Hver er tilgangur hagsmunasamtaka, undirlægjuháttur eða sókn til framfara?

Á heimasíðu Blindrafélagsins er birt eftirfarandi ályktun sem samþykkt var á fundi stjórnar 26. fyrra mánaðar:

„Félagsmálaráðherra hefur ráðið Huld Magnúsdóttur í stöðu forstjóra Þjónustu og þekkingarmiðstöðvar fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga, en stofnunin hóf starfsemi þann 1 janúar 2009.

Blindrafélagið leggur mikið upp úr því að eiga sem best samstarf við alla þá aðila sem koma að þeim hagsmunamálum sem félagið sinnir og býður því hinn nýja forstjóra velkominn til starfa.

Að mati forystu Blindrafélagsins voru í hópi umsækjenda mjög hæfir einstaklingar sem Blindrafélagið þekkir vel til og jafnframt eru vel kunnugir málefnum blindra og sjónskertra. Enginn þeirra varð fyrir valinu í stöðu forstjóra miðstöðvarinnar.

Að því gefnu að félags- og tryggingarmálaráðuneytið hafi staðið faglega að ráðningunni, má ljóst vera að Blindrafélagið getur haft miklar væntingar til starfa og þekkingar hins nýráðna forstjóra Þjónustu- og þekkingarmiðstöðvar fyrir blinda, sjónskerta og daufblinda einstaklinga.“

Að undanförhnu virðist sem ýmis samtök fatlaðra hafi fjarlægst þau markmið sín að berjast fyrir aukinni þátttöku félagsmanna sinna í störfum á almennum markaði. Fram til skamms tíma þjónuðu ályktanir þeim tilgangi að leggja áherslu á baráttumál samtakanna. Svo virðist sem allar vígtennur hafi verið dregnar úr Blindrafélaginu.

Það er sennilega ekki of sterkt að orði komist þegar því er haldið fram að hér sé um undirlægjuhátt gagnvart stjórnvöldum að ræða. Athygli vekur, þegar nöfn umsækjenda um embætti forstjóra hinnar nýju þekkingarmiðstöðvar eru skoðuð að enginn þeirra sem hafði menntað sig sérstaklega í málefnum fatlaðra eða hafði sérþekkingu á málefnum blindra, sjónskertra og daufblindra, varð fyrir valinu. Það geta varla talist fagleg sjónarmið.

Blindrafélagið hefur áður brugðist í slíkum málum. Fyrir tveimur árum var auglýst hlutastarf starfsmanns sem skyldi sjá um alþjóðasamskipti félagsins. Fjórir sóttu um starfið og þar voru þrír blindir eða sjónskertir og höfðu víðtæka reynslu af störfum í málaflokknum. Fjórði einstaklingurinn, sem var reynslulaus, var ráðinn.

Blindrafélagið telur að félagsmenn sínir séu greinilega svo illa á vegi staddir að þeim er ekki treyst til forystustarfa á vegum þess. Enginn blindur einstaklingur hefur verið framkvæmdastjóri þess í rúman áraatug.

Hið sama er að segja um Öryrkjabandalag Íslands. Eftir að framkvæmdastjóri Öryrkjabandalagsins hafði verið hrakinn úr starfi árið 2006 hefur verið séð til þess að framkvæmdastjóri bandalagsins sé ófatlaður.

Það veikir samtök fatlaðra þegar þau treysta ekki félagsmönum sínum til ábyrgðarstarfa. Eða getur verið að menntun fatlaðs fólks á Íslandi sé svo komið að þessir einstaklingar séu taldir einhvers konar undirmálsfólk af samtökum sínum og ráðherrum sem skipa í opinberar stöður?

Á Íslandi hefur enginn blindur einstaklingur verið ráðinn til forystustarfa í opinberri stofnun baráttulaust og svo verður var á meðan Blindrafélagið sýnir slíkan undirlægjuhátt sem þessi ályktun ber vitni u. Með þessu hætti vinnur félagið ekki á fordómum heldur ýtir undir þá.

Það er því samfélagsleg skylda mín að leita allra leiða til þess að réttur fatlaðra til atvinnu nái fram að ganga. Samtök fatlaðra gera það greinilega ekki.

Heyr íhaldinu

Sjálfstæðismenn hafa augljóslega ákveðið að fara í saumana á ýmsum ákvörðunum sem leynt og ljóst má rekja til ákvarðana misviturra flokksmanna. Dregið skal í efa að sumar þeirra megi ekki jafnvel rekja til sjálfstæðisstefnunnar. Þá er óþarfa varkárni fólgin í því hjá formanni nefndarinnar að halda því fram að í drögunum sé ekki fólgin gagnrýni á vissa leiðtoga flokksins. Skyldi Samfylkingin fremja slíkt uppgjör á næstunni?

„Heiðarlegt uppgjör“

Kardimommubærinn og fjárglæfraþjófarnir

Við hjónin fórum á Kardimommubæinn í dag. Með okkur voru Hringur, Birgir Þór, Árni og Elfa. Báðir piltarnir skemmtu sér konunglega þótt annar væri á 15. ári og hinn nýorðinn fjögurra ára. Við fullorðna fólkið skemtum okkur einnig vel. Það var ánægjulegt að rifja upp gömlu söngvana og að hljómsveit skyldi vera í gryfjunni. Róbert Arnfinnssonhefur nú sagt af sér sem Sebastían og annar yngri maður, Baldur Trausti Hreinsson, tekið við. Honum fórst hlutverkið vel úr hendi eins og reyndar öllum leikurum sem tóku þátt í sýningunni. Tónlistin var söm við sig en örlítið bólaði stundum á rokki. Einna helst fannst mér að draga hefði mátt úr mögnun hljóðfæranna.

Boðskapurinn í Kardimommubænum er einfaldur. Allir eiga að vera góðir og enginn má stela frá öðrum. Forðast ber refsingar en leysa málin með atvinnu.

Hvernig væri nú að þessi 30-50 manna hópur, sem sagður er hafa steypt Íslandi í glötun, yrði boðaður á Kardimommubæjarsýningu og síðan leitað leiða til þess að fá hópin til að skila einhverju af auðæfum sínum til samfélagsins. Síðan gætu útrásarvíkingarnir fengið vinnu við sitt hæfi að undangengnu hæfnismati sem sérskipaður dómstóll almmenintgs, sem hefur borið skarðan hlut frá borði, dæmdi.<