Vel heppnuð veisla

Mikið þótti okkur vænt um hversu margir heiðruðu móður okkar í dag. Á milli 90 og 100 manns komu og þágu veitingar. Mamma var með í veislunni mestallan tíma og vonandi hefur hún notið einhvers, a.m.k. allrar virðingarinnar, hlýjunnar og þeirrar ástúðar sem fólk ber í garð hennar.

Ég kynnti mig fyrir henni og sagðist vera sonur hennar. Ég vissi það nú áður, svaraði hún.

Og nú hef ég komist að því að gamall stórvinur minn, Jón Þorsteinsson, söngvari og kennari, er Umba. Það hefði verið gaman að sjá hann í dag og síðar ef hann nennir að þiggja hjá mér nýmalað kaffi og spjalla eins og í gamla daga.

Ýmsir gamlir kunningjar úr Vestmannaeyjum og tvær gamlar vinnukonur heimsóttu mömmu auk skyldmenna og afkomenda. Ógleymanlegur dagur.

Þökk sé öllum sem lögðu hönd á plóginn.

Móðir mín tíræð, afmælisgrein birt í Morgunblaðinu í dag

Guðrún Stefánsdóttir frá Skuld í Vestmannaeyjum er 100 ára í dag. Hún er dóttir hjónanna Stefáns Björnssonar útvegsbónda, f. 1878, d. 1957, og Margrétar Jónsdóttur, f. 1885, d. 1980. Guðrún giftist Helga Benediktssyni, athafnamanni í Vestmannaeyjum, 26. maí árið 1928, en Helgi hafði flust til Eyja 7 árum áður og byrjað þar atvinnurekstur sem stóð næstu fimm áratugi. Helgi lést árið 1971.

Þau Guðrún og Helgi eignuðust 8 börn. Þau eru: Stefán, útgerðarstjóri og ökukennari í Vestmannaeyjum, f. 1929, d. 2000, Sigtryggur, fyrrum forstjóri í Reykjavík, f. 1930, Guðmundur útvarpsvirki, f. 1932, d. 1953, Páll ferðamálafrömuður í Vestmannaeyjum, f. 1933, Helgi, f. 1938, d. 1960, Guðrún verslunarmaður, f. 1943, Arnþór fjölmiðlungur, f. 1952, og Gísli blokkflautuskáld og eigandi Hljóðvinnslunnar ehf., f. 1952.

Þau Guðrún og Helgi stofnuðu heimili í Vestmannaeyjum og bjuggu þar allan sinn búskap. Heimilið var fjölmennt enda algengt að starfsmenn eða hluti þeirra byggju þar. Helgi stundaði umfangsmikinn atvinnurekstur. Má þar nefna útgerð, verslun, iðnrekstur o.fl. Þegar ég man fyrst eftir mér var heldur farið að hægjast um og þjóðfélagið að breytast. Þó var heimilið enn fjölmennt og algengt að 12-14 manns sætu við hádegisverðarborðið. Oft gustaði um eiginmann Guðrúnar, Helga Benediktsson, en hún reyndi ævinlega að sjá til þess að heimilið væri sá friðarreitur sem veitti skjól fyrir ofviðri stjórnmálanna.

Guðrún var ein þeirra sem hröktust frá Vestmannaeyjum aðfaranótt 23. janúar 1973 og sneru ekki aftur. Hún settist fyrst að í Reykjavík og síðar á Seltjarnarnesi þar sem hún bjó í rúma tvo áratugi.

Guðrún hélt góðri heilsu framan af. Þegar sótti á 10. áratuginn flutti hún á elli- og hjúkrunarheimilið Eir, þar sem hún hefur búið í tæpan áratug.

Heilsu Guðrúnar hefur nú hrakað mjög. Hún nýtur þess þó enn að sjá ættingja sína og vini og gleðst innilega þegar börnin koma til hennar.

Guðrún heldur enn glaðværð sinni og gleður börn sín og barnabörn með skemmtilegum athugasemdum.

Arnþór.