Vel heppnuð veisla

Mikið þótti okkur vænt um hversu margir heiðruðu móður okkar í dag. Á milli 90 og 100 manns komu og þágu veitingar. Mamma var með í veislunni mestallan tíma og vonandi hefur hún notið einhvers, a.m.k. allrar virðingarinnar, hlýjunnar og þeirrar ástúðar sem fólk ber í garð hennar.

Ég kynnti mig fyrir henni og sagðist vera sonur hennar. Ég vissi það nú áður, svaraði hún.

Og nú hef ég komist að því að gamall stórvinur minn, Jón Þorsteinsson, söngvari og kennari, er Umba. Það hefði verið gaman að sjá hann í dag og síðar ef hann nennir að þiggja hjá mér nýmalað kaffi og spjalla eins og í gamla daga.

Ýmsir gamlir kunningjar úr Vestmannaeyjum og tvær gamlar vinnukonur heimsóttu mömmu auk skyldmenna og afkomenda. Ógleymanlegur dagur.

Þökk sé öllum sem lögðu hönd á plóginn.

Móðir mín tíræð, afmælisgrein birt í Morgunblaðinu í dag

Guðrún Stefánsdóttir frá Skuld í Vestmannaeyjum er 100 ára í dag. Hún er dóttir hjónanna Stefáns Björnssonar útvegsbónda, f. 1878, d. 1957, og Margrétar Jónsdóttur, f. 1885, d. 1980. Guðrún giftist Helga Benediktssyni, athafnamanni í Vestmannaeyjum, 26. maí árið 1928, en Helgi hafði flust til Eyja 7 árum áður og byrjað þar atvinnurekstur sem stóð næstu fimm áratugi. Helgi lést árið 1971.

Þau Guðrún og Helgi eignuðust 8 börn. Þau eru: Stefán, útgerðarstjóri og ökukennari í Vestmannaeyjum, f. 1929, d. 2000, Sigtryggur, fyrrum forstjóri í Reykjavík, f. 1930, Guðmundur útvarpsvirki, f. 1932, d. 1953, Páll ferðamálafrömuður í Vestmannaeyjum, f. 1933, Helgi, f. 1938, d. 1960, Guðrún verslunarmaður, f. 1943, Arnþór fjölmiðlungur, f. 1952, og Gísli blokkflautuskáld og eigandi Hljóðvinnslunnar ehf., f. 1952.

Þau Guðrún og Helgi stofnuðu heimili í Vestmannaeyjum og bjuggu þar allan sinn búskap. Heimilið var fjölmennt enda algengt að starfsmenn eða hluti þeirra byggju þar. Helgi stundaði umfangsmikinn atvinnurekstur. Má þar nefna útgerð, verslun, iðnrekstur o.fl. Þegar ég man fyrst eftir mér var heldur farið að hægjast um og þjóðfélagið að breytast. Þó var heimilið enn fjölmennt og algengt að 12-14 manns sætu við hádegisverðarborðið. Oft gustaði um eiginmann Guðrúnar, Helga Benediktsson, en hún reyndi ævinlega að sjá til þess að heimilið væri sá friðarreitur sem veitti skjól fyrir ofviðri stjórnmálanna.

Guðrún var ein þeirra sem hröktust frá Vestmannaeyjum aðfaranótt 23. janúar 1973 og sneru ekki aftur. Hún settist fyrst að í Reykjavík og síðar á Seltjarnarnesi þar sem hún bjó í rúma tvo áratugi.

Guðrún hélt góðri heilsu framan af. Þegar sótti á 10. áratuginn flutti hún á elli- og hjúkrunarheimilið Eir, þar sem hún hefur búið í tæpan áratug.

Heilsu Guðrúnar hefur nú hrakað mjög. Hún nýtur þess þó enn að sjá ættingja sína og vini og gleðst innilega þegar börnin koma til hennar.

Guðrún heldur enn glaðværð sinni og gleður börn sín og barnabörn með skemmtilegum athugasemdum.

Arnþór.

Ég fæ ókeypis í strætó

Tvær greinar af innlendum vettvangi í Morgunblaðinu vöktu í gær athygli mína. Önnur fjallaði um almenningssamgöngur á Ísafirði, Akureyri, Reykjanesbæ og Akranesi. Hin var grein Guðfríðar Lilju Grétarsdóttur um Ragnar Reykjása.

Ég þykist vera umhverfissinni og færi allra minna erinda hjólríðandi ef ég ætti þess kost.

