Skítkast

Það var einn dag í júlí árið 1970 að Helgi Benediktsson, faðir minn, hringdi til mín frá Vestmannaeyjum. Tjáði hann mér að rithöfundur nokkur, sem enn er meðal vor og ég nefni ekki í bloggi þessu, hefði veist að sér á götu þá um daginn, ausið sig svívirðingum og skammað sig fyrir grein sem hann hefði ritað um sig í Ný vikutíðindi.

Faðir minn vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið og sagði piltinum, eins og hann kallaði rithöfundinn, að væri greinin sæmilega skrifuð mætti hann kenna sér hana.

Ég fór á stúfana og náði í vikutíðindin og viti menn. Þar var níðgrein um rithöfundinn þar sem hann var kallaður drullusokkur. Ég hringdi í föður minn og sagði að hann gæti ekki hafa ritað þessa grein því að þetta orð ritaði hann sjálfsagt aldrei í greinum sínum.

Hvað sem líður sök Gísla Marteins finnst mér Össur minn Skarphéðinsson hafa reitt of hátt til höggs og vopnin eru ónýt. Of mörg fúkyrði.

Hætt er við að lagið geigi þegar ekki er miðað betur.

Þetta eru bara krakkar!

Það er athyglisvert að fylgjast með framvindu mála innan borgarstjórnarhóps Sjálfstæðisflokksins og þeim skaða sem flokkurinn hefur orðið fyrir að undanförnu.

Greint hefur verið frá því í fjölmiðlum að Davíð Oddsson hafi hvatt Vilhjálm til að sitja sem fastast og taka við embætti borgarstjóra að ári.

Þegar sjálfstæðismenn eru spurðir hvað þeim finnist um þessa skoðun Davíðs skiptast þeir í tvo hópa. Annar hópurinn heldur því fram að rétt sé að yngra fólkið taki við. Hinn heldur því fram að Gísli Marteinn og Hanna Birna séu bara krakkar!

Ef til vill er hvorugt þeirra Gísla og Hönnu Birnu nægilega virðuleg til að geta gerst borgarstjóri að mati sumra miðaldra sjálfstæðismanna. Ætli það breytti einhverju ef þau breyttu nú um stíl og kæmu fram að meiri virðuleik? Ekki voru þeir Geir Hallgrímsson og Bjarni Benediktsson mjög gamlir þegar þeir komust til æðstu metorða innan flokksins, eða þá Gunnar Thoroddsen. Að vísu var engin þeirra kona.

Hvað þarf til að krakkarnir í Sjálfstæðisflokknum verði fullorðið fólk? Spyr sá sem ekki veit.