Loksins fækkaði í Framsóknarfloknum.

Þá er Kristinn Gunnarsson genginn úr Framsóknarflokknum í Frjálslynda flokkinn. Lítið þótti mér leggjast fyrir jafngóðan dreng og Kristin miðað við þau ósköp sem gengið hafa á í Frjálslynda flokknum. Sennilega verður Kristinn að teljast sæmileg viðbót í hópinn og verður vonandi ekki þessum bráðheimskulegu útlendingafordómum að bráð sem sett hafa nokkurt mark á málflutning sumra forystumanna flokksins.

Einhverjir kunna að undrast fyrirsögn þessa pistils. Sú saga er til þess að ég gekk í Framsóknarflokkinn í upphafi 9. áratugarins, en Framsókn kaus ég í fyrsta sinn fyrir kosningarnar haustið 1979 vegna ræðu Steingríms Hermannssonar um málefni fatlaðra. Ýmsar ástæður urðu síðan til þess að ég ákvað að veðja á flokkinn. Fljótlega rakst ég hins vegar á þá ótrúlegu íhaldssemi sem ríkti í Framsóknarflokknum og eftir að Steingrímur lét af formennsku fannst mér sem mér væri varla vært þar innandyra. Má þar nefna daður við Evrópusambandið og aðgerðir flokksins í lífeyrismálum eftir að þeir Davíð og Halldór fóru í eina sæng. Fór svo að ég sagði mig úr flokknum 1. desember 1998 og fór í pólitískt þrifabað.

Ekki ætlaði ég að láta á þessari úrsögn minni bera, en vinkona mín á fréttastofu Ríkisútvarpsins sá um að fréttin komst í fjölmiðla. En það fækkaði samt ekki í Framsókn því að Kristinn Gunnarsson gekk í flokkinn sama dag. Nú er hann farinn þaðan og Framsókn mælist nú eingöngu með 4% fylgi.

Aldrei man ég eftir að svó lítið fylgi hafi áður mælst við Framsóknarflokkinn. Í þessu eru fólgin ákveðin hættumerki fyrir auðtrúa einstaklinga. Fyrir fjórum árum staðfestu þeir Garðar SVerrisson og Jón Kristjánsson frægt samkomulag um úrbætur í kjaramálum öryrkja og varð þá það heiðursmannasamkomulag að Framsóknarflokkurinn og stjórnarflokkarnir báðir yrðu látnir í friði fyrir kosningarnar. Efndi Öryrkjabandalagið sinn hlut en Framsóknarflokkurinn tók þátt í að svíkja samkomulagið.

Nauðsynlegt er að Framsóknarflokkurinn fái nú að gjalda svika sinna og útreið hans verði sem verst. Í þessari viku verður væntanlega ljóst hvort saman næst um stefnuskrá framboðs aldraðra og öryrkja. Ef vel tekst til getur slíkt framboð orðið góður kostur félagshyggjufólki sem vill sangjörn kjör fólks hér á landi. Ýmsir munu fylgjast spenntir með framgangi mála, þar á meðal aldraðir sjálfstæðis- og framsóknarmenn.