Tvískinnungsháttur landsvirkjunar

Í Morgunútgáfu Rásar eitt var í morgun athyglisvert viðtal við starfsmann Landsvirkjunar um rafmagnsframleiðslu hér á landi. Tilefnið var þriðji orkupakki Evrópusambandsins sem ríkisstjórnin virðist ætla að fá Alþingi til að staðfesta.
Í spjallinu kom fram að Landsvirkjun seldi erlendum fyrirtækjum sérstök skírteini þar sem vottað er að rafmagnsframleiðslan sé vistvæn - græn - þótt hún sé framleidd með kolum eða kjarnorku.
Þegar þeir Óðinn og Björn spurðu nánar kom í ljós að hér er um svo kallaða kvótasölu að ræða. Landsvirkjun selur skírteinin fyrir of fjár og fær því aukið fé til þess að framleiða meiri orku:
Þannig kemur fram í ýmsum heimildum að rabílar á Íslandi séu knúðir orku sem er framleidd með jarðefnaeldsneyti eða jafnvel kjarnorku og undirrituðum skilst að jafnvel hafi áður fyrr verið tekið fram á sundurliðun orkureikninga hversu mikla kjarnorku menn greiddu fyrir.

Þetta kvótaframsal losunarheimilda hefur löngum verið umdeilt og er ír raun aðför gegn vistkerfi heimsins. Með þessu móti geta reykspúandi verksmiðjur haldið áfram eins og ekkert hafi í skorist vegna þess að þjóðir eins og Íslendingar, sem eiga talsvert af hreinni orku, selja aflátsbréf á okurverði eins og páfarnir, sem þurftu að fjármagna byggingu Péturskirkjunnar í Róm á öldum áður.


Íslendingar eiga að hætta þessum "kjánaskap" og láta aðra standa við þær skuldbindingar sem felast í Parísarsamkomulaginu. Með sölu aflátsbréfanna hreinsa menn kannski samvisku viðskiptamanna um leið og ráðist er gegn þeirri þróun sem aflátssalan hefur í för með sér.