Ég myndi nota almenningssamgöngur miklu meira en ég geri ef þær væru hagkvæmar og í lagi.

Einu sinni var gaman að ferðast með strætisvögnum. Þeir voru iðulega vettvangur heillandi umræðu og skemmtilegs mannlífs. Vagnarnir gengu á 15 mínútna fresti og Reykjavík var minni en nú.

Nú hefur borgin þanist út. Vagnarnir ganga á 20 mínútna fresti á virkum dögum en sums staðar á klukkutíma fresti um helgar og farþegum hefur fækkað. Vagnarnir standast sjaldnast áætlun og lengi, lengi, lengi, já langa-langa-lengi þarf að bíða eftir næsta vagni.

Ég hélt að nýja kerfið myndi laga þetta. Ef eitthvað var versnaði ástandið.

Í sumar kannaði ég hvað það tæki langan tíma að komast vestan af Seltjarnarnesi upp á Morgunblað. Það tók mig jafnlangan tíma og í fyrra, klukkustund og 15 mínútur, ef ég var heppinn.

Ég hef því orðið orkueyðslunni að bráð og bráðum ætlar Elín að hjóla með mér til vinnu. Það tekur um 40-50 mínútur. Þannig verðum við vistvæn og stundum hollt líferni.

Ég skil mætavel af hverju námsmenn nota ekki strætó sem skyldi. Kerfið er handónýtt og við orðin of værukærir, Íslendngar.

Enn um aðgengi að Jövu

Hvað sem um Bill og Microsoft má segja hefur hann stuðlað að því að gera tölvur aðgengilegar, að vísu eftir að allt horfði til málaferla bandarísku blindrasamtakanna við Microsoft.

Mér hljóp kapp í kinn vegna athugasemdar Drengs og réðst aftur á Jövu. Nú er Javan komin inn og sögð vera í lagi.

Þá sótti ég Windows Access Bridge og þar er eitthvað skrýtið og óaðgengilegt. Ég gafst upp núna áðan og ætla að fá einhvern snilling skyldan mér til þess að skoða þetta.

Ég hef oft velt því fyrir mér hvfers vegna grunnatriði eins og uppsetning hugbúnaðar sé ekki aðgengileg öllum. Í Bandaríkjunum, þar sem lög gilda um upplýsingaaðgengi fer þó margt á annan veg. Til að mynda eru Brómberjasímarnir (Blaccberry) gersamlega ónothæfir blindu fólki. Með því að leika sér að því að brjóta viðurkennda staðla og finna upp ný tól leggja framleiðendur um leið hindranir í götu fólks sem hefur ekkert til saka unnið en að aðhyllast það sem er aðgengilegt á markaðinum og selst.

Eitthvað segðu bílstjórar ef bílum væru ætlaðar gangstéttir og gangandi fólki og hjólandi breiðgötur borgarinnar.

Svöl 12 stig

Við Elín mín brugðum okkur út í Viðey í dag ásamt Hring og Hlyni, vini hans. Hlynur hafði aldrei komið þangað áður en Hringur nokkrum sinnum. Ég fékk Hring til þess að spjalla dálítið við mig inn á hljóðrita, en við áttum saman spjall fyrir 10 árum þegar hann var á 4. ári. Ætla að nota það við tækifæri til þess að gefa fólki dæmi um þá breytingu sem verður á þessum 10 árum. Nú er hann orðinn ótrúlega djúpraddaður og á stundum djúpvitur.

Aðgengi að Open Office forritunum

Um daginn sendi ég fyrirspurn til Dolphin Computer Access um aðgengi blindra og sjónskertra að Open Office forritunum. Ekki stóð á svari. Þessi forrit eru þróuð til þess að nýtast með JAVA og þess vegna hefur þurft að gera sérstakar ráðstafanir til þess að þau verði aðgengileg fyrir Supernova skjálesarann.

Með bréfinu fylgdu tvær skrár sem þarf að tengja við Supernova og hef ég þegar gert það. Einnig var með tjáð hvað gera þurfi til þess að hala niður JAVA-skrám sem þarf að virkja til þess að allt verki nú eins og til er ætlast.< Þá var ég beðinn að prófa hugbúnaðinn á næstu vikum og senda skýrslu til framleiðenda.P>

Það vafðist hins vegar fyrir mér að hala niður skránum og þarf ég mér seigari tölvumann til aðstoðar. Huga að því um eða eftir helgi, en þetta lofar góðu.

