Vinafélag hælisleitenda?

Í gær fjallaði spegill ríkisútvarpsins um hælisleitendur á Íslandi. Sumum þeirra hefur verið haldið í aðgerðarleysi suður í Keflavík allt að þremur árum.

Þeir Íslendingar sem hafa reynt langvarandi atvinnuleysi á eigin skinni vita hvað aðgerðarleysi er. Þetta vita einnig fjölskyldur þeirra og vinir, ef þeir hafa þá ekki heltst úr lestinni vegna aðstæðna hinna atvinnulausu.

Flestir atvinnulausir Íslendingar eiga ýmissa kosta völ til þess að fá tímann til að líða. Það eiga ekki hælisleitendur sem eiga fárra kosta völ til þess að skapa sér einhverja afþreyingu eða fá atorku sinni og sköpunargleði útrás.

Er Íslendingum sæmandi að fara svona með fólk sem leitar hingað í nauð?

Hvers vegna velta íslenskir mannréttindafrömuðir og friðarsinnar ekki þessu fyrir sér og stofna t.d. vinafélag hælisleitenda?