Ingibjörg, lærðu af reynslunni!

Svona fór um sjóferð þá. Um 300 manns tóku þátt í mótmælaaðgerðum fyrir framan Hótel Borg í dag. Setjum þetta í samhengi: Í Danmörku samsvarar þetta um 7.000 manns. Í Bretlandi um 60.000 manns. Í Bandaríkjunum um 300.000 manns. Í Kína um hálfri annarri milljón.

Þessar ofbeldisfullu aðgerðir hefðu væntanlega ekki orðið hefðu íslenskir ráðamenn sagt satt og brugðist við af ábyrgð. Ingibjörg Sólrún, sú mæta kona, þarf að hugsa áður en hún velur sér orð sem andsvar við mótmælum almennings.

Fall verði til farnaðar

Árið er senn á enda. Þjóðin varð vitni af því hvernig græðgi og spilling ollu öllum landsmönnum tjóni og skuldbatt saklausa borgara jafnt borna sem óborna um óvissa árafjöld.

Á þessum bloggsíðum hefur undiritaður ekki skirrst við að vekja athygli á ýmsu sem betur mætti fara og hefur þannig skipað sér í hóp fjölda fólks sem vill stefna að betra Íslandi.

Að undanförnu hefur berlega komið í ljós hvernig samtrygging vináttu- og hagsmunatengsla hefur verið nýtt til þess að menn kæmu ár sinni fyrir borð þannig að árar annarra hafi um leið brotnað. Sjálfstæðisflokkurinn fékk síðast í gær ádrepu vegna stöðuveitingar sem vart á sér fordæmi á seinni árum. Sá ráðherra sem lét misnota sig í þessu tilviki sá ástæðu til þess að setja ofan í við þá sem veittu álitsgerðir um umsækjendur. Mér er spurn hvernig ráðherran hagar sér þegar gert verður upp við hann vegna afstöðu til fjölmargra mála og meðal annars þess að hann svaf á verðinum þegar varðmennirnir kölluðu - já, steinsvaf. Hverjum ætli hann núi því þá um nasir að þeir hefðu vart gert sér grein fyrir að hverju fór.

Eftir 17 ára setu í ríkisstjórn er Sjálfstæðisflokkurinn orðinn gjörspilltur og Samfylkingin rær að því öllum árum að verða eins. Hugsanlegt er að landsfundur Sjálfstæðisflokksins taki einhverjar þær ákvarðanir sem undið geta ofan af spillingunni. Látum okkur vona að svo verði og fyllumst bjartsýni. En hvað um hinn stjórnarflokkinn?

Ég hef ákveðið að vera bjartsýnn um þessi áramót. Einhvern veginn fara nú að mér góðar fylgjur og bið ég þess að þær veiti landsmönnum lið.

Að svo mæltu þakka ég lesöndum þessara síðna gott samstarf og óska þeim og öðrum landsmönnum árs og friðar. Stjórnmálamönnum sendi ég sérstakar kveðjur og óskir um að þeir læri að skynja og skilja hvað ábyrgð er og hvað í henni felst.

Nýr vefur um skartgripi - betur má ef duga skal

Í daglegu lífi Morgunblaðsins í dag er kynntur nýr vefur sem gullsmiður í Keflavík hefur látið hanna og segir gullsmiðurinn viðmælanda sínum að vefurinn hafi hlotið góðar viðtökur og hrós fyrir útlitið enda sé hönnunin einföld eins og þeir skartgripir sem hönnuðurinn leggur áherslu á að framleiða.

Ég hef lengi haft gaman af að kaupa skartgripi handa konunni minni og hef iðulega gertþað þegarég hef haft efni og ástæður til. Fór ég því glaður inn á vefinn skart.is til þess að forvitnast um það sem þar er á boðstólnum.

Í fljótu bragði virtist mér vefurinn prýðilega hannaður. Uppsetningin er skipuleg og vöruflokkarnir vel aðgreindir.

En svo fór í verra. Ég fór í ýmsa vöruflokka og hugðist skoða þá. Byrjaði ég auðvitað á herraskartinu. Vér lágtekjuatvinnuleysingjar látum oss stundum dreyma. Viti menn. Enginn lýsandi alt-texti var við hlekkina. Einungis myndir. Vörukarfan virtist hins vegar aðgengileg svo að ég hefði hreinlega getað keypt mér alls kyns skart alveg blindandi og ekkert vitað hvaðan á mig stæði veðrið þegar ég fengi það afhent.

