Arnþór Helgason

Löskuð ríkisstjórn - Evrópusambandseitrið

Þeir, sem komu inn í miðja ræðu Ásmundar Einars Daðasonar um vantrauststillögu Bjarna Benediktssonar á Alþingi í gær, gátu haldið að þar talaði framsóknarmaður. Ásmundur vitnaði í stefnu Framsóknarflokksins og vísaði til hins víðfeðma velferðarkerfis sem skapað hefði verið á Íslandi og núverandi ríkisstjórn væri að brjóta niður.

Miðaldra hlustendum hlýtur að hafa runnið til rifja fáfæræði þessa unga þingmanns. Niðurbrot velferðarkerfisins hófst þegar Viðeyjarstjórnin var mynduð vorið 1991. Sjálfstæðisflokkurinn for þar með forsætisráðuneytið og Alþýðuflokkurinn heilbrigðisráðuneytið. Vegna þess að Öryrkjabandalag Íslands hafði á að skipa forystu sem gat veitt málefnalega andstöðu og félagsmálaráðherrann, Jóhanna Sigurðardóttir, var einörð í afstöðu sinni, tókst að koma í veg fyrir stórslys.

Þegar sjálfstæðis- og framsóknarmenn mynduðu stjórn vorið 1995 undir forystu þeirra Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar, varð fyrst fjandinn laus. Öryrkjabandalag Íslands neyddist til málaferla gegn stjórnvöldum, en þau beittu ófyrirleitni til þess að hafa sitt fram og samningar voru rofnir. Í tíð þeirrar ríkisstjórnar fóru lífskjör fatlaðra og aldraðra versnandi og biðraðir tóku að myndast hjá hjálparstofnunum. Þetta hefði Ásmundur Einar þurft að vita áður en hann greiddi vantrauststillögunni atkvæði sitt.

Eftir atburði gærdagsins er ljóst að Steingrímur og Jóhanna þurfa að breyta um stefnu. Nauðsynlegt er að umsóknin um aðild að Evrópusambandinu verði tekin aftur og menn einhendi sér í önnur mál sem skipta þjóðina meira máli um þessar stundir. Þá verður að styrkja ríkisstjórnina og hlusta m.a. á framsóknarmenn. Þar í flokki þarf formaðurinn ef til vill örlítið að lækka seglinn áður en hann kollsiglir sig.

Bjarni Benediktsson er hvorki sigurvegari gærdagsins né tapaði hann miklu. Þó verður að segjast sem er að orðstír hans laskaðist nokkuð. Af einhverjum ástæðum lét hann æsa sig upp til ótímabærrar vantrauststillögu með öllum þeim orðahnippingum, alhæfingum og skömmum sem henni fylgdu. Sjálfstæðisflokkurinn sýndi með því að hann er ekki reiðubúinn til þess að sýna samstöðu eða samstarfsvilja á Alþingi um nokkurn hlut nema stranglega sé farið eftir uppskriftum og hagsmunum þröngs hóps flokksmanna. Þannig er ástandið á Alþingi, hver höndin upp á móti annarri. Aðferðir þingsins við afgreiðslu mála eru úreltar. Nú er mál að linni og frumkvæðið verður að koma frá stjórnarforystunni. Annars heyrir þessi ríkisstjórn brátt sögunni til.