Maðurinn farinn úr landi

Þá hefur það gerst það sem flesta grunaði að sá, sem talinn var hafa orðið valdur að dauða drengs í Keflavík fyrir um tveimur mánuðum, hefur komið sér úr landi.

Ekki verður reynt að sakfella þennan mann hér, en það, að hann skuli hafa forðað sér héðan, bætir ekki málstað hans. Nú er mér spurn hvort í gildi séu framsalssamningar millum Íslands og heimalands hans.

Á Mjólkursamsalan sök og vaxandi sykursýki á meðal Íslendinga?

Mjólkursamsalan hefur framleitt á undanförnum árum fjölmargar afurðir úr mjólk. Má þar nefna hvers konar jógúrt, skyr, rjóma, smjör, rjómaís o.s.frv.

Ýmsar afurðir fyrirtækisins eru með sykri eða gervysætu handa þeim sem eru sykursjúkir. Flestum afurðunum er það sameiginlegt að þær eru of sætar. Hrúgað er sykri í ýmsar vörur svo sem skólajógúrt sem sérstaklega höfðar til barna og unglinga og skyrið er ekki undanskilið. Sykri skal koma ofan í þig hvort sem þú vilt eður ei eða þá kynstrunhum öllum af gervisætu..

Fleiri fyrirtæki eru undir sömu sök seld og er þar skemmst að minnast bandarísks morgunkorns sem er yfirleitt of sætt.

Á meðan Mjólkursamsalan eys sætindum út í afurðir sínar virðist fyrirtækið Mjólka gæta þess að stilla notkun sætuefna mjög í hóf. Getur verið að ýmsir, sem hafa orðið sykursýki að bráð á undanförnum árum, geti rakið sjúkdóminn m.a. til of sætra afurða Mjólkursamsölunnar? Spyr sá sem ekki veit.

Kannski er ég fórnarlamb ofáts á rjómaís á árm áður en hann er yfirleitt dýsætur.

Nú ber Íslendingum saman um að íslensk mjólk sé besta mjólk í heimi. Er ástæða ti að eyðileggja mjólkurafurðirnar með of mikilli sætu? Hvenær fáum við ósætari afurðir unnar úr ógerilsneyddri og ófitusprengdri mjólk?

Dagljós á bifreiðum

Í bílablaði Morgunblaðsins er grein um þá ákvörðun Evrópusambandsins að setja reglur um notkun svokallaðra dagljósa í bifreiðum.

Þegar Oddur Ólafsson, fyrsti formaður Öryrkjabandalags Íslands og einhver mesti hugsjónamaður í þingliði sjálfstæðisflokksins á síðustu öld, varð 75 ára stóð á Alþingi umræða sem hæst um lögleiðingu ljósanotkunar á bifreiðum allan sólarhringinn. Börðust ýmsir þingmenn, þar á meðal hinn ágæti og á stundum framsýni Árni Johnsen, gegn þessari lögleiðingu með kjafti og klóm. Ekki var framsóknarmaðurinn Ólafur heitinn Þórðarson skárri.

Oddur var ákveðinn maður og í afmælinu kom hann að máli við mig og sagði: "Heyrðu, elskan mín. Við getum ekki látið það viðgangast að Alþingi hafni þessum lögum. Tala þú við þína menn og ég tala við mína." Og hann gaf mér kankvíst olnbogaskot og sagði mér hverja þyrfti helst að tala við.

Þó að ljósanotkun og birta skipti mig yfirleitt litlu máli skynjaði ég vegna atburða sem orðið höfðu, hversu nauðsynlegt þetta var og einhenti mér í málið innan Framsóknarflokksins og líka talaði ég við Árna Johnsen, en Oddur hafði sett mér hann sérstaklega fyrir. Ekki ætla ég að þakka okkur Oddi að þetta náði fram að ganga. En gaman er að sjá hve langt á undan Evrópusambandinu við vorum í þessu þjóðþirfamáli.

Nú eru flestar bifreiðar, eftir því sem ég veit, sem fluttar eru til Íslands, búnar þeim búnaði að sjálfkrafa kviknar á ökuljósunum um leið og bíllinn er ræstur.

Vonanandi kemst nú friður á

Ég var fulltrúi Félags lesblindra á aukafundi á milli aðalfunda hjá Öryrkjabandalaginu þar sem Halldór Sævar Guðbergsson var kjörinn formaður í dag.

Halldór hlaut einróma kosningu eftir að frávísunartillögu um kosninguna hafði verið vísað frá. Það vakti athygli að Geðhjálp sendi ekki fulltrúa á fundinn.

Vonandi skapast nú friður um starf stjórnar Öryrkjabandalagsins og bandalagið getur einbeitt sér óskipt að þeim verkum sem fyrir hendi eru. Niðurlægingartímabili þess er nú væntanlega lokið. Halldóri Sævari guðbergssyni er óskað allra heilla.

