Hittir gamli seðlabankastjórinn naglann á höfuðið?

Hætt er við að flestir telji að fyrrum seðlabankastjóri hafi samið Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins í dag. Það er beinskeytt árás á "spunameistara Samfylkingarinnar" og um leið kennsla í því hvað teljist eignir og í hverju sé hægt að taka veð.

Þegar upplýsingar um stöðu íslensku bankanna láku til almennings um miðjan júlí árið 2008 tók heimildamaður undirritaðs sérstaklega fram að veðlánasöfn (bein tilvitnun) íslensku bankanna væru talin óhæf því að á bak við þau væru nær engar eignir og þar sem þær væru fyrir hendi færi verðið lækkandi.

Það er rétt hjá gamla seðlabankastjóranum að sumir eiga eingöngu skuldir og yfirleitt teljast þær ekki arðbærar. En það virðast íslenskir bankamenn trauðla hafa vitað. Annars hefði væntanlega ekki farið sem fór.

Athugasemdir

[Ólafur Þórðarson, 18.10.2009 kl. 13:30]

Maður veltir fyrir sér hvurslags fræði það eru sem margir "virtir" hafa látið út úr sér að skuldir séu tekjur.

Og þegar lánaspilaborgin hrundi beindu braskararnir spjótunum að þeim sem ekki gátu komið þeim til bjargar. 

[Arnþór Helgason, 18.10.2009 kl. 15:01]

Sumir sem gera athugasemdir á bloggsíðum eitra þær með fúkyrðum og gera höfundum upp skoðanir. Ég hef aldrei fyrr verið kallaður stalínisti en eitt sinn verður allt fyrst.

Ég sé að höfundur athugasemdarinnar, sem er að mörgu leyti skarplega skrifuð, er kvikmyndagerðarmaður og þar með rithöfundur. Skáldgáfa hans kemur enda vel í ljós í athugasemd hans.

Ég býð honum hér með samning um gerð kvikmyndar um ævi mína. Hún er um margt mjög sérstök. Miðað við skoðanir þær sem hann setur fram í þessari stuttu athugasemd gæti kvikmyndin orðið einkar athyglisverð. og ég skal heita honum liðsinni með gæði hljóðmyndarinnar