Einkavæðing orkufyrirtækja, vanþekking eða blekking?

Um það leyti sem fyrrum orku- og iðnaðarráðherra Framsóknarflokksins fyllti 6. áratug ævinnar kvað sérskipuð nefnd Alþingis upp þann skapadóm að sænsku skúffufyrirtæki kanadísks eiganda væri heimilt að eignast hlut í íslensku orkufyrirtæki; ákvæði samningsins um EES væru ótvíræð. Að vísu skal þess getið að nefndin klofnaði í afstöðu sinni og læðist að sumum sá grunur að um pólítíska afstöðu hafi verið að ræða fremur en vandlega íhugaða og rökstuddda niðurstöðu.

Í Spegli Ríkisútvarpsins í kvöld var athyglisvert viðtal við Eirík Bergmann Einarsson, forstöðumann Evrópustofnunarinnar á Bifröst. Eiríkur er gagnkunnugur laganetinu sem Evrópusambandið er byggt á og mikill fylgismaður sambandsins. Í máli hans kom m.a. fram að ákvæði samningsins um EES kvæðu svo á að einstök ríki gætu ákveðið hvort þau einkavæddu ýmsa þætti sem ríkið hefur séð um hingað til. Nefndi hann sérstaklega orkufyrirtækin og bankana.

Þar heyrum við það. Hann gekk meira að segja svo langt að halda því fram að stjórnmálamennirnir, sem hrópuðu hvað hæst um að þessum ákvæðum hefði verið neytt upp á Íslendinga væru ekki færir um að véla um flókin mál. Ýjaði hann að því að um algera vanþekkingu hefði verið að ræða. Bent var á að Norðmenn hefðu t.d. ekki einkavætt Statoil.

Það varð fljótlega ljóst hverjar afleiðingar einkavæðingarinnar urðu og enn er ekki séð fyrir endann á því máli. Sennilega verður erfitt fyrir Íslendinga að hlaupa frá einkavæðingunni héðan af vegna ákvæða samningsins sem þeir heimskuðust til að taka upp. Heimskuðust, hvers vegna að orða það svo? Heimskur er sá sem ekki spyr og því verða afglöp Framsóknarráðherrans og meðreiðarsveinanna að kallast heimskupör - heimskupör í dýrara lagi.

Dapurlegt er til þess að vita að þingmenn skyldu svo skyni skroppnir að enginn þeirra kæmi auga á þessi sannindi.

Fleira hangir á sömu spýtu - einkavæðing bankanna. Enga nauðsyn rak til þess að selja þá. Þar rak Evrópuregluverkið ekki eftir heldur óheft græðgi frjálshyggjupostula framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. Hvernig skyldi sumum ritstjórum líða um þessar mundir þegar þeir gera sér grein fyrir afglöpum sínum, ef þeir koma þá á annað borð auga á þau?