Sigur Steinn Másson mætti muna hin fleygu orð: Hinn reiði tapar jafnan.

Að ögra ófærðinni

Ég hætti mér út á Eiðistorg í dag með hvítan saf í hendi.

Í gær keypti Elín handa mér Yaktrax hálkubúnað og þóttist ég því vel skæddur. Gangstéttin var sæmilega mokuð út að Skerjabraut. Þegar yfir götuna kom voru þar háir snjóhaugar og þurfti ég að leita að færri leið vestur eftir gangstéttinni meðfram Nesveginum. Maður nokkur sá til mín og leiðbeindi mér.

Mér heppnaðist að finna gönguljósin og steðjaði yfir Nesveginn. Hann var marauður. Gangstéttin að Eiðistorginu var ekki auð, samfrosta hálka mestalla leiðina. En við Eiðistorgið sjálft var ágætlega mokað.

Ég komst klakklaust frá þessu og hafði gaman af að fást við þessa erfiðleika. En mikið mættu bæjaryfirvöld hugsa sinn gang og gera gangandi vegfarendum jafnhátt undir höfðu og þeim sem ferðast um akandi.

Ýmsar þjóðsögur eru sagðar um mig og þar á meðal sú að ég eigi hjónaband mitt því að þakka að til mín sást veturinn 1987 þar sem ég klofaðist yfir djúpan skafl. En hálkan og ófærðin sem nú er á götum höfuðborgarsvæðisins er varla þess virði að hætta á annað hjónaband enda get ég vart verið betur giftur en raun ber vitni. Skaparanum sé þökk.

Að ganga út með reisn

Áðan var mjög athyglisverð umræða í Vikulokum ríkisútvarpsins um mál Vilhjálms Vilhjálmssonar og þá staðreynd að honum gangi illa að útskýra hvaðan hann fékk staðfest aðhann hefði haft umboð til þess að staðfesta samruna Geysis Green og REI.

Vilhjálmur á sér langa sögu innan Sjálfstæðisflokksins og hefur verið í forystuliði flokksins í sveitarstjórnarmálum. Í haust skaut hann yfir markið sennilega vegna kæruleysis eða vangár.

Vorið 2006 hrökklaðist Halldór Ásgrímsson með skömm út úr íslenskum stjornmálum. Þá hafði hitnað svo undir honum í Framsóknarflokknum að honum var ekki lengur vært sem formanni. Nú hefur hitnað svo undir Vilhjálmi að ýmsir innan Sjálfstæðisflokksins hljóta að hugsa sig um tvisvar áður en þeir veita honum eindreginn stuðning. Ekki þarf annað en að lesa staksteina Morgunblaðsins til að átta sig á þessu og ýmislegt, sem lesa má úr ummælum forystumanna flokksins og borgarfulltrúa bendir í þessa sömu átt.

Allir eiga leiðréttingu orða sinna og gerða. Til þess að það sé hægt þurfa menn að sýna ábyrgðartilfinningu. Vilhjálmur hlýtur nú að íhuga að segja af sér sem borgarfulltrúi, ganga frá þessu máli með reisn og firra þannig sjálfan sig og Sjálfstæðisflokkinn frekari vandræðum.

Ábyrgð þeirra sem taka lögin í sínar hendur

Tveggja ára gömul vinkona mín sagði iðulega við móður sína: Mamma, ég ræður.

Sumir Íslendingar komast aldrei af þessu þroskastigi. Nú ætla bílstjórar að leggja á Heillisheiði þrátt fyrir viðvaranir lögreglunnar. Hvort ræður, löggæslan eða dugur og áræði þeirra sem ekki þurfa að taka mið af aðstæðum?

Er ekki sanngjarnt að þeir, sem festast á heiðinni eftir að hana virt að vettugi aðvaranir lögreglu greiði sjálfir allan kostnaðinn sem hlýst af því að koma þeim til byggða?

Tískubólur brjóta ekki niður fordómamúrana

Fyrir nokkru var haft eftir einum af þingmönnum Samfylkingarinnar að hvetja bæri atvinnuveitendur til að ráða geðfatlað fólk til starfa.

Slíkar yfirlýsingar benda til þess að þessi þingmaður sé fremur fáfróður um málefni fatlaðra og skorti heildarsýn yfir málaflokkinn. Það virðast ríkja almennir fordómar í garð fatlaðs fólks á Íslandi og erfiðlega gengur því að útvega sér atvinnu við hæfi. Einstaka sinnum hafa ákveðnir hópar vakið athygli á málefnum sínum eða skjólstæðinga. Þannig hefur stundum verið fjallað um atvinnumál þroskahefts fólks eða hreyfihamlaðs. Bent hefur verið á störf innan fyrirtækja og stofnana sem þroskaheft fólk getur vel innt af hendi og fjallað hefur verið um að erfitt aðgengi sé helsta hindrun þess að hreyfihamlað fólk fái vinnu.

