Varhugaverð þróun

Mér verður æ oftar hugsað til þess að eitthvað sé að í samtökum fatlaðra. Þar hlýtur að ríkja forystukreppa.

Leiðrétti mig einhver, fari ég með rangt mál. Ég held að einungis tvö af rúmlega 30 aðildarfélögum Öryrkjabandalags Íslands séu með fatlaðan framkvæmdastjóra. Það kann að vera að einn í viðbót geti talist til þessa hóps en viðurkenni ekki fötlun sína.

Öryrkjabanbandalag Íslands hefur ekki heldur ráðið fatlaðan framkvæmdastjóra.

Þá er spurn hvort Kvenréttindafélag Íslands, Kvenfélagasamband Íslands og fleiri samtök, sem sinna málefnum kvennastétta eins og Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga fari ekki að ráða karlmenn í starf framkvæmdastjóra.

Það hefur lengi verið ljóður á ráði jafnmikilvirkra samtaka sem Öryrkjabandalagsins hve algengt er að aðildarfélögin skipi starfsmenn sína í stjórn þess. Þeir eiga eingöngu þeirra hagsmuna að gæta að vera starfsmenn viðkomandi félags. Þegar þeir hætta hverfa þeir oftast af þessum vettvangi.

Konur eru taldar tala best fyrir eigin hagsmunamálum og þannig er það með fatlað fólk. Getur verið að hreyfingu fatlaðra skorti vel hæft og menntað fólk til þess að taka að sér forystustörf?

Betur að svo væri ekki, en að vandinn lægi fremur í forystu hreyfingarinnar.

Að grípa ekki gæsina meðan gefst

Í dag fékk ég upplýsingar um að ég hefði unnið milljón Evrur í einhverju happdrættinu og áðan fékk ég tilkynningu um að ég hefði unnið einar 800 milljónir í hollensku happdrætti og samtals hef ég unnið frá áramótum talsvert á þriðja milljarð króna í erlendum happdrættum eða sem verðlaun frá Sameinuðu þjóðnum. Ég ætti því ekki að þurfa að vera á flæðiskeri staddur.

Eini böggullinn sem fylgir skammrifi er sá að ég þarf að reiða talsvert fé af hendi til þess að greiða þann kostnað sem hlýst af því að dæla öllum þessum peningum inn í íslenska bankakerfið og því tími ég ekki. Lögreglan gæti líka komist í málið og þótt eitthvað gruggugt við þetta, jafnvel þótt ég hafi ekkert gert nema taka við því fé sem mér hefur verið borið sem vinningur. Ég efast um að konan mín leyfði mér slíka eyðslusemi sem fylgir því að greiða svo sem hálfa til heila milljón í kostnað, jafnvel þótt milljarður væri í vændum, en allar götur síðan við kynntumst hefur mér farnast best þegar ég hef hlýtt hennar ráðum.

Svona er nú það. Sjálfsagt verða minnstar áhyggjur til með því að sleppa að lesa þessar tilkynningar um alla vinningana sem mér hafa staðið til boða.

Einhver hefði einhvern tíma sagt að sjaldan launaði kálfur ofeldið! Nema hvað ég er svo sem ekki stríðalinn af milljörðum sem ég hef unnið í happdrætti sem ég hef ekki einu sinni keypt miða í!

Hvað ætli Ögmundur gamli Biskup hefði sagt? Hann hvatti menn til að fanga gæsir á skírdag. Ætti ég e.t.v. að veiða nokkra milljarða til þess að hressa dálítið upp á efnahagsástandið? Þá gæti ég e.t.v. keypt mér svo sem eina bankastjórastöðu? Munurinn á mér og hinum yrði sá að ég borgaði með mér en hingað til hafa bankarnir verið svo vitlausir að greiða há meðlög með sér til þess að fá reynda fjármálamenn til þess að taka að sér stjórn þeirra.

Íslenskt tölvutal og viðmót

Í morgun birti Fréttablaðið í leiðara sínum þarfa ábendingu Steinunnar Stefánsdóttur um nauðsyn þess að viðmót tölva sé á íslensku og skal heils hugar undir hana tekið.

Fyrir nokkrum árum kenndi ég nokkrum einstaklingum að nota tölvur og beitti mér fyrir því innan Öryrkjabandalagsins að íslenskt viðmót yrði tekið upp á tölvum þar á bæ. Reynslan varð sú að nemendum gekk mum betur að tileinka sér hið íslenska viðmót og var það skoðun annarra sem önnuðust slíka kennslu.

Þýðing tölvuviðmóts er lagskipt. Þegar komið var undir yfirborðið brá svo við að flestar skipanir og textar voru á ensku. Þar vantaði talsvert á að íslenska viðmótið dygði og olli þetta ýmsum vandræðum og misskilningi. Þá bættist við að forrit, sem tilheyrðu ekki staðalbúnaði tölvunnar, voru iðulega á ensku. Þurfa menn því áfram að búa við hið enska umhverfi.

Steinunn víkur í leiðaranum að tölvutali þegar hún talar um að brátt aukist hlutur hins talaða máls í heimilistækjum. Því hefur verið spáð að sofni Íslendingar á verðinum í þessum efnum líði tungumálið innan skamms undir lok því að forsenda þess að tungumál þroskist og dafni sé sú að hægt sé að nýta það á öllum sviðum.

Fyrir nokkru stóðu Síminn, Hex og fleiri fyrirtæki að þróun íslenska talgervilsins Röggu og bundu ýmsir vonir við að hann yrði gerður aðgengilegur á einkatölvum. Þetta virtist forráðamönnum Símans hafa yfirsést og var í engu haft samband við þá notendur sem þurfa að nýta sér gervital í tölvum. Komu því fram ýmsir hnökrar á talgervlinum sem auðveldlegahefði mátt laga.

Þrátt fyrir að bent hafi verið á þetta í ýmsum fjölmiðlum hafa engin viðbrögð borist og yfirvöld láta þennan hóp algerlega afskiptalausan. Hann er þó fjölmennari en margir halda. Flestir, sem eiga erfitt með lestur, geta nýtt sér gervital í tölvum og það gerbreytir aðstöðu þeirra sem eru blindir, sjónskertir eða lesblindir. Því er óskiljanlegt að forráðamenn Símans og samstarfsaðila hans hafi ekki beitt sér fyrir því að talgervillinn Ragga yrði gerð aðgengilegur almenningi. Hvað veldur? Spyr sá sem ekki veit.