Samhringing kirkjuklukkna í Reykjavík og þjóðhátíðin

Mig hefur lengi dreymt um að hljóðrita óminn af samhringingu kirkjuklukkna í Reykjavík að morgni 17. júní. Við Elín ræddum hvar best væri að bera niður og völdum Öskjuhlíð skammt frá Perlunni.

Við mættum á svæðið 10 mínútum fyrir kl. 10 í morgun og allt var til reiðu þegar hringingin hófst. Vonbrigðin urðu nokkur. Stynningsgola var á af norðri og truflaði hún eitthvað hljóðritunina. En hitt var verra að einungis heyrðist daufur ómur hringingar frá tveimur kirkjum, Hallgrímskirkju og Háteigskirkju, sennileg of daufur til nokkurra nota.

Sennilega þarf ég að hugsa þetta mál aftur og athuga hvar betra er að bera niður til þess að ná fleiri kirkjum. Allar tillögur eru vel þegnar á þessari síðu.

Að öðru leyti var dagurinn að mestu hefðbundinn. Fórum og hlustuðum á Kjartan Magnússon og Geir Haarde, Lúðrasveit Reykjavíkur, sem hefur aldrei spilað betur og Karlakórinn Fóstbræður á Austurvelli. Ég var einkar ánægður með ræðu Kjartans þar sem hann fjallaði um nýja Íslendinga. Einnig lýsi ég mig sammála breyttum áherslum Geirs í orkumálum. Einhverjir í kringum mig veltu þó fyrir sér hversu djúpt þær ristu. Hið opinbera þarf að taka verulega á honum stóra sínum til þess að gera almenningi kleift að spara bensín með því að nota almenningskerfið. Kerfið í Reykjavík er a.m.k. handónýtt og margir halda því fram að skipulag borgarinnar bjóði vart upp á annað en handónýtt samgöngukerfi.

Við fórum suður í Hafnarfjörð og stunduðum hátíðarhaldið þar með Árna, Elfu og sonum. Ágætur dagur.