Hið sama má segja um heyrnarlaust fólk. Það gengur margt atvinnulaust þrátt fyrir góða menntun og einbeittan vilja til þess að gera gagn á vinnumarkaðinum.

Nú veit ég ekki hvernig atvinnumálum blindra er háttað, en mig grunar að þeim hafi lítið þokað áleiðis á undanförnum árum. Örfáir einstaklingar hafa náð fótfestu á vinnumarkaðinum en heildina skortir atvinnu við sitt hæfi.

Nú hef ég verið atvinnulaus á þriðja ár að undanteknu því tímabili sem ég vann á Morgunblaðinu í sumar. Ég er að vísu með fasta pistla í ríkisútvarpinu einu sinni í viku og skrifa grein og grein. En föst vinna er ekki fyrir hendi.

Ekki get ég ímyndað mér að meiri fordómar séu í garð geðfatlaðs fólks á vinnumarkaðinum en annarra sem eru fatlaðir. Því hefur að vísu oft verið haldið fram í mín eyru að geðfatlaðir einstaklingar geti verið afar gott vinnuafl, en forðast eigi að fá þeim forræði fyrirtækja eða samtaka. Ég get upplýst það hér og nú að þegar ljóst varð að til kosninga kæmi hjá Öryrkjabandalagi Íslands haustið 2005 hringdi til mín fjöldi fólks, þar á meðal forystumenn ýmisa aðildarfélaga bandalagsins, og lýsti áhyggjum sínum vegna annars frambjóðandans. Ég sló á þær röksemdir og færði ýmis rök fyrir því að hvor frambjóðandinn um sig vær gott formannsefni.

Ef taka á dæmi af þeim sem síðan var kosinn verður að segja sem er að reynslan var slæm. Hún má þó ekki verða til þess að allur hópur geðfatlaðra verði látinn gjalda fyrir það.

Þegar þingmenn taka til máls um einstaka hópa fatlaðra og hvetja atvinnuveitendur til þess að ráða fólk úr þeirra hópi til starfa ættu þeir um leið að huga að heildinni og þeirri tryggingalöggjöf sem við búum við og hindrar ákveðna hópa við að afla sér lífsviðurværis. Skattar eru jafnvel lagðir á vinnuveitendur því að þeim er gert að greiða hjálpartæki vegna þess að 33. gr. laga um almannatryggingar er svo almennt orðuð að hana má að mestu túlka sem heimildarákvæði og það hefur Tryggingastofnun og síðar Sjónstöð Íslands gert.

Vonandi einhendir félags- og tryggingaráðherra með aðstoð nýs forstjóra TR sér í að breyta þessu í samvinnu við samtök fatlaðra.

Skrýlsháttur og tvískinnungur

Það var einkum tvennt sem mér hugnaðist ekki við nýju tóbaksvarnalögin sem tóku gildi í fyrra.

Hið fyrra var undanþága Alþingis og Leifsstöðvar. Hvernig geta alþingismenn verið svo skyni skroppnir að halda að hið sama verði ekki að ganga yfir þá og aðra í þessum efnum?

Hitt var að mér þótti skorta nokkuð á viðurlög við brotum á lögunum.

Ýmsir frjálshyggjupostular halda því fram að ekki eigi að setja refsiákvæði í lög, engan eigi að beita þvingunum. Það hefur þó margsannast að Íslendingar skilja ekkert annað en refsivönd laga og réttar. Þetta sanna m.a. umferðarlögin á ýmsum sviðum.

Þrátt fyrir tvískinnung Alþingis eiga kráareigendur ekki að ganga fram eins og hver annar götuskrýll og taka lögin í sínar hendur. Réttur götunnar verður aldrei æðri lögum hvers lands.

Enn safnast í óánægjusarpinn - fjórði borgarstjórnarmeirihlutinn í bígerð

Það eru pólitísk tíðindi í aðsigi.

Gísli Marteinn telur nauðsynlegt að taka mið af því að flugvöllurinn verði brottrækur ger þegar Vatnsmýrarsvæðið verður skipulagt. Ólafur F. segir að menn misskilji gísla.

Þorgerður Katrín telur Sjálfstæðisflokkinn hafa skaðast af stjórnmálabrölti Vilhjálms og meirihlutann í Reykjavík standa á brauðfótum.

Björn Bjarnason telur einnig borgarstjórnarmeirihlutann veikan en þó betri en fyrri meirihluta því að meirihlutinn sé þó með málefnasamning. Brosleg rök til að dylja sannleikann. Neitar að svara spurningum um samstarf Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks.

Staksteinar Morgunblaðsins hrósa í dag Hönnu Birnu sem verðandi leiðtoga.

Sé þetta sett upp í algebrujöfnu verður útkoman =ríkisstjórnarmynstur í borginni.