Fremur formaður Framsóknarflokksins pólitískt sjálfsmorð?

Ríkisútvarpið greindi frá því nú fyrir skemmstu að forsætisnefnd Alþingis hefði sett reglur um það hvernig þingmenn geri grein fyrir tekjum sínum og eignum, en reglur þessar taka gildi 1. maí nk.

Í gær vakti grein Agnesar Bragadóttur um framsóknarflokkinn mikla athygli en þar kom m.a. fram að formaðurinn veigri sér við að gera grein fyrir fjárreiðum sínum. Þegar eftir var leitað fór hann undan í flæmingi.

Það er næstum eins og reglurnar séu samdar til þess að hann og fleiri (sumir segja Bjarni Benediktsson, verðandi formaður Sjálfstæðisflokksins) sleppi við að gefa upplýsingar um fjármál sín áður en kosið verður í vor. Ekki geri ég mér grein fyrir sgöðu Bjarna en hitt er víst að Sigmundur Davíð er á góðri leið að fremja pólitískt sjálfsmorð, geri hann ekki grein fyrir stöðu sinni.

misheppnaðir skyldupistlar Morgunblaðsins

Nokkrir fastir dálkar eru í Morgunblaðinu sem blaðamenn skrifa. Eru það einkum Víkverji og fjölmiðlapistlarnir. Þeir eru jafnmisjafnir og blaðamennirnir eru margir og stundum skemmta höfundarnir sér greinilega þegar þeir láta fingurna leika um lyklaborð tölvunnar.

Einatt hafa mér þótt margir fjölmiðlapistlarnir fram úr hófi illa gerðir. Stundum skrifa menn um eitthvað út úr hreinum vandræðum svo að úr verður hálfgerð vitleysa. Í dag skrifar Kolbrún Bergþórsdóttir fjölmilapistil um geisladisk en hvorki sjónvarp né útvarp en nefnir þó Ríkisútvarpið á nafn. Ástæðan er diskur sem hún eignaðist og er með lögum bandaríska tónskáldsins Leroy Andersons.

Kolbrún minnist m.a. á ritvélarlagið fræga og minnir að það hafi verið kynningarlag þáttar sem hefði verið í líkingu við Samfélagið í nærmynd. Svo var nú aldeilis ekki. Þetta var þátturinn "Efst á baugi" sem var á dagskrá útvarpsins á 7. áratugnum og þeir sáu m.a. um Magnús Þórðarson, Tómas Karlsson og Björgvin Guðmundsson. Fjallað var um erlend málefni og var þátturinn mjög vinsæll.

Í pistlinum víkur Kolbrún að því að Leroy hafi talað íslensku reiprennandi. Ég man ekki betur en Jón Múli Árnason hafi í tvígang a.m.k. gengist við að hafa reynt að kenna Leroy íslensku en taldi að árangurinn hefðu orðið næstum því enginn.

Morgunblaðið ætti að vanda betur til fjölmiðlapistlanna og gera þá að eftirsóttu lesefni. Til að mynda væri æskilegt að í pistlunum yrði fjallað um frumflutning íslensks efnis í sjónvarpi og útvarpi. Hvers vegna fær blaðið ekki leiklistargagnrýnanda sinn til að dæma leikrit Útvarpsleikhússins? Þetta er sjálfsagt fjölsóttasta leikhús landsins og flytur miklu viðameira úrval leikverka en nokkurt annað leikhús á landinu.

Kóngur vill sigla en byrr hlýtur að ráða

Árni Johnsen varð í öðru sæti í prófjöri Sjálfstæðisflokksins á Suðurlandi, en ung kona, Ragnheiður Elín Árnadóttir, varð í fyrsta sæti. Árni skildi ekki kall tímans. Í stað þess að keppa við konuna hefði hann átt að stefna á annað sæti listans og stuðla þannig að framgangi ungrar og efnilegrar konu sem er yngri en hann og hlýtur að hafa að flestu leyti ferskari viðhorf.

Geir Haarde hefur hamrað linnulaust á því að skoðanafrelsi ríki í Sjálfstæðisflokknum. Þess vegna var ekki óeðlilegt að þeir Árni Sigfússon og Elliði Vignisson nýttu sér frelsið og lýstu stuðningi sínum við þann frambjóðanda sem þeir treystu best í fyrsta sætið. Það eykur styrk þeirra að hvorki kunningja- né ættartengsl skipta þar máli.

Árni Johnsen er ekki fórnarlamb. Hann hefur hlotið meira traust og ríkulegri umbun en flestir þeir sem tóku þátt í prófkjörum helgarinnar. Uni hann nú glaður við sitt og haldi áfram að vinna þjóðinni gagn sem almennur þingmaður eða varaþingmaður.

Unaðsleg hljóðmynd

Í gær flutti Útvarpsleikhúsið fyrsta hluta leikritsins Sómafólks eftir Andrés Indriðason. Nefndist hann "Sól og blíða í Paradís". Fjallaði leikurinn um gullbrúðkaupsafmæli íslenskra hjóna sem fór öðruvísi en ætlað var.

Leikritið gerðist bæði utan- og innan dyra. Helsti galli hljóðritsins var sá að lítill sem enginn munur var á hljómnum og heyrðist örlítið herbergishljóð í utandyraatriðunum. Skrifast það e.t.v. á reynsluleysi tæknimanns eða leikstjórann sem hefur þurft að spara.

Í heildina var verkið prýðilega unnið og leikstjórn Ásdísar Thoroddsen til fyrirmyndar. Helst bar á því að Pétur Einarsson héldi ekki samfelldri raddbeitingu út verkið. Margrét Guðmundsdóttir var allan tímann samkvæm sjálfri sér.

Hljóðmynd leikrita skiptir mjög miklu máli. Með nútímatækni og betri hljóðritum hefur gerð hljóðmynda orðið flóknari en áður. Það var afar sannfærandi þegar jeppi var látinn spóla sig niður í leðju og hjólhýsi slitnaði aftan úr, eins þegar alld "heila klabbið" hlunkaðist niður snarbratta brekku og bíllinn braust yfir torfæran gróður og óslétt land.

Atriðið á sjúkrastofunni var meistaralega vel gert. Ég sat með heyrnartól til þess að geta einbeitt mér að því að hlusta. Stundum tók ég þau af mér til þess að átta mig á hvort einhver væri á ferli á ganginum. Það voru þá bakhljóðin í leikritinu sem voru svona eðlileg.

Það er mikil og góð skemmtan að hlusta á útvarpsleikrit. Þríleikur Andrésar Indriðasonar lofar góðu. Ekki er kafað of djúpt í sálarkima mannsins og lausnir flækjunnar, sem upp kemur í samskiptum þeirra hjóna, eru hreint ekki einfaldar. En höfundurinn heggur á hnútinn með sannfærandi hætti.

Að nokkru er vísað til vandamála nútímans, neysluhyggju almennings og fyrirhyggjuleysis, hégómaskapar, forræðishyggju og alvisku okkar karlmannanna.

Ástæða er til að óska flytjendum og framleiðendum verksins til hamingju.

Hægt er að hlusta á leikritið á vef Ríkisútvarpsins. Þá skal vakin athygli á að Útvarpsleikhúsið er á dagskrá alla sunnudaga kl. 14 og á fimmtudagskvöldum um kl. 22:15.