Pirraðir ráðamenn

Það var leiðinlegt að fylgjast með þeim vopnabræðrum, Davíð og Geir, í sjónvarpinu í kvöld.

Davíð var umkringdur lífvörðum og þorði ekki að tala við blaðamenn. Hann hrökklaðist undan þeim og svaraði með skætingi.

Geir efndi til óformlegs blaðamannafundar og svaraði heldur geðvonskulega áleitnum spurningum fréttamanns Ríkissjónvarpsins.

Norski ráðgjafinn hefur sennilega gleymt að taka fram að menn verði að gæta stillingar sinnar frammi fyrir blaðamönnum, þótt þeir séu íslenskir.

Grafalvarlegast var þó að hlusta á Jón Gunnarsson. Hann virðist þeirrar skoðunar að stokka þurfi upp í stjórn og embættismannaliði. Það gæti þó orðið erfitt því að enginn tekur gagnrýni á sig sem gagnrýni á sjálfan sig. Íslenskum ráðherrum virðist fyrirmunað að skilja hugtakið ábyrgð.

Sennilega hefur seðlabankastjórinn haft eitthvað til síns máls þegar hann lagði til að skipuð yrði þjóðstjórn. Þá hefði fylgi Sjálfstæðisflokksins ekki hrunið og Vinstri grænir hefðu orðið að gerast ábyrgir.

Bankaleyndin og leynitrompið

Davíð Oddson ætlar að sögn mbl.is ekki að greina viðskiptanefnd Alþingis frá því hvað varð til þess að Gordon Brown beitti hryðjuverkalögum á Íslendinga og ber við bankaleynd. Sagt er að viðskiptanefnd hyggist ekki aðhafast neitt frekar í málinu.

Í þeirri rannsókn sem hrundið verður af stað á því sem gerst hefur hlýtur bankaleyndinni að verða aflétt af Davíð og kemur þá í ljós hvert trompið er.

Þessi afstaða seðlabankastjórans minnir mig óþægilega á orð eins samstarfsmanns og kunningja Davíðs til margra ára, en hann sagði eitt sinn við mig:

"Davíð á jafnan eitthvert leynitromp uppi í erminni sem hann kastar fram þegar minnst varir. Ég óttast að hann varpi því fram þegar þið eruð óviðbúnir og getið ekki varið ykkur."

Líkur benda til að þessum mæta manni hafi ratast rétt á munn.

Hótun eða fullyrðing

Það er engin ástæða til að leggja árar í bát missi menn stöðu sína. Sumir reyna fyrir sér á nýjum miðum en aðrir halda á áður þekkt mið.

Davíð Oddsson hefur aldrei hætt að vera stjórnmálamaður. Hann varð seðlabankastjóri til þess að geta haldið áfram í valdataumana.

Nú er eftir að sjá hvort forsætisráðherra vill sitja í skugga seðlabankastjórans eða hætta á að hann gangi aftur sem eiginlegur stjórnmálamaður.