Gamla Rússagrýlan komin á kreik í Sjálfstæðisflokknum

Þegar kalda stríðið stóð sem hæst stóð Þjóðviljinn með Rússum hvernig sem á stóð og sparaði þá Morgunblaðið ekki að taka afstöðu með Bandaríkjunum og skipti þá litlu hvað á gekk. Kvað svo rammt að þessu að ýmsir, sem voru veilir á geði, kenndu rússum um hvaðeina sem miður fór. Einn tjáði mér til dæmis að þeir hefðu beint geislum að heimili sínu og því væri hann eins og raun bæri vitni.

Eftir atburðina í Georgíu hefur mörgum orðið ljóst að rússar láta ekki bjóða sér hvað sem er. Hér skal að vísu viðurkennt að viðbrögð þeirra voru býsna harkaleg og í engu samræmi við styrk Georgíumanna. Það afsakar þó ekki hegðun og tvískinnungshátt Bandaríkjamanna í þessum efnum sem hlaut að enda með einhvers konar uppgjöri rússa við nágrana sína.

Nú ætlar ríkisstjórnin að láta fylgjast grannt með Rússum og grípa til nauðsynlegra ráðstafana. Hvaða ráðstafana? Björn Bjarnason telur að Bandaríkjamenn hafi rokið héðan með her sinn að ófyrirsynju. Án þess að ég geti talist aðdáandi rússneskrar utanríkisstefnu verð ég að viðurkenna að mér hefur blöskrað yfirgangur Bandaríkjamanna og ásælni til valda í þeim heimshluta sem tilheyrði áður áhrifasvæði Sovétríkjanna. Segja má að Rússland hafi í raun verið umkringt ef hægt er að kveða svo að orði um ríki eins og rússland.

Kaldastríðsorðalag Geirs Haarde er ámóta sorglegt og yfirlýsing sú sem Geir Hallgrímsson gaf út í Moskvu árið 1977 þegar hann tjáði Rússum að Íslendingar myndu aldrei segja öðru ríki stríð á hendur. Nú hafa Íslendingar að vísu svikið þetta loforð með stuðningi sínum við innrásina í Írak. Ég held að ríkisstjórnin ætti að lægja deilur innan lands áður en hún hellir olíu á hina alþjóðlegu elda með jafnóvarlegu orðalagi og forsætisráðherra notaði í gær, laugardag.