Beðið átekta

Ég fór á menningarhátíð Equador í Kópavogi ásamt Elínu og er hátíðin að vanda Kópavogsbæ til mikils sóma, litrík og fróðleg.

Þegar heim kom fletti ég upp á mbl.is og skoðaði það sem þar var ritað um vandann sem sumir eru farnir að kalla krísu. Ættu menn þá að skrifa Krýsa og minnast um leið hinnar hvimleiðu tröllskessu.

Af því sem ráða má af skrifum, er engu líkara en bankarnir hafi beðist vægðar og farið fram á að þurfa ekki að losa sig við eins mikið af erlendum eignum og æskilegt er talið. Er því ekki nema von að forystumenn lífeyrissjóðanna segi hingað og ekki lengra og geri ríkisstjórninni það ljóst að hins sama verði að æskja af bönkunum.

Miðað við það sem ég veit að menn vissu 13. júlí síðastliðinn kemur mér á óvart hvað íslensk stjórnvöld hafa í raun látið fljóta að feigðarósi. Þann dag var mér tjáð að erlendir bankar teldu eignasafn íslensku bankanna svo ótraust að þeir væru farnir að neita að lána út á mikinn hluta þess og sum fyrirtæki væru þannig sett að þau væru einskis virði. Einhvern tíma greini ég e.t.v. frá því hvaðan þessar heimildir voru fengnar en þær voru áreiðanlegar. Og úr því að heimildamaður minn vissi að hverju fór hafa fleiri haft sömu vitneskju.