Heimskra manna ráð og siðblinda íhaldsins

Umræðan um Icesafe hefur verið athyglisverð að undanförn. Margt hefur þar borið á góma. Þar á meðal er ráðning ritstjóra Morgunblaðsins. Vegna síðasta pistilsins á þessari síðu trúðu einhverjir því ekki hversu heimskur höfundurinn væri.

Þegar einhver vænir annan um heimsku fer það næst því að játa sig rökþrota. Það er jafnvel hægt að rökræða við meinta heimskingja og óþroskað fólk eins og börn sem fallast iðulega á rök hinna fullorðnu séu þau sett fram með þeim hætti sem þau skilja.

Sá sem ritar pistlana á þessari síðu er með þeim ósköpum gerður að hann skilur ekki einatt þótt skelli í tönnum því að rökin skortir. Og þá er best að koma að kjarna málsins og svara fyrir sig og aðra sem eru sömu gerðar:

Þegar ´núverandi ástand á Íslandi er greint hljóta menn að leita orsakanna. Þá líta menn gjarnan til þess hverjir sátu á valdastólum þegar grunnurinn var lagður að núverandi ástandi. Þrír valdamestu stjórnmálamenn landsins um síðustu aldamót hétu Davíð Oddsson, Geir Haarde og Halldór Ásgrímsson, hér taldir upp í stafrófsröð, allt ágætir menn sem undirritaður hefur átt nokkur samskipti við. Þeir tóku hver með sínum hætti þátt í að móta þær ákvarðanir sem leiddu til heimildar til framsals kvótans, sölu bankanna og þess hrunadans sem hófst í kjölfar þess.

Það er engin furða þótt ýmsum blöskri þegar einum þessara stjórnmálamanna er boðinn ritstjórastóll eins áhrifamesta fjölmiðils landsins, ekki vegna þess að maðurinn sé ekki hæfur stjórnandi heldur vegna hins að hann tók þátt í undirbúningi þess sem varð og getur því aldrei skrifað um ástandið í þjóðmálum með þeim hlutlæga hætti sem ætla verður ritstjóra Morgunblaðsins, blaðs allra landsmanna.

Leiðarar Morgunblaðsins hafa löngum verið umdeildir og ritstjórarnir einatt farið sínu fram þvert gegn vilja framkvæmdastjora Árvakurs. Þannig var það víst um stuðning Morgunblaðsins við innrásina í Írak. En sá ritstjóri, sem þar vélaði um, verður ekki vændur um að hafa ekki skipt um skoðun og það fór ekki dult með það. Hið sama verður vart sagt um annan þeirra ritstjóra sem nú eru við völd á Morgunblaðinu.

Sú skoðun að ádeila á hendur tilteknum mönnum stafi af hræðslu við að þeir komist á ný til valda á vart rétt á sér. Halda mætti að þeir, sem halda slíku fram, telji að einungis sé rétt að gagnrýna þá sem menn eru hræddir við. Hins vegar er hvorki rangt né óviðeigandi að gagnrýna siðblindu þess sem kallar sig útgefanda Morgunblaðsins og ritstjórans, þess fyrrnefnda fyrir að ráða fyrrverandi stjórnmálamann til starfsins, sem mikill hluti þjóðarinnar telur sig eiga ýmislegt vantalað við og hins síðarnefnda fyrir að taka tilboðinu og þekkja ekki sinn vitjunartíma.

Stjórnandi þessarar síðu hugleiddi um áramótin að láta af þessum skrifum og loka blogginu. Eftir á að hyggja kærir hannsig ekki um að láta hina vitru þagga niður í sér og því munu enn verða höfð uppi heimsks manns ráð. Þeir, sem þola ekki skrifin, geta þá kennt eigin afglöpum um lesturinn eins og höfundur þessa pistils kennir eigin heimsku um að lesa jafnan leiðara Morgunblaðsins upp á síðkastið.