Ylströndin við Seltjörn

Við Hringur og Hlynur, vinur hans, fórum í sjóinn í dag. Þetta var í fyrsta sinn í sumar og reyndar fyrsta sjósund Hlyns sem stóð sig með stakri prýði.

Elín var strandvörður og kvikmyndaði svamlið. Það var talsverð fjara og hvergi mjög djúpt.

Ég viðurkenni að mér varð dálítið kalt. En hressandi var þetta og nærði sálartetrið. Annars líður mér svo vel á vinnustað að það út af fyrir sig er mikil sálarnæring.

Hriktir í stoðum frjálsrar umræðu og lýðræðis?

Eistneskur fulltrúi á Evrópuþinginu, Marianne Mikkos, hefur lagt fram tillögu um að blogg verði skilgreint og þeir, sem nýta sér bloggsíður, verði látnir greiða fyrir afnot þeirra. Ekki er heldur annað að sjá af tillögunni en að fyrirtæki eins og Youtube og Facebook verði skattlögð.

Marianne Mikkos lauk námi í blaðamennsku árið 1984 frá sovéskum háskóla. Sænskur þingmaður, Christophef Fjellner, segir að margt í skrifum hennar um bloggheima líkist því að einhver uppvakningur frá 19. öld tæki sér fyrir hendur að skrifa um ýmis tæknifyrirbæri 21. aldar og notaði til þess orðabók. Segir hann jafnframt að tilburðir þingmannsins og menningarnefndar Evrópuþingsins minni óþægilega á skáldsöguna 1984 og beinist fyrst og fremst að því að styrkja hefðbundna fjölmiðla í samkeppninni við bloggið. Þá sé jafnframt um að ræða atlögu að málfrelsi og því lýðræði sem falið sé í blogginu..

Ætli næst verði ekki krafist flokkunar á bláberjum. Þá stöndum við vel að vígi því að við flokkum aðalbláber frá venjulegum bláberjum.

Jón á Kirkjulæk látinn

Hvern hefði grunað aðfangakvöld Jónsmesunætur í fyrra þegar hofið, sem Jón Ólafsson á Kirkjulæk hlóð, var vígt, að hann bæri þá þegar það mein sem síðar dró hann til dauða. Öll héldum við að hann hefði ofgert sér við hleðsluna og önnur störf sem að honum hlóðust.

Við Jón áttum nokkur samskipti á undanförnum árum og öll voru þau góð. Við kynntumst innan Kvæðamannafélagsins Iðunnar, en hann gekk í félagið fyrir nokkrum árum. Jón hét eftir afa sínum, Jóni Lárussyni, kvæðamanni frá Hlíð í Vatnsnesi, sem hafði erft listina að kveða af Bólu-Hjálmari, afa sínum.

Jón Ólafsson var hagleiksmaður til orðs og handa eins og hofið á Kirkjulæk ber glöggt vitni um. Hann unni fósturjörð sinni og mögnum alheimsins og æskti þess að hofið yrði griðastaður allra sem hlýddu kallinu um frið á jörð og kærleik í garð náungans.

Margir minnas Jóns með þakklæti og virðingu. Ég votta fjölskyldunni allri okkar Elínar dýpstu samúð vegna ótímabærs andláts hans.

Í virðingarskyni við þennan góða vin okkar allra birti ég með skjali þessu útvarpsviðtal sem hljóðritað var í Rangæingahofi skömmu áður en vígslan hófst.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Meyjarhofið í Rangárþingi vígt á Jónsmessunótt 2008

Grillaður þorskur - algert ljúfmeti

Eftir vinnu í gær var okkur Elínu boðið í mat til Árna og Elfu. Þar fékk ég besta þorsk sem ég hef bragðað á þessari öld.

Árni hefur við fjórða mann stofnað útgerðarfélag um veiðarfæri, en hann á hlut í gúmítuðrunni Þorsteini Mar. Um daginn fóru þeir félagar á sjó og veiddu í soðið.

Hann grillaði þorsk í gær, bragðbætti hann með hvítlaukssalti og glóðarsteikti einnig paprikur. Með þessu var borið fram salat, fetaostur, góð sósa og hrísgrjón.

Kvöldið fór síðan í að undirbúa aðalfund Tjarnarbóls 14, húsfélags, sem verður haldinn í kvöld.

Birgir Þór gisti hjá ömmu og afa, en hann fer ásamt foreldrum sínum og Kolbeini litla Tuma norður í Skagafjörð að heimsækja ömmu og afa á Höfða. Ekki seinna að ungur maður með svona skagfirskt nafn haldi norður.