Að grípa ekki gæsina meðan gefst

Í dag fékk ég upplýsingar um að ég hefði unnið milljón Evrur í einhverju happdrættinu og áðan fékk ég tilkynningu um að ég hefði unnið einar 800 milljónir í hollensku happdrætti og samtals hef ég unnið frá áramótum talsvert á þriðja milljarð króna í erlendum happdrættum eða sem verðlaun frá Sameinuðu þjóðnum. Ég ætti því ekki að þurfa að vera á flæðiskeri staddur.

Eini böggullinn sem fylgir skammrifi er sá að ég þarf að reiða talsvert fé af hendi til þess að greiða þann kostnað sem hlýst af því að dæla öllum þessum peningum inn í íslenska bankakerfið og því tími ég ekki. Lögreglan gæti líka komist í málið og þótt eitthvað gruggugt við þetta, jafnvel þótt ég hafi ekkert gert nema taka við því fé sem mér hefur verið borið sem vinningur. Ég efast um að konan mín leyfði mér slíka eyðslusemi sem fylgir því að greiða svo sem hálfa til heila milljón í kostnað, jafnvel þótt milljarður væri í vændum, en allar götur síðan við kynntumst hefur mér farnast best þegar ég hef hlýtt hennar ráðum.

Svona er nú það. Sjálfsagt verða minnstar áhyggjur til með því að sleppa að lesa þessar tilkynningar um alla vinningana sem mér hafa staðið til boða.

Einhver hefði einhvern tíma sagt að sjaldan launaði kálfur ofeldið! Nema hvað ég er svo sem ekki stríðalinn af milljörðum sem ég hef unnið í happdrætti sem ég hef ekki einu sinni keypt miða í!

Hvað ætli Ögmundur gamli Biskup hefði sagt? Hann hvatti menn til að fanga gæsir á skírdag. Ætti ég e.t.v. að veiða nokkra milljarða til þess að hressa dálítið upp á efnahagsástandið? Þá gæti ég e.t.v. keypt mér svo sem eina bankastjórastöðu? Munurinn á mér og hinum yrði sá að ég borgaði með mér en hingað til hafa bankarnir verið svo vitlausir að greiða há meðlög með sér til þess að fá reynda fjármálamenn til þess að taka að sér stjórn þeirra.