Ef hönnuðurinn hefði skoðað vefverslun Flugleiða (fyrirgefið, Iceland Air) hefði hann séð að á bak við hvern hlekk er lýsing. Þessar lýsingar gerðu það að verkum að ég hef iðulega skoðað vörulýsingar Sögubúðarinnar þegar ég hef átt leið á milli landa og ákveðið hvort ég kaupi eitt eða spyrjist fyrir um annað.

Hér með er þessari ábendingu komið á framfæri. Fallegar myndir af skartgripum ásamt góðum lýsingum selja betur en eingöngu myndir og eins og sakir standa er vefurinn skart.is ætlaður sumum en ekki öllum.

Alþjóðaminkar

Mér hefur oft dottið í hug samlíkingin við íslenska minkinn þegar Ísraelsmenn eiga í hlut. Þeir eru eins og minkar í þjóðahafi Mið-Austurlanda og hafa ævinlega verið til óþurftar á svæðinu.

Þeir drepa meira en þeir þurfa og spilla náttúrunni með öllum tiltækum ráðum.

Þeir sölsa undir sig bestu ræktarlöndin, hremma vatnsbólin, reisa múra til þess að loka fólk innan þeirra, svipta það lífsviðurværi sínu og verða þess valdandi að stöðugur ófriður ríkir í þessum heimshluta.

Mig hryllir við þegar ég heyri presta landsins vitna í borg Síons, Drottin Ísraels og því um líkt sem hefur valdið meiri tortímingu en nokkurt annað afl sem maðurinn hefur fundið upp.

Ef Guð er til og ég trúi því að hann sé til, er hann ekki hinn miskunnarlausi og grimmi guð sem Ísraelsmenn trúa á.

Engar líkur eru til að næsti Bandaríkjaforseti breyti um stefnu gagnvart Ísraelsríki, til þess er hann of háður bandarískum gyðingum. En nú væri rétmætt að öryggisráð SÞ samþykkti viðskiptabann á landið.P>

Kemur ekki á óvart

Orðrómur um þessi viðskipti hefur verið á sveimi svo að vikum skiptir. Reyndar er fleira á sveimi þessa dagana og full ástæða til þess að kanna það frekar. Þar á meðal eru viðskipti og afskriftir vegna viðskipta hlutafélagsins Eiktar og einstaklinga sem tengjast því og Landsbankanum.

Svo að vikið sé að Kaupþingi þarf engan að undra þótt eitthvað misjafnt hafi þar þrifist. Framganga fyrirtækisins gagnvart fyrirtækjum eins og Kaupfélagi Borgnesinga hér um árið var eingöngu forsmekkurinn af þeim yfirgangi sem stjórnendur þess sýndu. Þegar fólki virðist allt fært er oft stutt í fallið.

Hafi þessir einstaklingar ætlað að gera vel er rétt að hafa orð Lárusar Pálssonar í huga. Hann sagði: "Það sem gera skal vel fer oft verr en illa."

Velfarnaður getur aldrei byggst á græðgi.

Gátu ekki tapað á samningunum

Saga af úrillum hjólreiðamanni sem var ekki í hátíðarskapi

Eitt sinn heyrði ég sögur af skapbráðum, dönskum hjólreiðaköppum sem létu hendur skipta ef þeim mislíkaði við bifreiðastjóra.

Svo virðist sem slíkur einstaklingur sé á ferli hér á Seltjarnarnesi. Munurinn á honum og hinum dönsku er sá að hann vill helst láta hendur skipta þegar gangandi vegfarendur eiga í hlut. Í gær heyrði ég tvær sögur um hann.

Nú um hátíðarnar gengu miðaldra hjón sem búa á Seltjarnarnesi, sér til skemmtunar á göngustígnum. Þegar þau voru stödd skammt frá húsi björgunarsveitarinnar kom hjólandi á móti þeim úlpuklæddur maður. Hjónin héldu sig vinstra megin á stígnum enda er honum ekki skipt millum gangandi og hjólandi vegfarenda og ætlast er til að gangandi vegfarendur fari á móti umferðinni. Maðurinn virtist ætla að hjóla á þau en snarhemlaði og spurði þau hvort eitthvað væri að. Hélt hann síðan áfram. Konan svaraði að greinilega væri eitthvað að honum.

