Hvernig voru símahleranir stundaðar?

Mikið hefur verið rætt um símahleranir að undanförnu og virðist sem ýmsir hafi kosið að segja ekki allan sannleikann í þessum málum. Sumir, vinstrisinnaðir kunningjar mínir héldu því fram að símar þeirra væru hleraðir, en ég lagði aldrei trúnað á það. Einnig hafði ég aldrei á tilfinningunni að sími minn væri hleraður, enda var þar sjaldan rætt um nokkuð það sem kallast gætu landráð.

Faðir minn, Helgi Benediktsson, athafnamaður í Vestmannaeyjum, hafði margvísleg samskipti við fjölmarga menn. Hann sagði oft frá því að í samtölum þeirra Hermanns Jónassonar hefði símahleranir borið á góma. Hið sama sagði Magnús Kjartansson, ritstjóri, ráðherra og baráttumaður fyrir auknum rétti fatlaðs fólks. Einhvern tíma voru þeir á tali, hann og Hermann Jónasson. Skyndilega hafði Hermann sagt að hann gæti ekki rætt um tiltekið mál þar sem sími Magnúsar væri hleraður.

Í gær átti ég símtal við góðvin minn sem bar brigður á sögusagnir um hleranir á síma Jóns Baldvins. Lýsti ég þá fyrir honum í stórum dráttum hvernig þessar hleranir hefðu farið fram. Ég sagði honum að fyrrum starfsmaður hjá Pósti og síma hefði skýrt mér frá því hvernig slíkar hleranir færu fram og hvar þær hefðu verið stundaðar. Hefði hann einnig sagt mér að tengja þyrfti hlustunartól inn á hvert númer í símstöðinni. Ég man ekki betur en að ég hafi eitt sinn fengið að skoða þessa stjórnstöð. Þá var ekkert rætt um hleranir heldur einungis um tengingar við einstök símanúmer þegar verið væri að kanna bilanir.

Síðan komu hádegisfréttirnar og mjög svipuð lýsing, sem höfð var eftir Jóni Baldvin Hannibalssyni.

Nú veit ég ekki, hvort þessi fyrrum starfsmaður Pósts og síma, sem hafði samband við Jón Baldvin, er sá sami sem lýsti hlerununum fyrir mér á sínum tíma. Ég mun ekki upplýsa hver þetta var. Lesi þessi maður hins vegar þennan pistil er honum velkomið að vitna í samtal okkar sem fór fram í október 1988