Spilling, hræðsla eða varkárni

Það hefur hleypt illu blóði í marga að bankaráð nýja Landsbankans skyldi biðja Ásmund Stefánsson að verða bankastjóri fram á haust. Enn verr leggst í suma að Ásmundur, formaður bankaráðsins og verðandi bankastjóri, skuli frílista sig á Indlandi þegar jafnsviptingasamt er á Íslandi og raun ber vitni.

Í dag er haft ertir Hauki Halldórssyni í Morgunblaðinu og reyndar mátti skilja það á fréttatilkynningu Landsbankans á fimmtudag, að ástæða þess að ekki þætti fært að auglýsa eftir bankastjóra nú, væri efnahagsreikningurinn sem ekki væri tilbúinn. Það er að vísu skrítið því að margur framkvæmdastjórinn heufr hafið störf í lok árs eða í upphafi nýs árs enda hefur hann sér við hlið stjórnarformann sem á að vera öllum hútum kunnugur.

Það gengur fjöllunum hærra að staða nýja Landsbankans sé verri en látið er í veðri vaka og bankinn sé nú þegar nær fjárþrota. Slíkar sögur hava því miður við einhver rök að styðjast og Ísland er nú einhvern veginn þannig að ýmsar fiskisögur fljúga um, mis sannar eða ósannar.

Hvað sem öðru líður er hæpið að bankaráð Landsbankans nýja standist traust almennings og má búast við háværum kförum næstu daga um að það verði allt sett af, ráðið sé of tengt stjórnmála- og spillingaröflum landsins til þess að það fái staðist. Ekki þarf lengi að líta á þá fulltrúa sem sitja þar til þess að sjá hvaða flokkum þeir tengjast og það veikir enn stöðu ráðsins.

Viðskiptaráðherra hlýtur að taka í taumana í þessum efnum auk þess sem forsætisráðherra hlýtur að höggva á þann hnút sem stöðugt harðnar í Seðlabankanum.

Umróti og óeirðum virðist því ekki nærri lokið.