Símafyrirtæki og menningararfurinn

Tvennt vakti einkum athygli mína í morgun. Leiðari Páls Baldvins í DV um bókmentahátíðina og enn ein greinin í Morgunblaðinu um auglýsingu Símans þar sem vitnað er í kvöldmáltíðina.

Margt hefur verið ritað um þessa auglýsingu og þá vanvirðu sem hún sýnir kristinni trú. Hvað segja menn þá um auglýsingu Heimsfrelsis, Í upphafi var orðið o.s.frv........

Einn viðskiptavina Símans sá ástæðu til að færa viðskipti sín annað vegna þess að Síminn notaði sér þjáningar Krists sem eru löngu liðnar. Auðvitað er ljótt að græða á þjáningum annarra, en þessar þjáningar höfðu ekki hafist þegar boða var til kvöldverðarins hér um árið.

Og í upphafi var orðið. Ætli upphafið hafi ekki legið í þögninni?

Herra Karl Sigurbjörnsson, biskup vor, hefur oftsinnis vísað í tengsl kristinnar trúar við íslenska menningu. Biskup hefði fremur átt að þakka Símanum fyrir þá hugulsemi að vitna í hinn trúarlega þátt menningararfsins. Skyldu kristnir menn hafa fyrst við hefði Síminn notað dauða Baldurs með svipuðum hætti eða skotfæraverslunin Goðaborg hefði tekið upp á að auglýsa skotvopn í sama skyni?

Kannski Slysavarnafélag Íslands og Blindrafélagið ættu að skoða dauða Baldurs í nýju ljósi og búa til um það auglýsingar gegn fikti barna og almennings með flugelda og velta fyrir sér hvort Höður inn blindi hafi notað hlífðargleraugu.