Hverjir þvældust fyrir?

Það er athyglisvert að nærri jafnmargir töldu að Íslendingar sköðuðust á að samþykkja ekki ríkisábyrgðina og voru á móti henni. Þá er ástæða til að staldra við þá staðreynd að andstaða þeirra var mest sem höfðu ekki kynnt sér samninginn og frumvarpið.

Það er erfitt að bera saman Icesave-samningana og fjölmiðlafrumvarpið sæla. Það fer stundum svo, að þeir sem verða undir og forsetinn hlýðir ekki, ganga af göflunum. Þannig var þetta með aðildina að EES sem Vigdís staðfestii og þannig verður þetta núna. Það er eins og um ræðan hér á landi komist ekki upp úr þessu fari og lýðræðið taki ekki mið að samræðustjórnmálum heldur rifrildi eða hótunum. Þar gaspra þeir yfirleitt hæst sem minnst hafa kynnt sér þau gögn sem liggja til grundvallar

Það hefur margsinnis verið bent á það á þessum síðum að 26. gr stjórnarskrárinnar dugi hvergi til þess að tryggja þjóðaratkvæðagreiðslur um tiltekin mál. Hins vegar mega leiðara- og staksteinahöfundar Morgunblaðsins auk reiðra og tapsára andstæðinga Icesave minnast þess hverjir komu í veg fyrir að hægt yrði að samþykkja nauðsynlegar tillögur um breytingar á stjórnarskránni síðastliðinn vetur. Eftir að Sjálfstæðisflokkurinn hraktist frá kjötkötlum stjórnarráðsins breyttist hann í lýðskrumsflokk.

Bloggheimar loga vegna ákvörðunar forsetans