sætt er.