Hver hefur sinn djöful að draga

Samkvæmt fréttum sem borist hafa sögðu rúmlega þúsund manns upp Morgunblaðinu í gær. Enn fleiri hafa sagt upp í dag.

Fáir hafa skilið þann gerning að ráða Morgunblaðinu tvo ritstjóra, Davíð Oddsson og Harald Johannessen. Haraldur hefði nægt enda harðduglegur blaðamaður með mikla þekkingu og reynslu.

Davíð er svo sem ekki reynslulaus heldur. Hann hefur að vísu ekki komið nærri fjölmiðlum sem beinn þátttakandi svo að árum skipti. Síðustu afskipti hans voru sennilega þau að leggja fréttastofu Ríkisútarpsins í einelti eftir bæjarstjórnarkosningarnar 1998, en þá hafði hann bókstaflega allt á hornum sér. Töldu margir að þau afskipti hefðu skaðað fréttastofuna og gert stöðu Ríkisútvarpsins jafnvel enn verri en fyrr.

Það orkar ekki tvímælis að Davíð hlýtur að teljast pólitískur varðhundur Sjálfstæðisflokksins á blaðinu, nokkuð sem þeir Styrmir og Matthías reyndu að komast undan á sínum tíma. Hermt er að Davíð hafi ekki kunnað þeim neinar þakkir fyrir.

Afskipti Davíðs af þjóðmálum sem borgarstjóri, forsætisráðherra og seðlabankastjóri valda því að hann hefur fengið á sig ákveðinn stimpil í hugum fólks. Þótt hann eigi sér marga aðdáendur hafa aðrir ýmugust á honum. Flestir þeirra munu segja upp áskrift sinni að Morgunblaðinu og við því má þetta ágæta fyrirtæki ekki.

Þegar Morgunblaðið lýsti yfir stuðningi við innrásina í Írak árið 2003 sögðu um 150 manns upp Morgunblaðinu. Nú, þegar útgefendur blaðsins kasta grímunni og leggja til atlögu gegn lýðræðislegri aðkomu fjölmiðla er hætt við að traust margra bresti. Þótt Davíð verði allur af vilja gerður dragnast hann með djöful sinn sem er fortíðin og allt sem henni fylgir.

Skyldu eigendur Árvakurs skynja sinn vitjunartíma?