Hjólreiðakappinn sneri þá við, fleygði hjólinu fyrir framan þau og réðst að þeim. Lét hann dynja á þeim fúkyrðaflauminn og sýndi aðra, ógnandi tilburði.

Þessi saga hafði vart borist undirrituðum til eyrna en í heimsókn komu tvær konur. Barst þessi úrilli hjólreiðamaður í tal og taldi þá önnur konan sig hafa orðið fyrir svipaðri eða sams konar áreitni fyrir ári.

Það má merkilegt heita þegar yndisleg náttúra, gott veður og ómþýtt öldugjálfur valda þvílíku hugarangri að menn telji sig tilneydda að troða illsakar við samferðamenn sína.

Tölvupóstur um leynivopn Davíðs og afskriftir lána Alþingismanna o.fl.

Í kvöld barst mér tölvupóstur austan af fjörðum þar sem rætt er um að Landsbankamaðurinn, sem handtekinn var vegna 100 milljónanna, sé nú farinn að tala. Nefnir hann m.a. vildarkjörin sem Keflavíkurflugvöllur var seldur á, myntkörfulán Björgvins Sigurðssonar ´sem hafi átt að afskrifa, skilji ég póstinn rétt, 75 milljóna kr lán til handa Siv Friðleifsdóttur til hlutabréfakaupa, sem hafi verið afskrifað o.fl. Í sama tölvupósti er sagt að Davíð Oddsson búi yfir slíkum upplýsingum um flesta þingmenn og því verði honum sætt á stóli seðlabankastjóra og hafi hann m.a. miðlað upplýsingum um málefni eiginmanns Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur.

Í lokin er því haldið fram að Sigurjón Ólafsson vinni að þessum afskriftum í turni Reykjavíkurapóteks. Ætli það eigi að vera Sigurjón Árnason? Sagt er að hann sé iðinn við tætarana.

Í barnalegri einfeldni minni hélt ég að tætarar skiptu litlu máli þar sem rafrænar færslur eru til mörg ár aftur í tímann.

Þegar mér berast nánari skýringar á póstinum mun ég birta hann orðréttan. En í millitíðinni er ´skylt að árétta þá skoðun að þingmenn eigi að birta opinberlega allar upplýsingar um fjármál sín. Eins og málum er háttað um þessarmundir er slíkt bráðnauðsynlegt. Það er í raun forsenda þess að þeir geti gegnt skyldum sínum. Að öðrum kosti verður traust þeirra fáu sem treysta þeim minna en ekkert.

Prentun límmiða

Mér dettur í hug að varpa fram þeirri spurningu hvort einhver geti bent mér á heppilegustu leiðina til þess að prenta límmiða með upplýsingum úr exel. Mig vantar nákvæmar leiðbeiningar. Netfangið er [e-mail]. Einnig má setja krækju í athugasemdir.

Tímamót

Í gær urðu þau tímamót hjá okkur hjónakornunum að Árni og Elfa héldu aðfangadagskvöldið heilagt fyrir okkur, Sólveigu og Stefán Pétur auk sonanna ungu sem auðvitað skiptu mestu máli. Okkur fannst þetta ekki nema sjálfsagt því að börnin njóta gleðinnar mest og best heima hjá sér og sjálfsagt er að skapa þeim ákveðnar hefðir sem þau geta vitnað til.

Á meðan jólagjafirnar voru opnaðar varð mér hugsað til þess hvað mikið er til af skemmtilegum, talandi leikföngum. Mér til nokkurrar hremmingar tala þau flest ef ekki öll ensku.

Hvernig væri nú að leikfangainnflytjendur tækju sig nú til og útveguðu brúður, bíla, spiladósir o.s.frv. með íslensku tali og lögum.

Jólakveðja til vina og vandamanna, annarra Íslendinga og einkum ríkisstjórnarinnar

Í gærkvöld fórum við hjónin á tónleika í Seltjarnarneskirkju. Friðrik Vignir Stefánsson lék nokkur verk á orgel kirkjunnar sem tengdust jólum. Með honum söng Eygló Rúnarsdóttir. Þetta varð hátíðlegur aðdragandi þeirrar hátíðar er senn fer í hönd.

Öllum lesöndum þessarar bloggsíðu sendi ég einlægar óskir um gleðileg jól, gæsku og gróanda á nýju ári. Einkum óska ég ríkisstjórn landsins þess að hún læri hvað ábyrgð er og hvað þýðir að axla hana.