Íslenskur fréttaritari í Beijing!

ríkisútvarpið hefur fréttaritara í Lundúnum, Ósló, Madríd og Washington. Þessi lönd eru ekki miðja heimsins. Hún hefur færst til Indlands og Kína.

Í Kína eiga sér nú stað meiri breytingar en nokkurn hefði órað fyrir. Þjóðin tekur stórstígum framförum á hverju sviðinu á fætur öðru. Má nefna nokkur dæmi:

Kínverjar eru orðnir í fremstu röð í fjarskiptatækni; stærsta bílasýning heims er nú haldin í Beijing; Kínverjar eru í forystu á svið rafhlöðutækni – hverju nafni sem hún nefnist. Þeir eru orðnir fremstir í framleiðslu rafknúinna bifreiða og eftirspurnin er svo mikil á innanlandsmarkaði að fyrirtækinu Build your Dreams finnst ekkert liggja á að hefja útflutning. Í samvinnu við bandarískt fyrirtæki hafa þeir þróað sólarrafhlöður sem komið er fyrir í gluggarúðum. Með þeim hætti framleiðir einn skýjakljúfur gríðarmikla orku.

Kínverjar hafa hannað hraðskreiðustu járnbrautarlestir heims frá grunni og stefna að enn meiri hraða. Kerfi hraðlesta er nú stærra í Kína en nemur slíkum kerfum í öllum heiminum.

Á sviði menningar og menntunar eru einnig að verða gríðarlegar breytingar. Bandarískur áhugamaður um tónlist og fjármál telur að Beijing verði orðin ein af helstu 6-7 tónlistarborgum veraldar innan nokkurra ára. Dregið hefur úr aðdáun og eftiröpun vestrænnar menningar enda líta Kínverjar með stolti til atburða eins og Ólympíuleikanna og heimssýningarinnar.

>P>Nú stendur heimssýningin yfir í Shanghai og íslenskir fjölmiðlar hafa gert henni furðulega lítil skil. Ríkisútvarpið ætti því að huga að breyttri staðsetningu fréttaritara og fara að segja fréttir frá öðrum ríkjum en Norðurlöndum, Bretlandi, Spáni og Bandaríkjunum. Hvernig fór um áhugann á Afríku? Hvarf hann eftir að við misstum af öryggisráðinu?

Að níðast á náunga sínum - kveðja til einhverra Akurnesinga

 

Fyrir nokkrum árum sótti daufblind kona á Akranesi um leiðsöguhund. Hún fékk samþykki allra eigenda fjölbýlishússins þar sem hún býr og má ætla að stjórn húsfélagsins hafi bókað það í fundargerðabækur sínar.

Konan fékk ekki úthlutað hundi í það skipti en fyrir skömmu fékk hún leiðsöguhund. Voru þau þjálfuð til að vinna saman og virtist flest ganga að óskum.

En þá kom babb í bátinn. Einhver eða einhverjir settu sig upp á móti því að leiðsöguhundur kæmi í húsið, nauðsynlegt hjálpartæki til þess að létta mjög sjóndapurri konu og heyrnarskertri lífsbaráttuna. Stjórn húsfélagsins neitar að standa við gerða samninga og konunni hefur verið tjáð að hún hefði átt að þinglýsa samningnum. Henni er jafnframt gert að flytja úr húsinu fyrir 1. nóvember.

Það einkennilegasta í málinu er þó að enginn vill tjá sig um hvers vegna konan fái ekki að hafa hundinn í húsinu. Hvort er réttur hennar meiri en þeirra sem neita að samþykkja tilvist hundsins í þessu húsi? Hvers vegna greinir fólk ekki frá ástæðum þess að það vilji ekki leiðsöguhund í húsinu, skepnu sem er betur tamin en flestir íbúra hér á landi?

Og miskunnarleysið er enn meira. Fyrir skömmu var þessari sömu konu boðið út að borða og hafði hún hundinn með sér. Henni var vísað á dyr. Hvarvetna í Evrópu er blindu fólki heimilt að hafa með sér leiðsöguhunda á veitingastaði og í opinber samgöngutæki. Íslendingar eru mörgum áratugum á eftir í þessu sem ýmsu öðru sem snertir almenn mannréttindi. Hér gildir að hver traðki á öðrum svo fremi sem það sé ekki bannað. Réttur hins sterka ræður ríkjum.

Er þetta samfélagið á Akranesi í raun?