Eins og að skipa sakamann dómara í Hæsta rétti

Í síðasta sunnudagsmugga birti útgefandi blaðsins bréf frá sjálfum sér. Þar kemur hann að útgefandinn sé býsna ánægður með beinskeytt leiðaraskrif blaðsins og telur að nú hafi lesendur fengið ástæðu til að gleðjast yfir því að leiðararnir séu ritaðir á beinskeyttu og auðskildu máli.

Útgefandinn heldur því einnig fram að blaðið hafi gætt hlutleysis (betra hefði verið aðnota orðið hlutlægni) í fréttaskrifum sínum.

Hann heldur áfram og segir berum orðum að leiðarar Morgunblaðsins séu nú meira lesnir en áður og kann það að vera rétt. Ein skýringin er væntanlega sú að menn vilji þekkja andstæðinginn þegar á hólminn er komið og annar ritstjóranna hefur ekki ævinlega farið alfaraleiðir við að afla sér vinsælda.

Margir hafa á tilfinningunni að fréttaskrif Morgunblaðsins mótist nokkuð af því að hlífa vinum annars ritstjórans og væri hægt að nefna um það ákveðin dæmi að málefni þeirra rata ekki inn á síður blaðsins fyrr en aðrir fjölmiðlar hafa fjallað um þau.

Á meðan Morgunblaðinu hrakar blómstra DV og Viðskiptablaðið. Á Eyjunni birtist í gær pistill sem skýrir þetta betur en víðast hefur verið gert. Þar er vitnað í Þórð Snæ Júlíusson, blaðamann, sem fór frá Morgunblaðinu þegar nýir ritstjórar tóku þar við. Í grein sem Þórður ritar í tímaritið Grapevine líkir hann ráðningu annar ritstjórans við að sakamaður væri skipaður í Hæstarétt. Þórður lýsir síðan því hvernig annar ritstjórinn sé í hlutverki þess er býr til söguna enda hafi hann talsverðan áhuga á því hvernig sagan verði skrifuð. Segir hann m.a. að hann hafi í raun aldrei unnið raunveruleg fjölmiðlastörf og þekki lítið til starfshátta þar. Harmar hann hvernig Morgunblaðinu hraki og þau skilyrði sem hæft starfsfólk þarf að búa við undir stjórn óhæfs ritstjóra.

Væntanlega les Óskar Magnússon þennan pistil af kostgæfni. Hann veltir því væntanlega einnig fyrir sér hvernig blaðinu hefur hrakað á fleiri sviðum en þeim sem nefnd hafa verið hér að framan.

Þessi pistill er ritaður vegna þess að mér þykir vænt um Morgunblaðið og harma örlög þess. Þess vegna fylgir pistill Eyjunnar samantekt þessari.

13.1, 2010

- 35 ummæli »

Þórður Snær: Eins og að setja útrásarvíking í Hæstarétt

Einn af blaðamönnunum sem hafa skorið sig úr eftir hrunið er Þórður Snær Júlíusson. Hann var í hópi þremenninga sem skrifuðu viðskiptafréttir í Morgunblaðið, en hvarf þaðan eftir ráðningu Davíðs Oddssonar ásamt Björgvini Guðmundssyni og Þorbirni Þórðarsyni. Þeir voru stundum nefndir skytturnar þrjár fyrir mjög vasklega framgöngu í fréttaskrifum af hrunverjum og útrásarvíkingum. Þórður Snær og Björgvin eru nú blaðamenn á Viðskiptablaðinu.

Þórður Snær tjáir sig um atburði síðasta árs í nýjasta tölublaði Grapevine og fjallar þar meðal annars um ráðningu Davíðs Oddssonar á Morgunblaðið. Yfirskrift greinar hans er An Invitation to Historical Forgery. Þar segir meðal annars:

“The first thing that comes to mind about 2009, as a sort of a milestone event for the year, is the hiring of Davíð Oddsson as editor for Morgunblaðið. It can

reasonably be lienet to a bankster being appointed to the Supreme Court to rule on his own case. Fittingly, the historical analyses that have been appearing in Morgunblaðið over he past few months seem to be put forth by a man that has a great interest in how history is written, and that it will be written in a certain way – entirely ignoring how far from reality those writings are.

Aside from that, Davíð has never worked a real job in the media, and thus has neither the knowledge nor the experience to lead any part of it. It is unfair to the journalists of Morgunblaðið to work under a man who knows the answers to most of their questions, but neither can nor will answer them. As a former employee of Morgunblaðið I find it very sad to witness how the newspaper has evolved over the past few months, and the circumstances its able professionals are forced to work in. Alas, private companies can

hire whomever they want to hire.“