Forsetinnn kærður fyrir brot á lögreglusamþykkt

Krían er komin á suðvesturhornið!

Í dag fórum við hjónin út á Álftanes að hljóðrita margæsir. Þær flýðu þegar okkur bar að garði og létu lítt til sín heyra. Skvaldur sjávarins og annað var þó hljóðritað. Birtist afrakstur hljóðritunarinnar á http://hljod.blog.is innan skamms.

Á Álftanesi urðum við vör við allmargar kríur. Einnig urðum við þess vör að fólk sleppti hundum sínum lausum í fjörum en lausaganga hunda er bönnuð þar sem í öðrum kaupstöðum. Brugðust sumir illa við þegar þeim var bent á að skilti sýndu greinilega að svo væri.

Við fréttum reyndar að almennir borgarar væru ekki einir um að brjóta þessa lögreglusamþykkt bæjarfélagsins. Æðsti maður landsins býr þar og eiginkona hans á stóran hund sem hann gengur með sér til skemmtunar. Iðulega hefur hann sleppt hundinum lausum og hefur hann þann ósið að flaðra upp um fólk sem þeir mæta, forsetinn og hann. Ekki hugnaðist öllum Álftnesungum þetta framferði æðsta hunds landsins og kærðu húsbónda hans. Sagt er að hann hafi þurft að sæta áminningu fyrir. Hann hefur þó ekki látið segjast og hefur sést með hundinn gangandi lausan. Einhver spurði víst hvort hann héldu þessum sið áfram og benti þá hæstráðandi til sjós og lands á að hundurinn hlýddi þegar hann kallaði. Hvernig ætli lögum þessa lands sé hlýtt ef samþykkjandi þeirra fer ekki að lögreglusamþykktum þess bæjarfélags sem forseti landsins býr í?

Þetta minnir á söguna um Björn Gunnlaugsen, stjarnfræðing sem kenndi við Bessastaðaskóla. Einhverju sinni átti hann leið framhjá einu kotinu á leið til Bessastaða. Kom þá hundur gjammandi á móti honum. Björn hastaði á hundinn og sagði: „Þegið þér!“ Og bætti svo við: „Ég ætlaði nú eiginlega ekki að þéra yður.“

Seinna um daginn lá leið okkar út á Seltjarnarnes. Þar voru líka kríur og fleiri fuglar. Var yndislegt að heyra í þeim. Á vegi okkar varð ungt fólk sem sleppti hundi sínum lausum við Bakkatjörn. Hljóp hann út í tjörnina og olli þar nokkrum glundroða. Var fólkinu vinsamlegast bent á að bannað væri að vera með lausa hunda allt árið um kring og nú væri varptími fugla. Brugðust þau við vel, urðu heldur leið og hnepptu hundinn í helsi eins og vera ber.

Yfirvöld á Seltjarnarnesi þurfa að auglýsa með fleiri skiltum bann við lausagöngu hunda innan bæjarfélagsins. Fjörur eru þar engin undantekning.

Endasleppar hjólreiðar

Við hjónin fórum hjólandi með Unni vinkonu okkar Alfréðsdóttur upp í Hlíðar í kvöld, en hún hjólaði til okkar eftir kvöldmat. Þegar við komum upp úr göngunum undir Bústaðaveginn fóru að heyrast högg einhvers staðar í Orminum bláa og varð brátt ljóst að þau komu úr afturhjólinu. Hófust miklar vangaveltur um hvað þetta gæti verið, gírarnir, því að slátturinn var mildur, hemlaklossarnir eða gjörðin væri farin að skekkjast.

Þegar við komum heim til Unnar voru höggin orðin háværari svo að nokkru nam. Þegar hjólinu var lyft sást að dekkið rakst á einum stað utan í hemlaklossana.

Við renndum okkur heim á leið og fann ég þá fyrir skekkju í afturhjólinu. Grunaði mig ekki að það sama endurtæki sig og fyrir tveimur árum. Þegar við áttum skammt ófarið að Tanngarði hvellsprakk.

Mér er óskiljanlegt hvers vegna dekk endast ekki lengur en þetta 700 km hjá okkur á tveggja manna hjólinu. Það er eins og þau nuddist í sundur eða eitthvað gerist þannig að þau byrja að gúlpa út. Við héldum að þetta væru vanstilltir hemlaklossar og fóru þeir viðgerðarmenn hjá Erninum ítarlega yfir þetta í fyrra.

Okkur brá við þennan hvell og snarhemluðum svo snögglega að Elín meiddist í hné, en hún hefur átt við óþægindi að stríða i því öðru hverju.

Hófst nú næsti þáttur ferðalagsns - sá að leita að sendibíl til að flytja Orminn bláa og okkur heim í háttinn. Engir sendibílstjórar voru á vakt eftir kl. 22 en klukkan var að nálgast miðnætti. Fangaráðið varð að hringja í Hreyfil og var okkur sendur stór farþegabíll. Með því að leggja niður aftursætin tókst að koma tveggja manna hjólinu þar fyrir.

Nú verður skipt um dekk á Orminum eftir helgi og sjálfsagt reynt að velja eitthvað gott og vandað. Annars eigum við Schwalbe hjólbarða sem er nær óslitinn og e.t.v. ráð að nota hann.