Spillt hugarfar

Í hinu svo kallaða góðæri, sem sumir Íslendingar nutu í upphafi aldarinnar og var í raun aðdragandi hrunsins, loddi sá orðrómur við suma fjölmiðla að fyrirtæki greiddu fyrir umfjöllun þeirra um sig. Óþarft er að nefna nöfn þeirra blaða sem í hlut eiga, sum þeirra voru dagblöð og önnur vikublöðð.

Í almennri blaðamennsku er gerður skýr greinamunur á auglýsingum og greinaskrifum. Sú viðleitni eins fjömiðils að selja umfjöllun um einstök fyrirtæki, dregur úr gildi fjölmiðilsins og veldur því að fólk efast um sannleiksgildi þess sem sagt er og skrifað um. Hið sama á einnig við um kostun einstakra liða sem eru á dagskrá fjölmiðlanna. Þegar dagskrárliðirnir eru orðnir að auglýsingu fyrir stórfyrirtæki landsins dregur mjög úr trúverðugleika þess sem fjallað er um, enda eru dæmi þess að stjórnendur fyrirtækjanna hafi kippt í vissa spotta og komið annig í veg fyrir að sitthvað yrði sagt.

Stjórnendur fjölmiðlanna verða einnig að fara með gát. Nú dynur á eyrum hlustenda Rásar tvö auglýsing um þáttinn Bergsson og Blöndal þar sem Páll Magnússon, útvarpsstjóri, lýsir einföldum smekk sínum, en hann velji það besta og hlusti því á Bergsson og Blöndal. Hvað um aðra dagskrárliði Ríkisútvarpsins? Eru þeir ekki þess virði að útvarpsstjórinn ljái þeim lið?

Hvaða skyldur hefur útvarpsstjóri við stofnun sína og starfsfólk hennar?

Boðið „að auglýsa á óhefðbundinn hátt“ í Fréttablaðinu