Hin gullna eymd - sönn hrollvekja

Á bls. 12 í Morgunblaðinu í dag birtist grein eftir Agnesi Bragadóttur um skuldsetningu fyrirtækisins Soffaníasar Cecilssonar á Grundarfirði. Greinin er þannig kynnt:

"SKULDIR sjávarútvegsfyrirtækisins Soffanías Cecilsson hf. í Grundarfirði nema nokkrum milljörðum króna umfram skuldir.

Upphaf ógæfu fyrirtækisins má rekja til þess að framkvæmdastjóri þess tók í mars 2007, með stuðningi meirihluta stjórnar, þriggja milljarða króna lán í Landsbankanum í svissneskum frönkum og japönskum jenum og fjárfesti í hlutabréfum í Landsbankanum og peningamarkaðssjóði Landsbankans.

Megnið af fjárfestingunni er fyrir löngu tapað en eftir situr fyrirtækið með skuldina sem nálgast nú 10 milljarða króna vegna gengisþróunar.

Innbyrðis hefur allt logað í deilum í þessu rótgróna fjölskyldufyrirtæki, þar sem minnihlutaeigandinn Magnús Soffaníasson, sem á 30,14% í félaginu, hefur átt í stríði við mága sína tvo, þá Sigurð Sigurbergsson framkvæmdastjóra og Rúnar Sigtrygg Magnússon stjórnarformann, vegna ágreinings um fjárfestingarstefnu fyrirtækisins og um umboð framkvæmdastjórans til skuldsetningar félagsins. Ágreiningsefnin eru óútkljáð; Magnús vann mál gegn félaginu í Héraðsdómi Vesturlands, en því var áfrýjað til Hæstaréttar."

Það hefur áður komið fram á þessum bloggsíðum að heimildir bentu til þess um mitt sumar í fyrra að lánasöfn íslensku bankanna væru lítils virði. Hrollvekjan, sem Agnes Bragadóttir greinir frá í Morgunblaðinu í dag, sýnir þetta betur en flest sem hefur birst um þessi mál. Jafnframt birtir hún þá glýju sem rorráðamenn fyrirtækjanna virðast hafa verið haldnir. Einnig má halda áfram og spyrja hvort þetta dæmi birti ekki í hnotskurn þær ógöngur sem kvótaframsalið kom Íslendingum í.