Atli féll á eigin bragði

Hinn mæti lögfræðingur og vinstrimaður, Atli Gíslason, féll á eigin bragði. Hann gleymdi að greina umbjóðendum sínum á Suðurlandi frá því hvað hann hygðist fyrir og er nú umboðslaus. Getur verið að hann hafi einnig gleymt því að enn ríki málsfrelsi innan þingflokkanna?

Þegar stjórn Hermanns Jónassonar var mynduð árið 1956 hitti Helgi Benediktsson, athafnamaður í Vestmannaeyjum, Hannibal Valdimarsson, þegar hann kom af sínum fyrsta ríkisstjórnarfundi. "Nú er um að gera að þið látið ykkur semja," sagði Helgi við Hannibal. Hannibal kvað ekki mundi verða skortur á samlyndi innan ríkisstjórnarinnar.

Að undanförnu hefur ritstjóra þessa bloggs oft orðið hugsað til orrustunnar á Vínheiði, þar sem Þórólfur Skalla-Grímsson féll. Er það einkum lýsingin á skoskum liðssveitum, sem valdið hefur því að mér þykir sem sumir þingmenn VG hagi sér sem þetta lausalið. Munurinn er þó sá að um andstæðar fylkingar var að ræða, en VG er enn talið ein liðsheild. Þórólfur og þeir Egill börðust gegn Skotum og vöruðu sig ekki á herbragði þeirra.

Brotthlaup þingmanna úr þingflokki þýðir ætíð einangrun og ósigur nema einhver annar flokkur vilji taka við þeim. Þannig falla menn stundum á eigin bragði en þurfa ekki lausalið úr öðrum flokkum til þess að valda sjálum sér og öðrum usla.

Atli situr ekki í umboði kjósenda VG