Að kunna að aka seglum

Líkingarnar úr sjómannamáli eru margar og orðtökin skýr. Lýsa sum þeirra kunnáttu sjómanna og þekkingu á óblíðum náttúruöflunum og baráttu þeirra við Ægi konung.

Það leitar óneitanlega á hugann að sumir séu öðrum hæfari til þess að komast af við erfiðar aðstæður. Einn þingmanna Sjálfstæðisflokksins er orðinn leiður á lágu þingfararkaupi og vill að launin verði hækkuð hið fyrsta. Það vildu víst fleiri. Þessi vesalings þingmaður er svo illa haldinn að hann hefur þurft að borga með sér í starfinu. Hann var á miklu hærri launum en áður og hafði tamið sér slíkan lífsstíl að þingfararkaupið auk styrkja sem fylgja þingmennskunni, duga ekki fyrir framfærslu mannsins, en hann er þingmaður landsbyggðarkjördæmis og býr í Reykjavík.

Margir eru í slíkum sporum. Sumir hafa misst vinnuna, verið sagt upp eða jafnvel reknir og ekki fengið fast starf síðan. Til er fólk hér á landi sem hefur orðið að fella flest segl til þess að kollsigla sig ekki. Þetta fólk var þó ekki á neinum ofurlaunum. Til eru atvinnuveitendur hér á landi sem nýta sér neyð þessa fólks, ráða það sem verktaka og lækka við það launin, þegar þeir sjálfir þurfa á meira fé að halda til einkaneyslu. Sumir þessara atvinnuveitenda tengjast Sjálfstæðisflokknum eins og áður nefndur þingmaður.

Ég hlýddi hrærðum huga á frétt Ríkisútvarpsins í gær, þegar greint var frá því að áður nefndur þingmaður þyrfti á hærra kaupi að halda. Aumingja maðurinn. Hann fórnaðis sér fyrir kjördæmið sem hann fæddist í og hefur þurft að bera skaðann. En hvaða skaða? Hvað afrekaði hann áður? Úr hvaða hálaunastarfi hvarf hann og hvers vegna bauð hann sig fram til þings? Svari sá er veit.